Μέσα από ένα κείμενό του στην σελίδα του ο πρώην υπουργός οικονομίας Γιάνης Βαρουφάκης σχολιάζει την εκλογή του...Ντόναλτ Τραμπ στις ΗΠΑ και αναφέρεται στο τι θα πρέπει να κάνουν όλες οι προοδευτικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν μετά την εκλογή του Τράμπ.
« Η νίκη του Ντόναλτ Τραμ αποτελεί το τέλος μιας εποχής όταν ένα σύστημα με αυτοπεποίθηση μιλά για το τέλος της ιστορίας, το τέλος του πάθους και της υπεροχής της τεχνοκρατίας η οποία δουλεύει για το 1%. Αλλά η εποχή που ακολουθεί δεν είναι καινούργια. Είναι μια νέα εκδοχή της δεκαετίας του 1930, όπου κυριάρχησε η ύφεση της οικονομίας, η ξενοφοβία, και η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» γράφει ο κ. Βαρουφακης στην εισαγωγή του κειμένου του και συνεχίζει κάνοντας σύνδεση του παρελθόντος με το τι παρακολουθούμε σήμερα.
« Το πάθος έχει επιστρέψει στην πολιτική αλλά όχι με έναν τρόπο που θα βοηθήσει το 80% που έχει μείνει πίσω ήδη από τη δεκαετία του 1970. Τώρα το πάθος αποτελεί τροφοδότη του μισανθρωπισμού. Το πάθος εκμεταλλεύεται τον θυμό του 80% για να ανακατανείμει την εξουσία στα υψηλά κλιμάκια, ενώ την ίδια ώρα αφήνει αυτό το 80% ημιθανές, προδομένο και διαχωρισμένο. Και είναι δουλειά μας να το σταματήσουμε αυτό. Είναι η δουλειά μας να προκαλέσουμε πάθος υπηρετώντας τον ανθρωπισμό.
Η παράνοια του Συστήματος προκαλεί την πτώση του. Μην μπορώντας να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που εκείνοι δημιούργησαν, συνέτριψαν την Ελληνική Άνοιξη επειδή μπορούσαν. Έσπρωξαν την πλειοψηφία των βρετανικών οικογενειών στην λιτότητα και στην απελπισία. Υποχρέωσαν εκατομμύρια Γερμανών να στραφούν σε μικρο - δουλειές. Συνομώτισαν για να κρατήσουν μακριά τον Μπέρνι Σάντερς. Όταν η Χρυσή Αυγή, το Brexit, οι AfD και ο Ντόναλτ Τραμπ ήταν το αποτέλεσμα [της πολιτικής του], απάντησαν με μια μίξη άρνησης, πατροναρίσματος και πανικού.
Η πολιτική βιώνει μια αναταραχή που δεν έχει δει ξανά ο κόσμος από το 1930. Η Μεγάλη Ύφεση έχει αρχίσει να καθηλώνει και τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, ενεργοποιώντας ξανά πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονταν εν υπνώσει από τη δεκαετία του 1930. Ο Πρόεδρος Ντόναλτ Τραμπ χρησιμοποιεί τακτικές που θυμίζουν τον Μουσολίνι, πρακτικές και ρητορικές που ήταν ένα απλό σύμπτωμα της επανέκδοσης μιας πιο σκοτεινής εποχής.
Τι θα έπρεπε να κάνουμε εμείς;
Το ενδεχόμενο μιας Εθνικιστικής Διεθνούς είναι μπροστά μας (από τον Τραμπ και όσους ψήφησαν υπέρ του Brexit, μέχρι τις κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, το AfD, τον επόμενο πρόεδρο της Αυστρίας και τη Μαρί Λεπέν) μπορεί να νικηθεί μόνο από μια Προοδευτική Διεθνή την οποία η Δημοκρατική Κίνηση για την Ευρώπη, DiEM25, χτίζει στην Ευρώπη.
Είναι προφανές πως η Ευρώπη δεν αρκεί. Οι προοδευτικοί [άνθρωποι] στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκείνοι που υποστήριξαν τον Μπέρνι Σάντερς και τον Τζιλ Στέιν, πρέπει να συνενωθούν με τους προοδευτικούς στη Λατινική Αμερική και τον Καναδά, ώστε να οικοδομήσουν το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κίνημα Αμερικής. Στη Μέση Ανατολή οι προοδευτικοί, όσοι χύνουν το αίμα τους στη μάχη κατά του ISIS, ενάντια στην τυραννία και όσοι αντιμάχονται τα καθεστώτα που καθοδηγούνται από τη Δύση, πρέπει να ενωθούν με προοδευτικούς Παλαιστινίους και Ισραηλινούς και να χτίζουν το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κίνημα της Μέσης Ανατολής.
Το 1930 οι πρόγονοί μας απέτυχαν να προσεγγίσουν άλλα δημοκρατικά κινήματα, τα οποία βρίσκονταν πέρα από τα σύνορά μας και τους πολιτικούς χώρους για να σταματήσουν την παρακμή. Εμείς πρέπει να επιτύχουμε σε ότι οι άλλοι απέτυχαν.
Σήμερα, τη μέρα που κέρδισε η πολιτική του φόβου, του μίσους και του διχασμού, εμείς υποσχόμαστε να αγωνιστούμε ενάντια στη Εθνικιστική Διεθνή, να δημιουργήσουμε μια αποτελεσματική Προοδευτική Διεθνή και να προωθήσουμε το πάθος πίσω στην υπηρεσία του ανθρωπισμού»...
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου