Τα ομοιώματα του Τραμπ...

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Μολαταύτα τον έχουμε συναντήσει όλοι μας...


Και πολλές φορές, σε περιστάσεις ευτράπελες ή δραματικές. Είναι μπροστά μας όποτε ακούμε ή διαβάζουμε κάποιον στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες να εξηγεί την ήττα της αγαπημένης του ομάδας όχι μιλώντας για την κάκιστη απόδοσή της και τη φανερή ανωτερότητα του αντιπάλου της, αλλά επιμένοντας ότι την κατακρεούργησε ο διαιτητής, ότι το γήπεδο είχε λακκούβες ή φυσούσε ανάποδος αέρας ή ο αγωνιστικός χώρος ήταν από πλαστικό και όχι από χορτάρι κτλ. Ετσι ο Τραμπ. Οταν χάνει σε ντιμπέιτ, δηλαδή πάντα, δεν του φταίνε η άθλια ρητορική του, οι κακόγουστες και προσβλητικές χειρονομίες του και η ωμότητα των «επιχειρημάτων» του. Χάνει επειδή οι συντονιστές δημοσιογράφοι «τού φέρονται με μεγαλύτερη επιθετικότητα απ’ ό,τι στη Χίλαρι Κλίντον», επειδή το μικρόφωνό του είναι προβληματικό (είτε το σκαιότατο αυτενεργεί είτε το πειράζουν δόλιοι κρυπτοχιλαρικοί), επειδή το κοινό τού κάνει τις πιο δύσκολες ερωτήσεις, επειδή φυσάει ανάποδα κτλ.
Είναι μπροστά μας ο επίδοξος πλανητάρχης, εφιαλτικά απαίδευτος και ανάγωγος, όποτε ακούμε αρσενικό λιοντάρι να μιλάει για τις γυναίκες θαρρείς και η μόνη δυνατότητά τους να καταξιωθούν είναι να γίνουν οικειοθελώς λεία του. Ετσι ο Τραμπ. Οριστικά εγκλωβισμένος στην ανωριμότητα, εκμυστηρεύεται γυναικοκατακτητικούς θριάμβους με προεφηβική ανασφάλεια. Και ζυγίζει τις γυναίκες σαν ένα κομμάτι κρέας και τίποτε παραπάνω. Και την κόρη του ακόμη. Και τη σύζυγό του.

Είναι μπροστά μας ο Αμερικανός κροίσος κάθε φορά που ακούμε ένα συμπολίτη μας να εξηγεί όλο καμάρι, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν μας προσβάλλει, πώς τα κατάφερε και φέτος να κερδίσει πεντακόσια και να δηλώσει στην εφορία πέντε. Κι αντί να πληρώσει ό,τι του αναλογούσε, να ’χει και επιστροφές από πάνω. Ετσι ο Τραμπ. Δηλώνει περήφανος που ξέρει απέξω κι ανακατωτά τους φορολογικούς νόμους της πατρίδας του όχι για να τους σέβεται, αλλά για να τους περιφρονεί και να τους χλευάζει. Και να τρυπώνει από τα παραθυράκια τους για να κλέβει φόρους.

Τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ τον έχουμε μπροστά μας κάθε φορά –τόσες φορές– που ακούμε έναν πολίτη ή πολιτικό ή πολιτικάντη να λέει ότι για «τα χάλια της πατρίδας μας φταίνε οι ξένοι». Ο Αλβανοί και οι Πολωνοί λίγο παλιότερα, Κινέζοι και Αφρικανοί έπειτα, τώρα οι Σύροι, οι Κούρδοι, οι Πακιστανοί. Ετσι ο Τραμπ. Ονειρεύεται να «ξανακάνει μεγάλη» τη χώρα του, γιατί τώρα τη μετράει πολύ πιο κοντή από το τιτάνιο ύψος του. Και του φταίνε οι μετανάστες γενικώς και ιδιαίτερα οι Μεξικανοί. Αλλά φταίνε και οι μαύροι και οι μουσουλμάνοι υπήκοοι των ΗΠΑ, που η μεγιστανικότης του δεν τους θεωρεί κανονικούς Αμερικανούς, με πλήρη δικαιώματα.

Δεν έχει πολυταξιδέψει ο Ντόναλντ Τραμπ. Κι ωστόσο τον έχουν συναντήσει σε κάθε χώρα του κόσμου. Γιατί παντού κατοικούν ομοιώματά του.


Παντελής Μπουκάλας, kathimerini.gr