Πριν αναλύσουμε το δημοψήφισμα της Ιταλίας...Πριν αναλύσουμε το δημοψήφισμα της Ιταλίας, θα ήθελα να σας δώσω μια συνοπτική εικόνα της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι ο...
τραπεζικός τομέας με τα κόκκινα δάνεια (NPL’S) να αγγίζουν τα 360 δισ., χωρίς να υπολογίζονται αυτά που είναι σε καθυστέρηση μέχρι 3 μήνες. H εκροή κεφαλαίων από το τραπεζικό σύστημα λόγω του φόβου του bail in επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση του. Οι Ιταλοί χρηματοδοτούν επίσης σε μεγάλο βαθμό τις τράπεζές τους, αφού προτιμούσαν στο παρελθόν τις αγορές των ομολόγων τους αντί τις καταθέσεις, λόγω των υψηλότερων επιτοκίων –οπότε, τυχόν κατάρρευση των τραπεζών, θα είχε τρομακτικές συνέπειες για τον πληθυσμό.
Η Ιταλία έκλεισε το ’15 με ΔΧ/ΑΕΠ στο 132,7% και η πρόβλεψη για το ’16 είναι 133,2%, το δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη, μετά τη χώρα μας.
Το δημόσιο χρέος της ανήλθε στα 2,169 τρισ. Σήμερα βρίσκεται υψηλότερα περίπου 200 δισ., στα 2,363 τρισ. Αλλά αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημά της, με τη βοήθεια και της ΕΚΤ βέβαια. Η χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους της από τους ίδιους τους πολίτες υπολογίζεται στο 50%. Η χώρα ήταν πλεονασματική τη 10ετία του '90 και ελλειμματική τα τελευταία 15 χρόνια.
Η πτώση της βιομηχανικής της παραγωγής ξεκίνησε πριν μια 15ετία αλλά η κατάρρευσή της επήλθε μετα την κρίση του ‘08 και επιταχυνθηκε από τον επιθετικο γερμανικό μερκαντιλισμο.
H ανάπτυξη της Ιταλίας είναι υποτονική στο 0,8% και ο πληθωρισμός επί μια 3ετία βρίσκεται γύρω από το μηδέν. Συνεπώς η χώρα βρίσκεται σε ένα σπιράλ ύφεσης και αποπληθωρισμού .
Ο επίσημος δείκτης ανεργίας είναι στο 11,6% αλλά η νεανική ανεργία βρίσκεται στο 37%. Αυτοί οι αριθμοί δεν αντικατοπτρίζουν την πλήρη αλήθεια, εφόσον όποιος δουλεύει με βάουτσερ μία ώρα την εβδομάδα θεωρείται εργαζόμενος και το πρεκαριάτο των 500 ευρώ έχει κάνει ήδη έντονα την εμφάνισή του. Είναι φανερό ότι ο εργατικός νόμος Jobs Act δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα που προσδοκούσε η κυβέρνηση Ρέντσι.
Είναι η δεύτερη προσπάθεια συνταγματικής μεταρρύθμισης αυτή που προωθεί ο Ρέντσι με το σημερινό δημοψήφισμα. Η προηγούμενη έγινε πριν από μια δεκαετία και απέτυχε.
Το πολιτικό σύστημα στην Ιταλία είναι τριπολικό. Με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το Κίνημα 5 Αστέρων του Γκρίλο προηγείται ελαφρά με 30,5% έναντι 30% του ΔΚ του Ρέντσι και ακολουθεί η δεξιά του Μπερλουσκόνι και της Λέγκας του Σαλβίνι με 25%, ενώ ένα 5% φαίνεται να εξασφαλίζει η υπό διαμόρφωση ιταλική αριστερά. Το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, εκτός του Δημ. Κόμματος, από την ακροδεξιά ως την αριστερά, έχει εκφραστεί υπέρ του ΟΧΙ, ακόμα και η αριστερή μειοψηφία του ίδιου του Δημ. Κόμματος, όπως αυτή εκφράζεται μέσω Ντ’ Αλεμα και Μπερσάνι.
Οι υπερασπιστές του ΝΑΙ έχουν κοινή γραμμή και αποτελούνται κύρια απο το ΔΚ, δυνάμεις της κεντροδεξιάς και τέως υποστηρικτές του Μπερλουσκόνι.
Τα κύρια επιχειρήματά τους είναι:
Θα επιταχυνθεί η διαδικασία ψήφισης των νομοσχεδίων και θα ξεπεραστεί η γραφειοκρατία μεταξύ Γερουσίας και Βουλής.
Θα μειωθεί το κόστος της πολιτικής αφού θα μειωθεί η Γερουσία από 315 μέλη σε 100. Οι περιφερειακοί σύμβουλοι που θα συμμετέχουν στη Γερουσία δεν θα παίρνουν τον μισθό του γερουσιαστή αλλά το ισόποσο μισθού ενός δημάρχου. Επίσης θα μειωθεί η γραφειοκρατία και οι σπατάλες των επαρχιών.
Θα ξεπεραστεί η ισότητα εξουσιών Βουλής και Γερουσίας. Η Βουλή θα επιτελεί το νομοθετικό της καθήκον δίνοντας ή αφαιρώντας την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, ενώ η Γερουσία θα εκπροσωπεί τις ανάγκες των δήμων και των περιφερειών.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου