κανόνα για το εμπορικό πλεόνασμα αλλά δεν τρέχει τίποτε.
Κι αυτοί που εφάρμοσαν τους κανόνες με αυστηρότητα τι πέτυχαν;
Στην Ιρλανδία οι αριθμοί ευημερούν και οι άνθρωποι συνωστίζονται στις ουρές των συσσιτίων. Στην Κύπρο -αυτό το οικονομικό θαύμα, σύμφωνα με τους οπαδούς των μνημονίων- οι θεσμοί έβγαλαν κίτρινη κάρτα γιατί τα νούμερα... ξόκειλαν πάλι. Για την Πορτογαλία άρχισε να κυκλοφορεί ξανά το σενάριο για νέο μνημόνιο.
Στην Ισπανία ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις κατά της λιτότητας, με τους Σοσιαλιστές να πατάνε σε δυο βάρκες (παλιά μου τέχνη κόσκινο): και στους δρόμους με τους ταλαιπωρημένους πολίτες και στην εξουσία στηρίζοντας τον απατεώνα Ραχόι. Στους Ιταλούς, ο Ντάισελμπλουμ λέει ότι πρώτα θα κουρέψετε τις καταθέσεις και μετά θα σώσετε τις προβληματικές τράπεζές σας.
Στην Ελλάδα τα γνωστά: Μέχρι και το Spiegel έφτασε στο σημείο να βάλει τίτλο σε ρεπορτάζ «Χριστούγεννα χωρίς χρήματα για χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα». Σιγά τα λάχανα. Ο Σόιμπλε μας επαναφέρει στην τάξη γιατί ζούμε πάνω από τις δυνάμεις μας και δίνουμε μποναμάδες στους συνταξιούχους για να ξεσαλώσουν στα ρεβεγιόν και ο ομόσταβλός του Τόμσεν μας κατηγορεί ότι έχουμε τεράστιες συντάξεις και θεόρατο αφορολόγητο και πρέπει να συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην έκθεσή της για την ευρωζώνη αναφέρει ότι στην Ελλάδα ο μέσος πλούτος των νοικοκυριών έπεσε από τα 108.700 ευρώ το 2009 στα 65.100 ευρώ το 2014. Στην ίδια έκθεση επισημαίνεται ότι παρουσίασε αύξηση η συγκέντρωση πλούτου ανάμεσα στα πλουσιότερα νοικοκυριά μετά την κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Το 2014, το 5% των νοικοκυριών της ευρωζώνης, που είναι και τα οικονομικά ισχυρότερα, κατείχαν το 37,8% του καθαρού πλούτου συγκριτικά με το 37,2% που κατείχαν το 2010.
Με λίγα λόγια, την περίοδο της κρίσης με τη συνταγή της λιτότητας και την αυστηρή τήρηση των κανόνων οι πλούσιοι έγιναν λίγο πλουσιότεροι και οι φτωχοί πολύ φτωχότεροι αφού τα ασθενέστερα νοικοκυριά (το 5%) κατείχαν μόνο χρέος! Ιδού η ταξικά αμερόληπτη πολιτική.
Ακόμη και ο συνήθως μετρημένος Πιερ Μοσκοβισί βγήκε από τα ρούχα του και αναγκάστηκε να ρωτήσει (ποιον άραγε;): «Μπορούμε να περιμένουμε άλλα πέντε ή δέκα χρόνια ώστε η οικονομία να ξαναβρεί τη φόρμα της, η ανεργία που προκλήθηκε από την κρίση να εξαφανιστεί επιτέλους;».
Και τι είναι δέκα χρόνια; Ούτε καν είκοσι. Αλλωστε, όπως λένε οι τεχνοκράτες, «μακροπρόθεσμα όλα τα προβλήματα είναι διαρθρωτικά». Και σ’ αυτό απαντά ο Μοσκοβισί ο οποίος, τώρα που το κόμμα του στη Γαλλία μετράει μέρες στην εξουσία, αποφάσισε να θυμηθεί το αγωνιστικό παρελθόν του: «Μακροπρόθεσμα, για να επικαλεστούμε τον Κέινς, θα είμαστε όλοι νεκροί και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ίσως επίσης». Αναδρομική διαύγεια. Τζάμπα είναι...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου