Τι κοινό έχει ο Μητσοτάκης με τον Παπανδρέου...

- Καλός ο Κυριάκος στο ανοιχτό παιχνίδι δεν είναι...

- Επικοινωνιακά χαρίσματα δεν έχει...

- Αντί να ρυμουλκύσει αυτός τον Άδωνι Γεωργιάδη στο ύφος του, ρυμουλκεί ο Άδωνις αυτόν...

- Οι φοβικές θεωρίες για τα Εξάρχεια παραπέμπουν σε αντιλήψεις Υπαστυνόμου Β' της μετεμφυλιακής περιόδου.

- Οι εχθροί του πατέρου του, π.χ. ο Σαμαράς είναι στο πλευρό του...

- Όπως με τον Γ. Παπανδρέου, οι φανατικότεροι εχθροί του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν οπαδοί του γιου του...

Γ. Λακόπουλος

Μετά από κάθε δημόσια εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη ένας συγκεκριμένος μιντιακός κύκλος σπεύδει να τον κολακεύσει. Να του πει ποσό καλός ήταν και πόσο πολύ «συνέτριψε» τον Τσίπρα. Το έκαναν μετά τη ΔΕΘ και μετά τη τελευταία συζήτησς τη Βουλή. Το πιστεύει και ο ίδιος, όπως...
είναι από το βήμα της Βουλής.

Καλός ο Κυριάκος στο ανοιχτό παιχνίδι δεν είναι. Επικοινωνιακά χαρίσματα δεν έχει. Καλός πολιτικός είναι αφού κατάφερε να γίνει αρχηγός στο κόμμα του. Αλλά ηγέτης της παράταξης του δεν είναι. Μορφωμένος πολιτικός, ασφαλώς, είναι. Αλλά πολιτικός που εμπνέει δεν είναι.

Έχει κάποια διακριτά στοιχεία πολιτικής παρουσίας στοιχεία με τα οποία ανήλθε στο ρετιρέ, αλλά από την επομένη άρχισε να τα πετάει από το μπαλκόνι. Αντί να ρυμουλκήσει αυτός τον Αδωνι Γεωργιάδη στο ύφος του, ρυμουλκεί ο Άδωνις αυτόν.

Το αποτέλεσμα για όσους βλέπουν τα πράγματα από μακριά είναι απογοητευτικό. Ένας πολιτικός που ξεκίνησε με πολύ καλή αφετηρία. Την ανάδειξη του την ηγεσία πρόσεξαν και πολίτες εκτός της ΝΔ -υπολογίζοντας ότι θα κινηθεί στο πεδίο του διαλόγου και της ουσίας  κι ότι θα υπερβεί το λαϊκισμό της παράταξης του. Κι αυτός συναγωνίζεται το λαϊκισμό των αντίπαλων του -με αταβιστικούς όρους.

Ακούει μόνο αυτούς που του λένε «όρμα Κυριάκο» – να σωθούμε κι εμείς εννοούν- και ορμάει στα τυφλά, αλλάζοντας πανοπλία.

Αν ο προκάτοχος του Αντώνης Σαμαράς είχε ρηχό πολιτικό ύφος και κουλτούρα των παλαιών «Κενταύρων» και «Ρέηντζερς» της ΟΝΝΕΔ του Αβέρωφ, ο Κυριάκος ενώ θεωρητικά έχει διαφορετικό προσωπικό ταπεραμέντο, αποδέχεται με ευκολία την ανάγνωση κείμενων με προσεγγίσεις καφενείου. Οι οποίες λόγω κάποιων στοιχείων αδεξιότητας. που διακρίνουν τις κινήσεις του, ακούγονται περισσότερο ανιαρές στους σκεπτόμενους πολίτες.

Δέχεται στο λόγο του εύκολες ατάκες αποτυχημένου χιούμορ -και όχι και πολύ θεμιτές προσωπικές αναφορές ακόμη και στις οικογένειες των άλλων-κάτι που από πλευράς αστικής αγωγής τουλάχιστον δεν του πάει. Με το σχολείο των παιδιών του Τσίπρα θα γίνει αποδεκτός από τους πολίτες; Αυτοί οι πολίτες που θα γουστάρουν αυτά βρίσκονται ήδη αλλού- ακόμη και αν τα βράδια παρακολουθούν τις εκπομπές του Γεωργιάδη.

Ποιος στηρίζει ποιόν

Ενίοτε αυτά τα κείμενα – όποιος και αν τα συντάσσει- γίνονται προκάλυμμα για διολίσθηση σε αντιδραστικές, ή απολιτίκ θέσεις. Όπως η ….κατηγορία κατά του Τσίπρα για συμμετοχ’η τους στις μαθητικές κινητοποιήσεις, που παραπέμπει στον μακαριστό Χριστόδουλο, που έλεγε ότι ως φοιτητής «κοίταζε τα μαθήματά του» και όχι την εξέγερση νεολαίας της εποχής του στο Πολυτεχνείο.

Οι κατηγορίες για «σοβιετισμό» του Τσίπρα- ενός Πρωθυπουργού που εφαρμόζει Μνημόνιο- κρύβουν επίσης τον διαχρονικό αντικομμουνισμό της άκρας Δεξιάς. Καμιά φορά οι κατηγορίες του για τη κυβέρνηση θυμίζουν τη δεξιά του 1980 που προειδοποιούσε όσους δεν είχαν τον ήλιο μοίρα ότι αν έλθει το πΑΣΟΚ θα τους πάρει τα σπίτια –που δεν είχαν. Οι φοβικές θεωρίες για τα Εξάρχεια, παραπέμπουν σε αντιλήψεις υπαστυνόμου Β της μετεμφυλιακής περιόδου.

anoixtoparathyro.gr