Είμαι ένα από εκείνα τα κορίτσια που διαπομπεύθηκαν το 2012...

Πέρασαν 4 ολόκληρα χρόνια για να ξεκινήσει η περιβόητη δίκη μας...
ΒΙΝΤΕΟ...
Τεσσερισήμισι χρόνια πέρασαν από τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2012, όταν 27 γυναίκες υποχρεώθηκαν σε τεστ για τον ιό ΗIV και στη συνέχεια διαπομπεύθηκαν και φυλακίστηκαν για πολλούς μήνες. Οι φωτογραφίες τους που εκείνη την εποχή είχαν δοθεί στη δημοσιότητα από...
πολλά ΜΜΕ της χώρα, κατόπιν σχετικής εισαγγελικής άδειας, είναι ακόμη και σήμερα αναρτημένες στο διαδίκτυο.
Τη διαγραφή των φωτογραφιών ζητά σήμερα το ΚΕΘΕΑ, με αφορμή την έναρξη της δίκης οκτώ εκ των γυναικών αυτών που θυματοποιήθηκαν και έγιναν τα μαύρα πρόβατα της ανθρωποφαγικής αδηφαγίας δεκάδων πολιτικών και δημοσιογράφων της χώρας που ο καθένας τους λειτουργούσε τότε με γνώμονα το προσωπικό και μόνο συμφέρον, άλλοτε στον βωμό της αναγνωσιμότητας και άλλοτε σε εκείνον της ψηφοθηρίας.

Το δίκαιο και αυτονόητο αίτημα την παύσης του στιγματισμού όσων νοσούν από τον HIV αλλά και εκείνο της διαγραφής των καρέ από το διαδίκτυο, εκφράζει μία από εκείνες τις οροθετικές γυναίκες που επέζησαν και συνέχισαν τη ζωή τους. Το κείμενο της δημοσιεύεται παρακάτω, χωρίς να δίνονται στη δημοσιότητα τα προσωπικά της στοιχεία για λόγους δεοντολογίας.

«Είμαι ένα από εκείνα τα κορίτσια που συνελήφθησαν στους δρόμους της Ομόνοιας κατά την «επιχείρηση αρετής» της ελληνικής πολιτείας στις 30 Απριλίου 2012. Είμαι μια από εκείνες που διασύρθηκαν και εξευτελίστηκαν στο πανελλήνιο, με την έκθεση των φωτογραφιών και προσωπικών τους στοιχείων στα ΜΜΕ, μέσα από τους κραυγαλέους τίτλους ειδήσεων για τις «ιερόδουλες με AIDS».
Πέρασαν 4 ολόκληρα χρόνια για να ξεκινήσει η περιβόητη δίκη μας. Σήμερα πια είμαστε γυναίκες. Κάποιες από εμάς ωρίμασαν και «ενηλικιώθηκαν» μέσα από τον δύσκολο δρόμο της απεξάρτησης. Κάποιες έχασαν για πάντα αυτή την ευκαιρία και κάθε ευκαιρία, γιατί δεν βρίσκονται πια στη ζωή.

4 χρόνια μετά αναρωτιέμαι πόσο πουλάει ακόμη αυτή η υπόθεση. Πόσο διασυρμό και πόσο εξευτελισμό χωράει ακόμη. Ακόμη και σήμερα στις ειδήσεις που μας αφορούν είμαστε «οι οροθετικές». Συνεχίζουμε να δικαζόμαστε και να τιμωρούμαστε για την ασθένεια μας. Και οι φωτογραφίες μας συνεχίζουν να παραμένουν αναρτημένες στο διαδίκτυο.

Ας σταματήσει τώρα ο στιγματισμός όσων νοσούν ή αποκλίνουν από την «κανονικότητα». Ας σταματήσει η ατίμωση και ο διασυρμός μας, γιατί δεν αντέχουμε άλλο...".

Το χρονικό της ντροπιαστικής υπόθεσης

Οι εν λόγω γυναίκες είχαν συλληφθεί με την κατηγορία ότι «εκδίδονταν και μετέδιδαν τον ιό του HIV/ AIDS». Δύο εξ αυτών, η Κατερίνα και η Μαρία, δεν είναι πια στη ζωή. Η Κατερίνα αυτοκτόνησε, ενώ η 32χρονη Μαρία Κουλουριώτη, μητέρα ενός παιδιού, πέθανε τον περασμένο Μάιο.

Η ντροπιαστική για την τότε κυβέρνηση, διαπόμπευση, βασίστηκε στην υγειονομική διάταξη 39Α, η οποία βασιζόταν με τη σειρά της σε Αναγκαστικό Νόμο του 1940. Η εν λόγω υγειονομική διάταξη είχε υπογραφεί τον Απρίλιο του 2012 από τον τότε υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο και συνοδεύτηκε από τη δημοσιοποίηση των στοιχείων οροθετικών γυναικών. Καταργήθηκε τον Μάιο του 2013 από την υφυπουργό Υγείας, Φωτεινή Σκοπούλη, ωστόσο τον Ιούνιο 2013 ο Άδωνις Γεωργιάδης προχώρησε στην άρση της πράξης κατάργησης. Η οριστική κατάργηση της 39Α έγινε από την τωρινή κυβέρνηση.

Το 2015 ο Λοβέρδος έριξε την ευθύνη της διαπόμπευσης αποκλειστικά στον εισαγγελέα, ξεχνώντας όμως τον πανικό που ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοι του είχαν διασπείρει στα τηλεπαράθυρα της εποχής.

Καταγγελτικός ήταν από την πλευρά του, ο πανεπιστημιακός Χαράλαμπος Πουλόπουλος, διευθυντής στο ΚΕΘΕΑ επί 18 έτη, ο οποίος υποστήριξε κατά την κατάθεσή του ότι «αντί για αυτές τις γυναίκες στο εδώλιο του κατηγορούμενου θα έπρεπε να βρίσκονται άλλοι. Ο τότε υπουργός Υγείας και ο επικεφαλής του ΚΕΕΛΠΝΟ».

Οι μάρτυρες επανέλαβαν και κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της 21ης Νοεμβρίου, ότι η εξέταση HIV που έγινε στις κατηγορούμενες, δεν ήταν σύμφωνη με τις σχετικές εγκυκλίους του υπουργείου Υγείας. Μεταξύ αυτών και γιατρός του ΚΕΘΕΑ, η οποία επεσήμανε στο δικαστήριο πως η λήψη δείγματος γίνεται με τη συναίνεση του ασθενούς και αν αυτό δεν είναι δυνατόν, θα πρέπει να υπάρξει έγγραφη έγκριση δύο ιατρών. «Κανείς εκτός από τον ασθενή δεν ενημερώνεται για τα αποτελέσματα και σαφέστατα δεν ενημερώνεται η αστυνομία», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.

Το ντοκιμαντέρ της Ζωής Μαυρουδή κατέγραψε την περιπέτεια των οροθετικών γυναικών:

Στο 22ο λεπτό, ο Α. Λοβέρδος εμφανίζεται να λέει: «Επιθυμία μας θα ήταν τους πελάτες όλων αυτών των γυναικών να τους είχαμε φωτογραφία και να τους βγάζαμε και αυτούς. Γιατί πρέπει επιτέλους η Ελλάδα να κάνει τη σχετική πράξη, αδίκημα».».

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...

πηγη thepressproject.gr