Τα χείλια του Κικίλια...

Ξέρω ότι πολλοί τον βαριέστε τον Κικίλια, παρά το παράστημά του. Πιθανόν να προτιμούσατε τη Βούλτεψη, ή τη Μισέλ, που δεν βαριούνται τουλάχιστον τον εαυτό τους. Όμως...
κάνετε λάθος. Γιατί το θέμα δεν είναι το IQ του ανδρός, η σωματοδομή του ή αν μπορεί να διαβάζει αυτά που του γράφουν.

Το θέμα είναι ότι μιλάμε για τον αντ’ αυτού, αντί του Κυριάκου, τον εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και από την άποψη αυτή τον αντιπρόσωπο όλων εκείνων που τσαλαπατιούνται να απαλλαγούν από τον Τσίπρα και τους λοιπούς. Για να έρθουν να μας απαλλάξουν από τα δεινά που οι ίδιοι επισώρευαν σαράντα χρόνια.

Τέλος πάντων, ας μην βρίσουμε. Είπε, λοιπόν, ο εκπρόσωπος, αφού πρώτα μας περιέγραψε με μελανά χρώματα τη δεινή θέση της χώρας, τις εμμονές της κυβέρνησης, τα ψέματά της, την ανικανότητά της εν συγκρίσει με τη δική τους -του Κυριάκου κυρίως- πανθομολογούμενη και αποδεδειγμένη ικανότητα: Η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση ξανά, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Για τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και τον διάολό τους μιλούσε. Και παρακαλώ να δώσετε βάση σε δυο και μόνο λέξεις: Αποκλειστική ευθύνη! Διότι αυτή είναι η θέση εκπροσωπούμενων και εκπροσώπου. Αποκλειστική. Και ευθύνη.

Δηλαδή, αν καταλάβατε, δεν έχει καμιά ευθύνη ο Σόιμπλε, που βγαίνει με τον χάρακα έτοιμος να μας συνετίσει. Και απειλεί γερμανικότατα με έξωση από την Ευρώπη. Ούτε παίζουν κανένα ρόλο τα ήξεις αφήξεις εκείνων που άλλα υπέγραψαν για τα εργασιακά και το χρέος, παραδείγματος χάριν, και τώρα άλλα λόγια... Και κυρίως δεν έχει καμιά ευθύνη, είναι αθώον, το τόσο αγαπητό σε εκπροσώπους και εκπροσωπούμενους ΔΝΤ. Που ζητάει αίμα από την ελληνική κοινωνία για άλλη μια φορά. Με έμφαση -πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μου πεις- στους ανήμπορους, στους ανάπηρους, στους φτωχούς, στους νέους.

Όχι. Η αποκλειστική ευθύνη είναι της κυβέρνησης. Κι αν ψάξετε εθνική ευαισθησία, ή έστω σοβαρότητα. Αν αναζητάτε έστω μια λέξη για τους καθ’ έξιν εκβιαστές της χώρας. Τότε θα τα βρείτε κλειστά τα χείλια του Κικίλια. Διότι αυτοί το έχουν λύσει το πρόβλημα. Επιστρέφουν ολοταχώς στους πολιτικούς τους προγόνους: Οφείλομεν υποταγήν εις τας Αρχάς Κατοχής. Αλλιώς έχουμε την αποκλειστική ευθύνη για τα αντίποινα...

Θανάσης Καρτερός