την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ για διάλογο στο πλαίσιο της προοδευτικής - σοσιαλιστικής κατεύθυνσης, ανεβάζοντας αντιπολιτευτικούς τόνους.
Είναι τόση η αντικυβερνητική ένταση, κυρίως στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που ακόμα και στο ζήτημα της διδασκαλίας των θρησκευτικών αρνήθηκε να συστρατευτεί, παρότι ως κόμμα έχει ανοίξει από χρόνια τη συζήτηση, αφήνοντας τη ΔΗΜΑΡ μόνη της να δηλώνει τη συμφωνία της στη μετατροπή του μαθήματος από κατηχητικό σε γνωστικό πεδίο γύρω από τη θρησκειολογία.
Μάλιστα στη Χαριλάου Τρικούπη, που προφανώς έχει αποφασίσει μονομερώς να αρνείται οποιαδήποτε κυβερνητική πρόταση, αλλά και να μην ρισκάρει πολιτικά, έκαναν γαργάρα το ζήτημα, σχολιάζοντας μόνο ότι η κόντρα Φίλη με την Εκκλησία έγινε προκειμένου η κυβέρνηση να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση για το ξεπούλημα της χώρας μέσω του Υπερταμείου.
Είναι η δεύτερη φορά, μετά την καταψήφιση της απλής αναλογικής, που το ΠΑΣΟΚ δείχνει να αδιαφορεί για λόγους εντυπώσεων της συγκυρίας, για τις δικές του πολιτικές δεσμεύσεις και να αρνείται να συναινέσει σε ζητήματα που συμφωνεί εδώ και καιρό.
Τόσο δημόσια όσο και στο παρασκήνιο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταστροφολογούσε και υπονόμευε οποιαδήποτε κυβερνητική πολιτική του και τώρα το ίδιο δεν μπορεί να βάλει πλάτες στη δύσκολη καμπή του.
Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ, από την άλλη, έχοντας εξασφαλίσει μια μίνιμουμ προβολή, ως οιονεί υποψήφιος πρόεδρος, επιχειρεί συστηματικά να διαφοροποιηθεί από τη Φώφη Γεννηματά, καταθέτοντας διαφοροποιημένες θέσεις, όπως στα θρησκευτικά. Ουσιαστικά επιχειρεί να τεθεί απέναντι από την εκσυγχρονιστική όχθη του Ποταμιού και του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά και την ισορροπιστική τάση της Φώφης Γεννηματά, προκειμένου να αποκτήσει «πόντους» για τη διαδικασία εκλογής. Ουσιαστικά τόσο ο Θεοχαρόπουλος όσο και η Γεννηματά στοχεύουν στη μεγάλη δεξαμενή των πασοκογενών ψηφοφόρων που στήριξαν μαζικά τον Αλέξη Τσίπρα και εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις δυσαρεστημένοι ή απογοητευμένοι.
Από την άλλη πλευρά του λόφου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που είχε σε κάποια φάση σιωπήσει, έχει αρχίσει να κινείται δυναμικά και συστηματικά.
Σε εκδήλωση την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη του Κύκλου Ιδεών για την Εθνική Ανασυγκρότηση, με τον Θανάση Διαμαντόπουλο και τον Νίκο Μαραντζίδη και συντονιστή τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη, κατέθεσε ένα μανιφέστο δέκα θέσεων, «εθνική στρατηγική» για την έξοδο από την κρίση το αποκάλεσε, προκειμένου ουσιαστικά να συνταχτεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την ανάγκη εκλογών. Είναι χαρακτηριστική η φράση του για την ανάγκη «να προκύψει δημοκρατικά, μέσω εκλογών, μια άλλη κυβέρνηση στην οποία να μετέχουν όσοι αποδέχονται το πλαίσιο της αλήθειας και της ιστορικής συνευθύνης. Αυτές είναι οι δημοκρατικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις». Αποκλείοντας ουσιαστικά τον ΣΥΡΙΖΑ από το κάδρο της συγκυβέρνησης υπέδειξε και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η Δημοκρατική Παράταξη, «να διατυπώσει», όπως είπε, «το στρατηγικό αυτό πλαίσιο. Η συμφωνία γύρω από αυτό προσδιορίζει το εύρος και τους εταίρους της αναγκαίας κυβερνητικής συνεργασίας».
Μάλιστα κατηγόρησε έμμεσα τη νέα ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ για τη στάση της απέναντι σε ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ., κάνοντας λόγο για «επικίνδυνη αμηχανία της συμψηφιστικής ουδετερότητας που αφήνει σε κάποιους άλλους την πρωτοβουλία των κινήσεων και την ευθύνη της διαχείρισης ιστορικών προκλήσεων. Πρέπει πρώτοι εμείς να θυμόμαστε τον σκληρό και άνισο αγώνα που δώσαμε έως τον Ιανουάριο του 2015. Να μη χαρίζουμε σε άλλους τη δική μας προσπάθεια». Και για να μην φανεί ετεροβαρής, επιχείρησε να αδειάσει και την προσπάθεια Μητσοτάκη κρίνοντας ως επικίνδυνη φενάκη τη μονοκομματική αυτοδυναμία, «που δείχνει αδυναμία πραγματικής κατανόησης του μεγέθους των προβλημάτων».
Σαφής και καθαρός ως προς την ανάγκη συστράτευσης με τη Ν.Δ., ο Βενιζέλος τόνισε ότι «χρειάζεται συστράτευση των πολιτικών και των παραγωγικών δυνάμεων που αποδέχονται το ευρωπαϊκό μεταρρυθμιστικό πρόταγμα σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης».
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ επισημαίνουν ότι όλα αυτά δεν απαντούν ούτε στην κρίση πολιτικής και ιδεολογικής φυσιογνωμίας της Κεντροαριστεράς, στην Ελλάδα και τον κόσμο, ούτε στους κινδύνους απορρόφησης των δύο δυνατών μονομάχων, όπως με την ψήφο του λαού δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, δηλαδή τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια ώρα στη Χαριλάου Τρικούπη αντιλαμβάνονται ότι συστηματικά ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να εμπεδώσει στην κοινή γνώμη ότι το ΠΑΣΟΚ υπογείως επιδιώκει σύμπραξη με τη Ν.Δ., ταυτίζοντας τις επιδιώξεις Βενιζέλου - Σταύρου Θεοδωράκη με το σύνολο του χώρου. Η σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή δείχνει αναντίστοιχη με τις ανοιχτές ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές αγκαλιές απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, στάση που δημιουργεί αμηχανία στο εσωτερικό και δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη πίεση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά τα μέτωπα, αδύναμη η γραμμή άμυνας…
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου