Στο τετραήμερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που άρχισε χθες το βράδυ στο Τάε Κβον Ντο, υπάρχουν ουκ ολίγα διακυβεύματα, κάποια εκ των οποίων καθοριστικά για το πολιτικό σκηνικό της επόμενης περιόδου.Για πολλούς, κυρίως εντός των...
κομματικών τειχών, αυτό που προέχει είναι η σχέση κυβέρνησης - κόμματος για πολλούς και ποικίλους λόγους: είτε επειδή κάθε κυβερνητικό κόμμα εξασφαλίζει στα μέλη του πρόσβαση στην εξουσία είτε επειδή ο λεγόμενος «κυβερνητισμός» απορροφά κάθε ικμάδα κοινωνικότητας και λαϊκής απήχησης προκαλώντας τη δυσφορία των ιδεολογικά «συνεπών» μελών του.
Ο καθένας, από τη σκοπιά στην οποία βρίσκεται, θα πει επ’ αυτού τα δικά του και θα δώσει τις μάχες του. Ήδη άλλωστε ο «κυβερνητισμός» και η επιδίωξη κάποιων πτερύγων είτε να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα παραδοσιακά αριστερά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του είτε να «στρίψει» ακόμη περισσότερο προς το Κέντρο έχουν καταναλώσει το μεγαλύτερο μέρος του προσυνεδριακού διαλόγου.
Πέραν αυτών – και σε συνάφεια με αυτά – ας δούμε, από μια εντελώς εξωτερική σκοπιά, τι μπορεί να παραχθεί σε αυτό το συνέδριο.
Αριστερά ή σοσιαλδημοκρατία;
Το δίλημμα του ανωτέρω μεσότιτλου είναι από αυτά που απασχολούν περισσότερο τον εσωκομματικό διάλογο. Ήδη οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι στενότερες παρά ποτέ και ουκ ολίγοι διαβλέπουν ότι το φλερτ ενδέχεται, στο μέλλον, να μετατραπεί σε αρραβώνα.
Η επίσημη ρητορική απορρίπτει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, ωστόσο το εκλογικό κοινό του κόμματος στην Ελλάδα έχει, κατά συντριπτικό ποσοστό, προέλθει από το ΠΑΣΟΚ. Δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίστηκε ως ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά ως έσχατη κυβερνητική λύση μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο που δημιούργησε το μνημόνιο την πρώτη τριετία, είναι υποχρεωμένος να απευθύνεται στην εκλογική «πελατεία» κυρίως με κυβερνητικούς και δευτερευόντως με παραδοσιακούς ιδεολογικούς όρους.
Κατά συνέπεια θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν ο ιδεολογικός καυγάς στο συνέδριο θα λάβει έκταση, ποιο θα είναι το αποτέλεσμά του και ποια επίδραση θα έχει αυτό το αποτέλεσμα στις εκλογικές επιδόσεις του κόμματος.
Κόμμα και κράτος
Αυτονόητο είναι ότι τα εκλογικά αποτελέσματα του συνεδρίου θα προϊδεάσουν για το αν κάποια φρέσκα πρόσωπα θα αναδειχθούν και ποιες ιδεολογικές αποχρώσεις θα φέρουν αυτά. Κυρίως θα φανεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από το βαθύ τραύμα των μαζικών αποχωρήσεων – μετά τη σύναψη του τρίτου μνημονίου –, το οποίο εν μέρει μόνο επουλώθηκε έκτοτε, έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια δεξαμενή νέων και ικανών στελεχών.
Αυτή η παράμετρος είναι κρίσιμη για τη μελλοντική τύχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως κάθε κόμμα εξουσίας, δεν θα είναι εύκολο να αναπαραχθεί και να δημιουργήσει πλοκάμια στο σύστημα εξουσίας, το οποίο στην Ελλάδα, κατά κανόνα, αναπαράγεται στο πλαίσιο του κράτους, ακόμη και του χρεοκοπημένου ελληνικού.
Ακόμη και η απλούστερη και πιο «αθώα» εκδοχή, πάντα μιλώντας για την Ελλάδα, απαιτεί από τα κόμματα εξουσίας την παραγωγή όσων στελεχών είναι απαραίτητα για τη λειτουργία και τη διοίκηση – αν όχι και τον έλεγχο – του κράτους.
Είναι χαρακτηριστική η σημερινή κατάσταση της Ν.Δ., η οποία, αφού κυβέρνησε επί Σαμαρά στηριγμένη κατά πολύ μεγάλο βαθμό στο στελεχικό δυναμικό του ΠΑΣΟΚ και όχι στο – σχεδόν ανύπαρκτο και ανεκπαίδευτο – δικό της, δεν κατάφερε να αφήσει κάποιο στίγμα διακυβέρνησης μεταξύ του 2012 και του 2015. Αντιθέτως, η διακυβέρνηση με δανεικά στελέχη την άφησε εντελώς γυμνή από στελεχική άποψη.
Σήμερα ψάχνει, χωρίς την ελάχιστη έστω επιτυχία, στα «βιογραφικά» των διαφόρων «πουλέν» του Μητσοτάκη για την ανεύρεση νέων στελεψών παραγκωνίζοντας ενίοτε ακόμη και όσους ικανούς είχαν βγει στον αφρό τα προηγούμενα χρόνια.
Εξουσία και κοινωνία
Ένα ακόμη κρίσιμο στοίχημα για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας είναι η κοινωνική του απεύθυνση. Δεδομένου ότι αυτή έγινε με αμιγώς εκλογικούς όρους τα τελευταία δυόμισι χρόνια, ήδη αρκετές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησής του μαρτυρούν ότι επιχειρεί να διαμορφώσει κάποιες ευρείες εκλογικές δεξαμενές, κυρίως στον κόσμο της εκπαίδευσης / διανόησης και των μικρών εισοδημάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια, την εποχή του 5% και... βγάλε, απευθυνόταν – σύμφωνα με τις επιδόσεις του σε σωματεία εργαζομένων – σε μεσαία και υψηλότερα κοινωνικά στρώματα υψηλής μόρφωσης και κοινωνικής θέσης, όπως για παράδειγμα σε μηχανικούς, γιατρούς, δημοσιογράφους κ.λπ.
Μετά την κατάληψη της εξουσίας οι εκλογές σε επαγγελματικά σωματεία για πολλούς μήνες εξακολουθούσαν να αναδεικνύουν δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ παρότι το κόμμα αυτό είχε εξαερωθεί εκλογικά στο εθνικό επίπεδο. Η κατάσταση αυτή μόνο εν μέρει έχει βελτιωθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.
Επειδή όμως το μέλλον ενός κόμματος εξουσίας, όπως είπαμε νωρίτερα, εξαρτάται από τη δυνατότητα παραγωγής ή ενσωμάτωσης στελεχών χρήσιμων στη διακυβέρνηση, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν – με αφορμή και αφετηρία το συνέδριο – ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να επιτύχει μεγαλύτερη διείσδυση σε ευρείς επαγγελματικούς χώρους.
Από τις απαντήσεις – αν και σε όποιον βαθμό υπάρξουν – στα τρία παραπάνω στοιχήματα και διλήμματα θα κριθούν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και το γενικότερο πολιτικό τοπίο. Οι δε απαντήσεις σε αυτά θα είναι πολύ κρισιμότερες σε περίπτωση εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ όταν έλθει η ώρα της κάλπης, αφού το ζήτημα της πολιτικής του αντοχής τότε θα είναι κρισιμότερο...
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου