Ανταρτοπαπάδες στα όπλα!...

Όταν η ελληνική εκκλησία δείχνει να χάνει την ψυχραιμία της...

Έχω επανειλημμένα εκφρασθεί θετικώς για τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και δεν σκοπεύω τώρα ν’ αρχίσω τις πισωπεταλιές. Ο άνθρωπος το...
συμμάζεψε το σκορποχώρι που παρέλαβε από τον Χριστόδουλο, το έβαλε σε μια σειρά, το ισορρόπησε κι αν εξαιρέσει κανείς μια μειοψηφία ιεραρχών (Αμβρόσιε με λαμβάνεις;) που επιμένει να εκφράζεται χολερικώς και να αντιτίθεται σε κάθε κοινωνική πρόοδο, το έβαλε σε τροχιά εικοστού πρώτου αιώνα. Το ξανάβαλε μάλλον, μιας και αυτή ήταν η παρακαταθήκη που είχε αφήσει ο μακαριστός Σεραφείμ. Άλλο τώρα το πανηγυράκι των επιγόνων του…

Τα γράφω τα ανωτέρω για να μην νομίζει κανείς ότι έχω καμιά προσωπική έχθρα με τον Ιερώνυμο. Ότι με χαλάει η φάτσα του, ας πούμε, ή ο τρόπος που εκφράζεται. Εκτιμώ το ανάστημα του ανδρός και την έως τώρα πολιτική του, αλλά δεν μπορώ να κάνω το παπί όταν αποφασίζει να κηρύξει τζιχάντ εναντίον του Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη και να επιτεθεί στην κυβέρνηση βάζοντας στο παιχνίδι τον μπαμπούλα του σιδηρού παραπετάσματος. Σαν να ακούω τον Πάγκαλο ένα πράγμα, τώρα στα γεράματα που έχασε το φλέγμα και έμεινε μόνο με το χολή. 

Με δικά του λόγια:

«Τα κόμματα της Αριστεράς με τη γνωστή φιλοσοφικο-κοινωνική βιοκοσμοθεωρία του κομμουνιστικού κοσμοειδώλου, όπως γνώρισε τον χωρισμό αυτό ο καταρρεύσας υπαρκτός σοσιαλισμός στο ανατολικό μπλοκ -που στην ουσία ήταν ο διωγμός της θρησκευτικής πίστεως- ελαύνονται από αποτυχημένα αθεϊστικά ιδεολογήματα και συναντώνται με τα υπόλοιπα κόμματα του νεοφιλελεύθερου χώρου κάτω από τις ντιρεκτίβες της νέας εποχής και της νέας τάξεως.»

Συν το μάλλον καταπληκτικό ότι οι θεωρίες περί χωρισμού εκκλησίας και κράτους είναι του «περασμένου αιώνα» (άρα παλιατσαρία ρε παιδάκι μου, δεν έχουν απλικέσια στο σμαρτφόουν), συν κλείσιμο ματιού στον εξόχως οπισθοδρομικό Μητροπολίτη Πειραιώς (θου Κύριε…), συν τσαμπουκάς για την εκκλησιαστική περιουσία σε στυλ «μολών λαβε», έδεσε το γλυκό. Μια παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου που αντί να σβήσει φωτιές, τις φούντωσε για τα καλά κι έριξε νερό στο μύλο των πλέον αντιδραστικών στοιχείων εντός της ιεραρχίας. Στους αρχιερείς που είναι έτοιμοι να ντυθούν ανταρτοπαπάδες και να οδηγήσουν την Ελλάδα σε έναν νέο Μεσαίωνα…

Τα γράφω όλα αυτά δίχως να ξέρω τι ειπώθηκε στη συνάντηση Τσίπρα-Ιερώνυμου. Τι πραγματικά ειπώθηκε δηλαδή, γιατί οι διαρροές και οι δηλώσεις στην πόρτα του Μαξίμου είναι για τα παιδάκια και τα παπαγαλάκια. Εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι τέτοιο δώρο, τέτοιο Θείο δώρο για να είμαι ακριβής, δεν πρέπει να το περίμενε η κυβέρνηση. Τέτοια ευκαιρία για φυγή προς τα εμπρός και τέτοια προσφορά θεάματος στο λαό τώρα που ο άρτος δεν είναι και τόσο εύκολος. Διότι ο Έλλην και η Ελληνίς πιστεύουν και θρησκεύονται αλλά, όταν έρχεται η ώρα του παπαδαριού, τσακώνουν το αφρώδες αναψυκτικό (ή το σκίουι, εξαρτάται απ’ την περίπτωση), φορτώνουν τη γαβάθα με ποπ κορν, απλώνουν αρίδα στην πολυθρόνα και ετοιμάζονται να απολαύσουν το μπλοκμπάστερ!

Άσε που είναι φάση μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια για την κυβέρνηση. Όχι μόνο θα απασχολήσει τον κοσμάκη με τις κραυγές και τα καουμποϊλίκια των ιεραρχών, αλλά θα διχάσει σφόδρα και την αξιωματική αντιπολίτευση. Διότι αν ταυτισθεί η Νέα Δημοκρατία με όσα λένε οι παπάδες, τότε άντε και αντίο στη φιλελεύθερη και εκσυγχρονιστική θεώρηση των πραγμάτων. Αν πάλι τους πάει κόντρα, ποιος τον κρατάει τον Άδωνι και τον κάθε Άδωνι. Αναψυκτήριο θα το κάνει το μαγαζί! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα σαν να λέμε και πονοκέφαλος για τον Μητσοτάκη, που απολαμβάνει τώρα τελευταία τις πρωτιές και τις δημοσκοπήσεις. Θα τολμήσει άραγε να πάρει θέση ή θα ακουστεί το κο-κο-κο απ’ την Αραβαντινού ως τον τάφο της Μάγκυ Θάτσερ;

Χρήστος Ξανθάκης

newpost.gr