"Αν ήμουν ο Στάθης Καλύβας θα τους είχα αποκηρύξει δημόσια, ενώ στη θέση του Αλαφούζου θα τους απέλυα αμέσως"...
Κακώς ψέγετε τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΙ που παρομοίασαν το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και την "απομόνωση" των υποψήφιων καναλαρχών με τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Στην αγωνία τους να βρουν μία απάνθρωπη ιστορική συνθήκη για να...
συγκρίνουν τα "βάσανα" των αφεντικών τους στον διαγωνισμό για τις άδειες, το πρώτο πράγμα που τους ήρθε στο μυαλό ήταν όχι τα γκούλαγκ, όχι η δράση του ΕΑΜ ή του ΔΣΕ κατά των δεξιών και των ταγματασφαλιτών, όπως θα περίμενε κανείς από συνεπείς δεξιούς αντικομμουνιστές, αλλά η... Μακρόνησος. Η πιο εμβληματική δηλαδή.. περίπτωση διώξεων και βασανισμών που επέβαλε το δεξιό μετεμφυλιακό κράτος στους αριστερούς.
Με τον τρόπο αυτό αποκηρύσσουν έμμεσα τους νικητές του εμφυλίου με τους οποίους συστηματικά ταυτίζονται και δικαιώνουν το θύμα τους - την Αριστερά. Ο παραλληλισμός που επιχείρησαν αντί να συνιστά προσβολή στη μνήμη των νεκρών και των βασανισμένων της Μακρονήσου στην πραγματικότητα μαρτυρά την ηθική και ιδεολογική ανωτερότητα της Αριστεράς στην οποία άθελα τους και ασυνείδητα υποκλίθηκαν μέχρι και οι δεξιοί του ΣΚΑΙ. Η εικόνα του Μαρινάκη και του Αλαφούζου να "βασανίζονται" στο κτίριο της ΓΓΕ όπως οι κρατούμενοι τους Μακρονήσου μόνο γέλιο προκαλεί. Η παρομοίωση όμως αποτελεί μία πρώτης τάξεως αυθόρμητη υποταγή των δημοσιογράφων στην αριστερή ιδεολογική ηγεμονία. Αν ήμουν ο Στάθης Καλύβας θα τους είχα αποκηρύξει δημόσια, ενώ στη θέση του Αλαφούζου θα τους απέλυα αμέσως. Τα κρυφοκουμμούνια.
Δημήτρης Τσίρκας (fb)
zoornalistas.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου