Τι θα κάνεις Κυριάκο;..

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι ακολουθεί το πεπρωμένο των κυβερνήσεων στα χρόνια των μνημονίων. Κέρδισε εκλογικές νίκες εξαπατώντας τους...
απελπισμένους, της κρίσης και αξιοποιώντας φυγάδες του παλιού δικομματισμού. Τα λάφυρα της πολιτικής του μοιάζουν με τα κλεμμένα λεφτά Χάνονται εύκολα και δεν κάνεις προκοπή με αυτά.. Η σχέση του Σύριζα με τις αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα είναι ίδια με εκείνη της γάτας με τα αφρόλουτρα. Τις απεχθάνονται και δεν το κρύβουν. Έτσι, η πιο βολική πλέον και υπάκουη στους δανειστές , στα χαρτιά τουλάχιστον, κυβέρνηση της κρίσης παραπαίει, ένα χρόνο μετά τον εκλογικό της θρίαμβο.

Η πιθανολογούμενη ήττα των κομμάτων αυτής της συγκυβέρνησης έχει αξία κυρίως σαν τιμωρία μιας πολιτικής απάτης . Η άλλη πλευρά που ετοιμάζεται να την διαδεχτεί είναι πάνω – κάτω αυτή που είναι υπεύθυνη και διαχειρίστηκε την κρίση πριν τον Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταρρέει από την πολιτική αντεπίθεση της ΝΔ και σίγουρα όχι από κάποιο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά της για έξοδο από την κρίση. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ή, αν υπάρχει, είναι καλά κρυμμένο κάπου. Η ΝΔ κερδίζει την πρωτιά της απογοήτευσης, ενώ η δυσπιστία των πολιτών περιλαμβάνει και την ίδια. Η παγιωμένη δυσπιστία και απογοήτευση είναι το κοινό εύρημα όλων των δημοσκοπήσεων. Το «αντισυστημικό» 60% του δημοψηφίσματος παραμένει εγκλωβισμένο, αλλάζοντας συνιστώσες ανάλογα με τη συγκυρία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέχτηκε πριν από εννέα μήνες, σε πείσμα των επιλογών του κομματικού κατεστημένου, από ένα διευρυμένο εκλογικό σώμα. Στον πρώτο γύρο δεν θα πρέπει να πήρε ούτε μια ψήφο μέλους της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Σήμερα δείχνει εγκλωβισμένος από το κατεστημένο αυτό, στο όνομα της κομματικής ενότητας, η οποία θα εξασφαλίσει μια νίκη στις επόμενες εκλογές. Είναι αλήθεια πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κάποιος την έκφραση αυτής της κομματικής ενότητας στα σφιγμένα ή ανθυπομειδιώντα πρόσωπα των πρώην πρωθυπουργών, αρχηγών και λοιπών βαρώνων, όταν μιλάει ο νυν αρχηγός.

Η εμπειρία των επτά χρόνων των μνημονίων δείχνει ότι οι πρωθυπουργοί-διαχειριστές τους, συνετοί ή τυχοδιώκτες, δεν έχουν μέλλον. Αργά ή γρήγορα γίνονται πρώην. Ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ δήλωσε πάνω-κάτω ότι θα είναι ένας συνετός διαχειριστής των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας. Αυτό είναι το ζουμί της τοποθέτησής του. «Δεν θα δώσω ψεύτικες υποσχέσεις!». Αυτοί είναι ψεύτες, εμείς είμαστε ειλικρινείς, με άλλα λόγια. Καλό είναι αυτό, αλλά από μόνο του δεν λέει και πολλά πράγματα. Αυτό που χρειάζεται σήμερα αυτή η χώρα είναι το τι δεσμεύεται να κάνει αυτός που διεκδικεί να την κυβερνήσει.

Ποιες είναι οι μεγάλες αλλαγές που υπόσχεται με ειλικρίνεια ότι θα πραγματοποιήσει;

Από που θα κόψει λεφτά και που θα πάνε; Με ποιους και σε τι θα συγκρουστεί μέσα και έξω από τη χώρα. Συγκεκριμένα, όχι δειλά και αόριστα.

Τι θα κάνει στην εκπαίδευση, στην Υγεία, στο Προσφυγικό;

Τι θα γίνει με τις συντάξεις, τους φόρους, τις ασφαλιστικές εισφορές;

Πώς θα αλλάξει το Δημόσιο, πώς θα ανοίξει δουλειές;

Πώς θα απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θα δημιουργηθεί νέος πλούτος;

Οι ηγέτες των αλλαγών συνομιλούν, πέρα και έξω από τους τοίχους των κομμάτων τους, με τους πολίτες. Με αυτούς κλείνουν συμφωνίες πριν απ’ όλα. Εχουν λόγο τολμηρό, απειλητικό, αλλά και ελπιδοφόρο. Μιλούν για το αύριο και τα οράματά τους. Δίνουν ειλικρινείς και τολμηρές υποσχέσεις. Οποιος πιστεύει ότι ο δειλός, στρογγυλός πολιτικός λόγος έχει πέραση σήμερα αργά ή γρήγορα θα τον καταπιεί η δημαγωγία των λαϊκιστών. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια ακόμη νίκη της ΝΔ του παρελθόντος. Εχει ανάγκη από μια μεταρρυθμιστική τρέλα και όχι από μια κομψή διαχείριση της μιζέριας. Από εκλογικές νίκες που στηρίζονται μόνο στην απογοήτευση από τους προηγούμενους δεν προκύπτουν ηγέτες , αλλά πρώην πρωθυπουργοί...

Θανάσης Σκόκος