Γιατί να πάει η χώρα σε πρόωρες εκλογές; Επειδή το ζητούν η Νέα Δημοκρατία και εσχάτως ο κ. Βενιζέλος; Δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να απαιτεί πρόωρες εκλογές. Αυτό έχουν κάνει όλες οι αντιπολιτεύσεις στην Ελλάδα, αυτό κάνει και η σημερινή. Βεβαίως η Ν.Δ. το έχει παρατραβήξει (ίσως γιατί ...
διακυβεύονται πολλά για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί) και νομίζω ότι έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ακόμη κι αυτό που κατείχε μέχρι τώρα επαξίως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ωστόσο είναι δικαίωμά της να προτείνει ό,τι θέλει.
Συνήθως τις πρόωρες εκλογές επιλέγει μια κυβέρνηση που πιστεύει πως έχει πιθανότητες να τις κερδίσει. Διαφορετικά θα πρόκειται για πράξη αυτοκτονίας.
Οχι πως δεν υπάρχουν περιπτώσεις που μια κυβέρνηση αστόχησε στην πρόβλεψή της και ενώ ήταν σίγουρη ότι θα εξασφάλιζε άνετη νίκη, της προέκυψε επώδυνη ήττα. Ισως η πιο χαρακτηριστική είναι αυτή του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1920.
Νόμισε ότι θα κάνει περίπατο, προκήρυξε εκλογές, αλλά οι γκαστρωμένες κάλπες, για να θυμηθούμε τον Χαρίλαο Φλωράκη, δεν έβγαλαν το παιδί που περίμενε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Τότε δεν υπήρχαν ούτε μετρήσεις ούτε ταξί (τα κινούμενα γκάλοπ), τα κόμματα ήταν προσωποπαγή, δεν ήταν δικτυωμένα στην κοινωνία και δεν ήταν σε θέση οι ηγεσίες τους να πιάσουν τον σφυγμό του κόσμου.
Μόνο από τα καφενεία δεν έβγαζες άκρη γιατί δεν κατέγραφαν με ακρίβεια τη βουβή οργή, η οποία εκδηλωνόταν κυρίως στην κάλπη. Υπάρχει όμως και μία άλλη εκδοχή (εξαιρούμε την απώλεια της δεδηλωμένης ύστερα από αποστασία ή το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα σαν κι αυτό που γκρέμισε τον Γιώργο Παπανδρέου): να πάει μια κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές ξέροντας ότι θα τις χάσει, με το σκεπτικό ότι αν καθυστερήσει διατρέχει τον κίνδυνο να υποστεί συντριβή, κατάσταση την οποία δεν θα είναι εύκολο να διαχειριστεί από τη θέση της αντιπολίτευσης.
Οπότε το κόμμα που κυβερνά προτιμά την αξιοπρεπή ήττα για να κερδίσει χρόνο, να ανασυνταχτεί και να μείνει στο παιχνίδι της εξουσίας, από την πανωλεθρία που ενδεχομένως να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα συνοχής, ίσως ακόμη και αλλαγή ηγεσίας.
Πού βρισκόμαστε σήμερα;
■ Το κλίμα στην κοινωνία είναι βαρύ: δυσβάσταχτοι φόροι, μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, «κόκκινα» δάνεια, υψηλή ανεργία. Αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις.
Η Ν.Δ. και ο Κ. Μητσοτάκης έχουν καθαρό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα, η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι στον πάτο. Κάνεις εκλογές με αυτά τα δεδομένα; Μόνον αν θέλεις να δραπετεύσεις. Εχει δώσει τέτοια δείγματα γραφής ο Τσίπρας;
Δεν τα βλέπω. Οταν πολλοί στο κόμμα του το 2013 και το 2014 τού έλεγαν «μήπως να μη βιαστούμε και να αφήσουμε τον Σαμαρά να βγάλει το φίδι από την τρύπα;», αυτός απαντούσε ότι «η Αριστερά είναι για τα δύσκολα».
Τώρα τα πράγματα είναι όντως δύσκολα για τον ίδιο και το κόμμα του. Δεν έχω την αίσθηση πάντως ότι ο Τσίπρας σκέφτεται να τα παρατήσει. Το αντίθετο θα έλεγα.
■ Η κατάσταση στον χώρο των μέσων ενημέρωσης είναι ρευστή λόγω της απόφασης (;) του ΣτΕ για την οποία όλοι μιλάμε, αλλά μόνον οι 25 δικαστές γνωρίζουν το σκεπτικό της. Αυτή τη στιγμή, όπως και στο παρελθόν άλλωστε, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης είναι κατάφωρα εχθρικά.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Τάσου Παππά, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου