Στην πολιτική συχνά ο καλύτερος σύμμαχος είναι ο αντίπαλος: από τις δικές του επιλογές προκύπτει η δική σου επιτυχία. Είναι ο...
κανόνας που αρχίζει να δίνει αέρα στα πανιά του ΠΑΣΟΚ .
Όσο βάλλεται η σημερινή την ηγεσία από πρώην στελέχη του, αλλά και από και τη ΝΔ τόσο ενισχύονται οι ροές ψηφοφόρων που το είχαν εγκαταλείψει. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές που γνωρίζουν την ψυχολογία των πολιτών που κινούνται στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ έχει μια ιδιαιτερότητα. Η μεγάλη πλειοψηφία των επωνύμων που κατείχαν αξιώματα στο παρελθόν δεν «πάει» τη Φώφη Γεννηματά –ή αυτό επικαλούνται ως πρόσχημα για να μην επιστρέψουν. Όπως προηγουμένως δεν «πήγαιναν» τον Βαγγέλη Βενιζέλο –που με τη σειρά του δεν βολεύεται υπό την Φώφη και ετοιμάζει τις βαλίτσες του- για να.. φύγει!
Πράγματι ο μεγάλος όγκος του στελεχιακού δυναμικού δεν έφυγε επί Γεννηματά. Έφυγαν επί Βενιζέλου, είτε εξ αιτίας της συμπεριφοράς του, είτε λόγω του εκλογικού αποτελέσματος του 2012 που τους άφησε εκτός Βουλής. Αντίθετα με τη Γεννηματά επέστρεψε ο Α. Λοβέρδος και προστέθηκε ως σύμμαχος ο Θαν. Θεοχαρόπουλος με τη ΔΗΜΑΡ.
Για τους έμπειρους πολιτικούς αναλυτές με αυτό το ιστορικό ό,τι είναι να συμβεί με το ΠΑΣΟΚ θα συμβεί ερήμην αυτών που το εγκατέλειψαν. Οι παλιές σχέσεις τους με το μιντιακό σύστημα κάνουν την παρουσία τους ηχηρή, αλλά είναι κούφια και δεν επηρεάζουν τις εξελίξεις.
Κατά κανόνα εκπροσωπούν μόνο τις φιλοδοξίες τους. Στις οποίες περιλαμβάνεται εμφανώς και η διάλυση του ΠΑΣΟΚ – κάτι που συνιστά αμοραλισμό εκ μέρους τους, για τους περισσότερους οπαδούς του Κινήματος. Ποιος όμως θα τους εμπιστευτεί όταν αναφέρονται με απαξιωτικά τρόπο στο κόμμα που τους ανέδειξε;...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Λακόπουλου πατήστε ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου