Όταν για το colpo grosso του Χρηματιστηρίου, φταίει ο… λαός...
Εδώ δεν κάθομαι εννιά ώρες σερί να δω Παναθηναϊκό, θα κάτσω να δω Στουρνάρα; Από τις ιστοσελίδες και τις εφημερίδες ενημερώθηκα κι εγώ κάποια πράγματα για τα...
όσα είπε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Για τα δάνεια των media, για τις τράπεζες, για το ποιους καλεί σε γεύμα, για τον Βαρουφάκη, για τον Ντράγκι, μην τα επαναλαμβάνουμε τώρα. Συν τους καυγάδες με Νικολόπουλο και Κασιδιάρη, όλα κομπλέ. Εκείνο που μου είχε ξεφύγει και το είδα χθες το μεσημέρι την ώρα που χάζευα σε ένα περίπτωση ήταν τα αποφθέγματά για το κόλπο του Χρηματιστηρίου. Και μου ήρθε νταμπλάς!
Να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα, πριν πάμε παρακάτω. Δεν παριστάνω τον ειδικό επί της οικονομίας και δεν θα πάρω εγώ θέση για τον Βαρουφάκη πριν μας τα πει ο ίδιος αναλυτικώς. Για τα ψυχολογικά του Προβόπουλου ας τα βρουν μεταξύ τους οι τραπεζίτες, για τα δάνεια των ΜΜΕ ο ίδιος ο Στουρνάρας παραδέχθηκε ότι χρησιμοποίησε στοιχεία του 2015 και, όσο για τα γεύματα, ας τον αφήσουμε τον άνθρωπο να κάνει τα γούστα του. Δεν θα χρεοκοπήσει αν ταΐσει τους καλεσμένους του σφυρίδα και όχι «βρώμικο» στην Ομόνοια. Αλλά το στόρι του Χρηματιστηρίου δεν χρειάζεται να είσαι Σέρλοκ Χολμς για να το κατανοήσεις…
Να μην τα πολυλογώ, έτσι όπως ήμουνα μπροστά στο περίπτερο και αγνάντευα τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, έπεσε το μάτι μου στη «Δημοκρατία». Που τον πέρναγε γενεές δεκατέσσερις τον Στουρνάρα και τον αποκαλούσε «άνθρωπο του συστήματος» κ.λπ. κ.λπ. Δεν έδωσα και τόση σημασία, πήγα να φύγω, αλλά έπεσε το μάτι μου σε έναν πολύ ενδιαφέροντα υπότιτλο: «Θράσος Στουρνάρα! Ο κόσμος ευθύνεται για τη “φούσκα” του Χρηματιστηρίου.» Και αποφάσισα να αγοράσω το φύλλο για να το τσεκάρω κι από κοντά το ζήτημα.
Έγραφε λοιπόν στη σελίδα 6 το ρεπορτάζ:
«Μάλιστα υποστήριξε ότι για το Χρηματιστήριο ευθύνεται ο λαός επειδή “είχε μια ορμή να αποκτήσει αυτά που δεν είχε. Ήταν ένα φαινόμενο μπουκαλιού που όλοι έτρεχαν να βγουν έξω.”»
Τόσο καλά, τόσο γλαφυρά. Δεν έφταιγε ο Υπουργός Οικονομικών που προέτρεπε τους Έλληνες να τα χώνουν στις μετοχές για να πλουτίσουν, δεν έφταιγε η πλήρης απουσία ελέγχου στο τζογάρισμα των limit up και limit down, δεν έφταιγε που τα media έκαναν το παπί για να απολαύσουν κι αυτά το κομμάτι τους από την πίττα, δεν έφταιγε που πήγαιναν κι ερχόταν τα μετοχοδάνεια χωρίς να τα ψάχνει κανείς, δεν έφταιγε που μπούκαρε όποιος ήθελε, όπως ήθελε, όποτε ήθελε κι έγραφε τη μετοχή του στο ταμπλό, φταίγανε τα ζαγάρια στο Γριζάνο και στην Τύρνα και στο Μπελέτσι, που χάσανε τα λεφτά τους απ’ τους επιτήδειους. Και τόσα χρόνια κατόπιν δεν έχει ακόμη αποδοθεί δικαιοσύνη…
Το κυνηγούσε ο συγχωρεμένος ο Έβερτ∙ αν θυμάστε και με αυτόν τον καημό πέθανε. Γιατί την είχε εισπράξει κι αυτός την κοροϊδία και το είχε πληρώσει ακριβά. Αλλά δεν κατάφερε τίποτα ούτε αυτός, γιατί ήταν μεγάλο το κόλπο και πολλά τα λεφτά. Τόσα πολλά που δεν σήκωναν αστεία. Και πάει πέρασε το στόρι και ξεθώριασε και το θυμούνται μόνο κάτι γραφικοί. Και κάποιοι υψηλά ιστάμενοι βεβαίως, που ανακαλύπτουν το «φαινόμενο του μπουκαλιού» για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Συν τη μάνα του Χοσέ, που επιμένει να αναρωτιέται γιατί δεν έχει ν’ αλλάξει δεύτερο βρακί!
Y.Γ: Εκείνες τις μέρες του πάρτι μίλαγα με έναν εκδότη περιοδικών που ετοιμαζόταν να βάλει την εταιρεία του στο ΧΑΑ. Και του εξέφραζα τις αμφιβολίες μου δια το σοφόν της πράξεώς του. Οπότε γύρισε εκείνος, με κοίταξε από πάνω ως κάτω και είπε τη μεγάλη κουβέντα: «Ρε μαλάκα Ξανθάκη, τους βλέπεις τους τάδε; Σάντουϊτς τυλίγουν κι έχουν χρηματιστηριακή αξία εξήντα δισεκατομμύρια. Και μου λες ύστερα εμένα να μείνω απόξω;»
Χρηστος Ξανθάκης
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου