Ένα 6χρονο παιδί δεν φταίει σε τίποτε να υφίσταται την εκδικητική μανία της εξουσίας και τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στους κόλπους της...
Θοδωρής Αντωνόπουλος
Πάνε τρεις μέρες που ένα εξάχρονο παιδί κρατείται στα – τραβηγμένα από τα μαλλιά - όρια του νόμου μακριά από τους οικείους του, με μόνο του «έγκλημα» ότι...
οι γονείς του – Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα – κατηγορούνται ως τρομοκράτες. Ένα παιδί που γεννήθηκε κιόλας στη φυλακή κατά την πρώτη σύλληψη της μητέρας του (2010) αλλά είχε τότε άμεσα παραδοθεί στη γιαγιά και τη θεία του, για να ξαναβρεθεί με τη μητέρα του όταν εκείνη αποφυλακίστηκε μετά την παρέλευση 18μηνου. Στην τωρινή φάση για κάποιους «περίεργους» λόγους το ανήλικο βρέθηκε αρχικά στη ΓΑΔΑ στο Τμήμα Ανηλίκων και έπειτα στο νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία που αναλαμβάνει καθήκοντα «προσωρινής άσκησης επιμέλειας», δίχως μέχρι στιγμής – για τρίτη συνεχόμενη μέρα – να έχει επιστρέψει στους οικείους του, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την πνευματοψυχική του υγεία.
Η «ειδική μεταχείριση» αυτή φαίνεται ότι σχετίζεται με τις προσπάθειες των ανακριτών να εκβιάσουν ψυχολογικά τη μητέρα ώστε να «σπάσει», πράγμα απαράδεκτο ηθικά και νομικά. Ήδη οι γονείς του μικρού Λάμπρου πραγματοποιούν απεργία πείνας και δίψας ώστε να να δοθεί η επιμέλεια του παιδιού στους οικείους του, ωστόσο οι εισαγγελικές αρχές ισχυρίζονταν ότι η σχετική διαδικασία είναι χρονοβόρα (ήταν άραγε πάντα ή τώρα έγινε;) και πως «απαιτείται προηγουμένως κοινωνική έρευνα για την καταλληλότητα του οικογενειακού περιβάλλοντος». Κάτι που δεν συνέβη ούτε στην περίπτωση του παιδιού της κατηγορούμενης ως μέλος της 17Ν Αγγελικής Σωτηροπούλου το 2002 – ο γιος που είχε κάνει με τον Σάββα Ξηρό και που μεγάλωσε σαν πατέρας του ο Δημήτρης Κουφοντίνας, είχε τότε ανατεθεί άμεσα στη γιαγιά του
«Ακόμα και στα χρόνια του Eμφυλίου και αργότερα, στο μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος που με ευκολία έστηνε στρατοδικεία και καταδίκαζε σε θάνατο τους αντιπάλους του, υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα και στα ανήλικα παιδιά των αγωνιστών που σερνόντουσαν στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ποια λογική και ποια ηθική οδήγησαν, στο σημερινό εξευτελισμό του σύγχρονου Ελληνικού κράτους; Ζηλέψαμε τον Ερντογάν; Πήραμε τη θέση του Κρέοντα; Η αχαρακτήριστη συμπεριφορά των κρατικών λειτουργών εκείνων που φέρονται με αυτό τον τρόπο και αυτές τις αποφάσεις σε ένα εξάχρονο παιδί, πλήττουν ευθέως την αξιοπιστία και ηθική υπόσταση των μηχανισμών εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη νομιμότητα το κράτος, την κοινωνία , όλους μας», ήταν η παρέμβαση-καταπέλτης του Μανώλη Γλέζου.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ (lifo.gr)
Πάνε τρεις μέρες που ένα εξάχρονο παιδί κρατείται στα – τραβηγμένα από τα μαλλιά - όρια του νόμου μακριά από τους οικείους του, με μόνο του «έγκλημα» ότι...
οι γονείς του – Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα – κατηγορούνται ως τρομοκράτες. Ένα παιδί που γεννήθηκε κιόλας στη φυλακή κατά την πρώτη σύλληψη της μητέρας του (2010) αλλά είχε τότε άμεσα παραδοθεί στη γιαγιά και τη θεία του, για να ξαναβρεθεί με τη μητέρα του όταν εκείνη αποφυλακίστηκε μετά την παρέλευση 18μηνου. Στην τωρινή φάση για κάποιους «περίεργους» λόγους το ανήλικο βρέθηκε αρχικά στη ΓΑΔΑ στο Τμήμα Ανηλίκων και έπειτα στο νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία που αναλαμβάνει καθήκοντα «προσωρινής άσκησης επιμέλειας», δίχως μέχρι στιγμής – για τρίτη συνεχόμενη μέρα – να έχει επιστρέψει στους οικείους του, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την πνευματοψυχική του υγεία.
Η «ειδική μεταχείριση» αυτή φαίνεται ότι σχετίζεται με τις προσπάθειες των ανακριτών να εκβιάσουν ψυχολογικά τη μητέρα ώστε να «σπάσει», πράγμα απαράδεκτο ηθικά και νομικά. Ήδη οι γονείς του μικρού Λάμπρου πραγματοποιούν απεργία πείνας και δίψας ώστε να να δοθεί η επιμέλεια του παιδιού στους οικείους του, ωστόσο οι εισαγγελικές αρχές ισχυρίζονταν ότι η σχετική διαδικασία είναι χρονοβόρα (ήταν άραγε πάντα ή τώρα έγινε;) και πως «απαιτείται προηγουμένως κοινωνική έρευνα για την καταλληλότητα του οικογενειακού περιβάλλοντος». Κάτι που δεν συνέβη ούτε στην περίπτωση του παιδιού της κατηγορούμενης ως μέλος της 17Ν Αγγελικής Σωτηροπούλου το 2002 – ο γιος που είχε κάνει με τον Σάββα Ξηρό και που μεγάλωσε σαν πατέρας του ο Δημήτρης Κουφοντίνας, είχε τότε ανατεθεί άμεσα στη γιαγιά του
«Ακόμα και στα χρόνια του Eμφυλίου και αργότερα, στο μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος που με ευκολία έστηνε στρατοδικεία και καταδίκαζε σε θάνατο τους αντιπάλους του, υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα και στα ανήλικα παιδιά των αγωνιστών που σερνόντουσαν στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα. Ποια λογική και ποια ηθική οδήγησαν, στο σημερινό εξευτελισμό του σύγχρονου Ελληνικού κράτους; Ζηλέψαμε τον Ερντογάν; Πήραμε τη θέση του Κρέοντα; Η αχαρακτήριστη συμπεριφορά των κρατικών λειτουργών εκείνων που φέρονται με αυτό τον τρόπο και αυτές τις αποφάσεις σε ένα εξάχρονο παιδί, πλήττουν ευθέως την αξιοπιστία και ηθική υπόσταση των μηχανισμών εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη νομιμότητα το κράτος, την κοινωνία , όλους μας», ήταν η παρέμβαση-καταπέλτης του Μανώλη Γλέζου.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ (lifo.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου