Δεν νομίζω ότι χρειάζονται ιδιαίτερα επιχειρήματα για να αποδομηθεί ο ρόλος του ΔΝΤ στα ελληνικά προγράμματα. Δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές, λάθος προβλέψεις, εμμονές σε...
λανθασμένες πολιτικές, μονομέρεια, λάθη στην αναδιάρθρωση του χρέους είναι ορισμένα μόνο από τα πολλά που θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε στην μακρά λίστα λαθών.
Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στις διαπιστώσεις του Ιndepentent Evaluation Office και στην κριτική που κάνει το ανεξάρτητο γραφείο του ΔΝΤ σχετικά με τον ρόλο του ταμείου στην κρίση για να καταλάβει ότι το ΔΝΤ σίγουρα δεν θα επαίρεται στο μέλλον για την επιτυχή εμπλοκή του.
Ωστόσο υπάρχει μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να την ξεπεράσουμε. Αν ο στόχος της ελληνικής οικονομίας είναι η έξοδος από την κρίση και η επανάκαμψη στις αγορές τότε νομίζω ότι είναι αναπόφευκτη η εμπλοκή του ΔΝΤ. Δυστυχώς μέχρι τώρα η εμπειρία των ευρωπαϊκών θεσμών από την διεθνή χρηματοοικονομική αρένα είναι πολύ φτωχή.
Ας δει κανείς την τύχη που είχαν οι εξαγγελίες για την δημιουργία ευρωπαϊκών οργανισμών αξιολόγησης παρόμοιων των Μoοdy’s, Standard and Poor και Fitch. Το βέβαιο είναι ότι ποτέ μέχρι σήμερα κανένα ευρωπαϊκό «όργανο» δεν ενεπλάκη στην επεναφορά μιας προβληματικής οικονομίας στις αγορές.
Το ΔΝΤ ως «ανάδοχος» ομολογιακών εκδόσεων κρατών έχει μια τεράστια εμπειρία η οποία τις περισσότερες φορές είναι θετική. Κακά τα ψέματα. Όποτε το ΔΝΤ προσπάθησε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να οδηγήσει μια οικονομία πίσω στην αγορά κεφαλαίων τα κατάφερε.
Αναρίθμητα παραδείγματα πετυχημένων εκδόσεων ομολόγων χωρών που έβγαιναν από την ύφεση ή από χρεοκοπίες. Το 2017 ή το 2018 η επανάκαμψη στις αγορές με νέες κρατικές ελληνικές ομολογιακές εκδόσεις δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση και τότε σίγουρα θα χρειάζεται το ΔΝΤ.
Συμπληρωματικά νομίζω ότι δύσκολα μπορεί να προκύψει η οποιαδήποτε λύση για το ελληνικό χρέος χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ. Δεδομένου ότι η ΟΝΕ τα επόμενα δύο έτη εισέρχεται σε μια εποχή μεγάλης πολιτικής αβεβαιότητας και μετασχηματισμού δύσκολα θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την συνεργασία με το ΔΝΤ για μια ουσιαστικά παρέμβαση στο χρέος.
Τι σημαίνουν τα προηγούμενα; Οι διαφωνίες με το ΔΝΤ είναι θεμιτές και ίσως αναγκαίες αλλά δεν πρέπει να κόβονται οι γέφυρες...
Διονύσης Χιόνης
λανθασμένες πολιτικές, μονομέρεια, λάθη στην αναδιάρθρωση του χρέους είναι ορισμένα μόνο από τα πολλά που θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε στην μακρά λίστα λαθών.
Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στις διαπιστώσεις του Ιndepentent Evaluation Office και στην κριτική που κάνει το ανεξάρτητο γραφείο του ΔΝΤ σχετικά με τον ρόλο του ταμείου στην κρίση για να καταλάβει ότι το ΔΝΤ σίγουρα δεν θα επαίρεται στο μέλλον για την επιτυχή εμπλοκή του.
Ωστόσο υπάρχει μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να την ξεπεράσουμε. Αν ο στόχος της ελληνικής οικονομίας είναι η έξοδος από την κρίση και η επανάκαμψη στις αγορές τότε νομίζω ότι είναι αναπόφευκτη η εμπλοκή του ΔΝΤ. Δυστυχώς μέχρι τώρα η εμπειρία των ευρωπαϊκών θεσμών από την διεθνή χρηματοοικονομική αρένα είναι πολύ φτωχή.
Ας δει κανείς την τύχη που είχαν οι εξαγγελίες για την δημιουργία ευρωπαϊκών οργανισμών αξιολόγησης παρόμοιων των Μoοdy’s, Standard and Poor και Fitch. Το βέβαιο είναι ότι ποτέ μέχρι σήμερα κανένα ευρωπαϊκό «όργανο» δεν ενεπλάκη στην επεναφορά μιας προβληματικής οικονομίας στις αγορές.
Το ΔΝΤ ως «ανάδοχος» ομολογιακών εκδόσεων κρατών έχει μια τεράστια εμπειρία η οποία τις περισσότερες φορές είναι θετική. Κακά τα ψέματα. Όποτε το ΔΝΤ προσπάθησε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο να οδηγήσει μια οικονομία πίσω στην αγορά κεφαλαίων τα κατάφερε.
Αναρίθμητα παραδείγματα πετυχημένων εκδόσεων ομολόγων χωρών που έβγαιναν από την ύφεση ή από χρεοκοπίες. Το 2017 ή το 2018 η επανάκαμψη στις αγορές με νέες κρατικές ελληνικές ομολογιακές εκδόσεις δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση και τότε σίγουρα θα χρειάζεται το ΔΝΤ.
Συμπληρωματικά νομίζω ότι δύσκολα μπορεί να προκύψει η οποιαδήποτε λύση για το ελληνικό χρέος χωρίς την συμμετοχή του ΔΝΤ. Δεδομένου ότι η ΟΝΕ τα επόμενα δύο έτη εισέρχεται σε μια εποχή μεγάλης πολιτικής αβεβαιότητας και μετασχηματισμού δύσκολα θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την συνεργασία με το ΔΝΤ για μια ουσιαστικά παρέμβαση στο χρέος.
Τι σημαίνουν τα προηγούμενα; Οι διαφωνίες με το ΔΝΤ είναι θεμιτές και ίσως αναγκαίες αλλά δεν πρέπει να κόβονται οι γέφυρες...
Διονύσης Χιόνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου