στη βιομηχανία του Τύπου...Ο Τύπος –η Ενημέρωση γενικότερα– είναι βαριά βιομηχανία σε παρακμή. Με χαλασμένες μηχανές, παγωμένες τσιμινιέρες και, το χειρότερο, σε κάποιες περιπτώσεις, με...
σκεβρωμένες συνειδήσεις. Οι κυκλοφορίες των εφημερίδων κατακρημνίζονται, η απήχησή τους έχει κατέβει
επίπεδο, η ποιότητά τους έρπει. Ολόκληρα εκδοτικά συγκροτήματα όπως ο κάποτε αυτοκρατορικός ΔΟΛ, που αυτές τις μέρες βρίσκεται σε συνθήκες διάλυσης, αλλά και ο άλλοτε ακμαίος Πήγασος, έχουν παραμορφωθεί από τον τυφώνα, έχουν σαρωθεί. Η θύελλα τους πήρε την αξιοπιστία απέναντι στους πελάτες τους και τη συνέπεια απέναντι στους εργαζομένους τους.
Είναι η Κρίση, θα πείτε! Είναι η Κρίση, θα σας πω! Αυτή μας περνάει δυο και τρεις φορές από τη μηχανή του κιμά, πριν μας βάλει στο μαντέμι της ψησταριάς, σύμφωνοι. Αλλά, μαζί, είναι και τα επίχειρα της διαπλοκής – και δεν εννοώ τη διαπλοκή μόνο στο πολιτικό επίπεδο. Διαπλοκή υπάρχει σε μεγαλύτερο φάσμα του Τύπου. Αυτή ήταν ο πυλώνας που στήριζε κάποιες –όχι ευκαταφρόνητες– εφημερίδες. Κάποιες που έχασαν το στήριγμά τους, «ξέχασαν» ότι πρωτίστως είναι καθήκον τους να ενημερώνουν, όχι να προπαγανδίζουν.
Οι εφημερίδες έγιναν ντουντούκες και οπτικοποιήθηκαν. Έντυπα με κυκλοφορία μερικών εκατοντάδων ή και μερικών δεκάδων φύλλων (ναι, υπάρχουν και τέτοια!) εκδίδονται για να γίνει το πρωτοσέλιδό τους pdf ή jpg. Να μετατραπεί σε φωτογραφία δηλαδή και να αναρτηθεί στο Ίντερνετ, όπου η επισκεψιμότητα στις σελίδες με τα πρωτοσέλιδα είναι τεράστια. Εκεί βρίσκεται το μεγάλο κοινό, εκεί το πλατύ ποτάμι όπου κυλάει η «γρήγορη ενημέρωση». Και μαζί της κυλούν πλυμένα μυαλά. Εκεί (μάλλον και εκεί!) φυτεύονται σε πρόσφορα και εύφορα κεφάλια οι ιδέες, οι προπαγάνδες, οι πολιτικές. Έτσι, η πτώση των κυκλοφοριών συνεχίζεται σαν γιγαντιαία κατάβαση σκιέρ σε αλπικό βουνό.
Οι λύσεις από τους εκδοτικούς οργανισμούς αναζητούνται σε πατημένους δρόμους, σε περπατημένα μονοπάτια. Δηλαδή μειώσεις χαρτιού, κούρεμα μισθών, απολύσεις. Γι’ αυτό, όλο και περισσότερο η βιομηχανία του Τύπου μοιάζει με την ταλαίπωρη –και πεθαμένη πια– βιομηχανία της Softex. Παράγει χαρτί. Όχι απαραιτήτως για ενημέρωση, τουλάχιστον από μερικές εφημερίδες και από κάποια μαγαζιά και παραμάγαζα.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Φυσικά το μυαλό όσων ανησυχούν γι’ αυτόν τον χώρο τρέχει στους τόπους των μιντιακών εξελίξεων. Πάει στο Χαλάνδρι, στον Πήγασο – που, νομίζω, έχει μεγαλύτερα αποθέματα δυνάμεων για να ξεπεράσει την κρίση του. Αλλά περισσότερο σκεφτόμαστε τη Μιχαλακοπούλου, όπου τα πράγματα φαίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Σκεφτόμαστε με έγνοια και συγκίνηση. Ναι, συγκίνηση για ένα ιστορικό δημοσιογραφικό συγκρότημα, παρά τα πολλά αμαρτήματα και τους άπειρους αυτοτραυματισμούς που έχει κάνει. Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (όπως και ο Πήγασος, βέβαια) είναι μεγάλο καράβι του Τύπου. Πονάμε σαν να βλέπουμε ένα υπερωκεάνιο να βουλιάζει. Άλλωστε, οι δίνες από την πιθανή βύθιση θα καταπιούν πολλά γιοτ, βάρκες και σκούνες. Ο κλάδος του Τύπου βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Ζωνόμαστε σωσίβια και περιμένουμε...
Διον. Βραϊμάκης
(Δημοσιεύεται στη Live Sport της Τετάρτης με τίτλο «Οι παγωμένες τσιμινιέρες στη βιομηχανία του Τύπου»)
πηγή: harddog-sport.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου