ότι, μια δεκαετία μετά τις επιτυχίες του Ζαν Μαρί Λεπέν και του Γκέοργκ Χάιντερ, το σοκ αφορά όλο και πιο λίγους και η Ακροδεξιά ετοιμάζεται πια να μπει στα σαλόνια της εξουσίας βρίσκοντας μάλιστα και πολλούς πρώην «σοκαρισμένους» έτοιμους να συνδιαλλαγούν μαζί της.
Ποιόν σοκάρει σήμερα η Ακροδεξιά; Όταν ένας «πολιτικός» όπως ο Ντόναλντ Τραμπ εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ. Όταν εκπρόσωποι της σε διάφορες παραλλαγές και αποχρώσεις του μαύρου κυβερνούν σήμερα πολλές από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Όταν ο πολιτικός της λόγος έχει διεισδύσει παντού μετατοπίζοντας όλο και πιο δεξιά την πολιτική ατζέντα στις υπόλοιπες. Όταν κόμματα της έρχονται σήμερα πρώτα σε δημοσκοπήσεις σε αρκετές χώρες.
Η χρονιά που έρχεται ενδεχομένως να έχει καθοριστική σημασία για το μέλλον της Ευρώπης, καθώς η Ακροδεξιά, αν δεν υπερισχύσει, θα είναι σίγουρα ρυθμιστικός παράγοντας σε μια σειρά εκλογικές αναμετρήσεις (Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία). Και η αρχή μπορεί να γίνει σήμερα με την επικράτηση του Νόρμπερτ Χόφερ στις αυστριακές εκλογές.
Όταν τον περασμένο Μάιο, ο ακροδεξιός υποψήφιος του Κόμματος των Ελευθέρων έχανε τις εκλογές για μόλις 31.000 ψήφους πολλοί ανάσαιναν με ανακούφιση. Λογάριαζαν όμως χωρίς το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αυστρίας που, με μια πρωτοφανή στα χρονικά απόφαση, ακύρωσε τις εκλογές διατάσσοντας την επανάληψη τους.
Έτσι, σήμερα η αναμέτρηση επαναλαμβάνεται με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις να δίνουν πια στον Χόφερ ένα μικρό προβάδισμα. Παρ' ότι κατά την προεκλογική περίοδο δεν υπήρξε κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα ή μια όξυνση της προσφυγικής κρίσης που θα μπορούσε να φουσκώσει και άλλο τα πανιά της, η αυστριακή Ακροδεξιά δίνει αυτή τη φορά τη μάχη από θέση ισχύος, καθώς το μήνυμα που πέρασε σε πολλούς ψηφοφόρους με τη δικαστική απόφαση είναι ότι τελικά επέβαλε τη νέα αναμέτρηση κατατροπώνοντας το «σάπιο πολιτικό κατεστημένο» που επιχείρησε να της «κλέψει» τη νίκη.
Από την άλλη, η επίγνωση ότι ένα καθαρόαιμο ακροδεξιό κόμμα βρίσκεται για πρώτη φορά τόσο κοντά στην εξουσία σε μια δημοκρατία της Δυτικής Ευρώπης θα μπορούσε να συσπειρώσει εναντίον της μια σειρά ψηφοφόρους που τον περασμένο Μάιο επέλεξαν τον δρόμο της αποχής. Οι κάλπες θα δείξουν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν σήμερα στην Αυστρία διεξάγονταν και κοινοβουλευτικές εκλογές, το FPÖ θα εξασφάλιζε με άνεση την πρώτη θέση. Το πολιτικό τοπίο έχει μεταμορφωθεί μετά τη συντριβή των δύο παραδοσιακών εκπροσώπων του δικομματισμού στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Το σοσιαλδημοκρατικό SPÖ και το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα, καταποντίστηκαν τότε αφήνοντας τον υποψήφιο των Πράσινων, Αλεξάντερ βαν ντερ Μπέλεν να διεκδικεί την προεδρία μαζί με τον Χόφερ.
Τα δύο κόμματα μπορεί σήμερα να συγκυβερνούν στο πλαίσιο ενός ακόμη «μεγάλου συνασπισμού» αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα άφησε έντονα τα σημάδια του στη συνεργασία τους. Σπάζοντας ένα ταμπού δεκαετιών για το κόμμα του, ο Αυστριακός καγκελάριος και ηγέτης του SPÖ, Κρίστιαν Κερν βρίσκει σήμερα ότι υπάρχει «περιθώριο για συζήτηση» με την ηγεσία του FPÖ, εκφράζει τον σεβασμό του για τον ηγέτη της αυστριακής Ακροδεξιάς, Χαινς Κρίστιαν Στράχε και αναγνωρίζει ότι «προσπαθεί να αναβαθμίσει την Αυστρία».
Το φλερτ βρίσκει ανταπόκριση και στην άλλη πλευρά. «Στους έξι μήνες που ο Κερν είναι καγκελάριος έχω συζητήσει μαζί του περισσότερες φορές από ο,τι με τον Φάιμαν στα επτάμισι χρόνια του στην καγκελαρία» δηλώνει περιχαρής ο Στράχε. Και φυσικά, τα χαμόγελα, οι χειραψίες και το συναινετικό κλίμα κάθε άλλο παρά λειτουργούν στην κατεύθυνση της «απομόνωσης» του υποψηφίου της αυστριακής Ακροδεξιάς στις σημερινές εκλογές.
Όλα αυτά επηρέασαν, όπως ήταν επόμενο, ακόμη και τον αντίπαλο του Χόφερ, τον οικολόγο βαν ντερ Μπέλεν που έσπευσε και αυτός να υιοθετήσει το αίτημα της ακροδεξιάς να υπάρξει ένα «ταβάνι» στον αριθμό των προσφύγων που θα γίνουν δεκτοί στην Αυστρία. Και από αυτή την έννοια, η Ακροδεξιά είναι ήδη ο μεγάλος νικητής των σημερινών εκλογών.
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου