και άλλες ιστορίες από τον υπόνομο...
Πράξη 1: Η Έφη Αχτσιόγλου συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα επάνω της, είναι νέα, ωραία, ικανή και … γυναίκα. Κατά...
συνέπεια, είναι σωστό και δίκαιο να επιχειρηθεί η αποδόμηση από το «μέτωπο της λογικής», του κατιναριού δηλαδή που ασχολείται με τα πουκάμισα του Βαρουφάκη, το μαλλί της Σίας Αναγνωστοπούλου, τις ρυτίδες της Χριστοδουλοπούλου, το πάχος του Φίλη κ.ο.κ.
Από το «δεν έχει ένσημα» μέχρι το «πηδήχτηκε με τον Κατρούγκαλο για να γίνει υπουργός» δεν χρειάστηκε πολύ. Κάνα δυο αναρτήσεις στα social media από επώνυμους και ανώνυμους και η αχρειότητα επικράτησε. Ο βαθύς σεξισμός του Έλληνα είναι αδύνατο να καλυφθεί. Αποκαλύπτεται με κάθε ευκαιρία, κάθε αφορμή ενώ ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος. Η αποδόμηση μέσω λάσπης. Οχετός κανονικός.
Πράξη 2: Η Λυδία Κονιόρδου γίνεται υπουργός Πολιτισμού. Μέχρι την ανακοίνωση του ονόματός της η κα. Κονιόρδου είναι «σπουδαία ηθοποιός», «μεγάλη τραγωδός», «με εξαιρετική συνεισφορά στα θεατρικά δρώμενα» κ.λ.π. Μόλις ορίστηκε υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα είναι «ψεκασμένη», «καθαρίζει αύρες», «είναι τσαρλατάνος». Γίνεται αντικείμενο χλεύης. Πολλοί θεωρούν πως δικαιούνται να ρίξουν ανάθεμα αφού «τόλμησε» να ασχοληθεί με την πολιτική.
Γιατί ως γνωστό, στην μπανανία που λέγεται Ελλάδα, με την πολιτική επιτρέπεται να ασχοληθείς μόνο αν είσαι γόνος, μόνο αν έχεις τη στήριξη επιχειρηματιών, μόνο αν θέλεις να βάλεις το δάκτυλο στο μέλι, μόνο αν ταυτίζεσαι με το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία –οικογένεια, μόνο αν υπήρξες κομματόσκυλο και πρέπει τώρα να ξεπληρωθούν γραμμάτια.
Μπλόκο λοιπόν σε κάθε γυναίκα που ως ανεξάρτητο ον μπορεί και θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, που θέλει να προσφέρει κάτι σε αυτή τη ρημαδοχώρα, που έχει κέφι και ικανότητες να αλλάξει κάτι, έστω το ελάχιστο, προς το καλύτερο. Που πας καημένη; Στα πιάτα σου και γρήγορα γιατί αλλιώς αυτοί θα σε λιντσάρουν...
Έλενα Καραμαγκάλη (altsantiri)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου