Το ξεβράκωμα του αστισμού και του πολιτικού του προσωπικού…

Ένα σύστημα, ο ελληνικός αστισμός, που έχει μάθει «να κάνει τη δουλειά του» μοιράζοντας …αέρα και να στέλνει τελικά τον λογαριασμό στην κοινωνία, αυτό είναι που αποκαλύπτεται καθαρά μπροστά στα μάτια μας.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσοι/ες παρακολουθούν στο κανάλι της βουλής ...
ή από το διαδίκτυο τις εργασίες της επιτροπής που διερευνά την δανειοδότηση των κομμάτων και των ΜΜΕ από τις τράπεζες.

Κανονικά αυτές θα έπρεπε να προβαλλόταν ζωντανά σε πλατείες και σε καφενεία, σε στάσεις, στο δρόμο, παντού δηλαδή όπου βρισκόμαστε όλοι εμείς που τόσο στα χρόνια της «ευμάρειας» όσο και στα χρόνια της κρίσης λοιδωριθήκαμε και λοιδωρούμαστε από το πολιτικό προσωπικό όλων αυτών των κυρίων που πέρασαν και περνάνε από εκεί.

Ένα σύστημα, ο ελληνικός αστισμός, που έχει μάθει «να κάνει τη δουλειά του» μοιράζοντας …αέρα και να στέλνει τελικά τον λογαριασμό στην κοινωνία, αυτό είναι που αποκαλύπτεται καθαρά μπροστά στα μάτια μας. Ενα σύστημα που σε τελική ανάλυση θεωρεί ότι όλοι και όλες εμείς πρέπει να του έχουμε και υποχρέωση, γιατί αυτό είναι που «μας δίνει δουλειές». Και ένα πολιτικό προσωπικό αυτού του συστήματος, που αναλαμβάνει  να το ξεπλύνει να το νομιμοποιεί και τελικά να το επιβάλει στην συνείδηση της κοινωνίας σαν «το σωστό» και το «δέον γενέσθαι».

Αυτό είναι που παρακολουθούμε όλο αυτό το διάστημα. Ακόμα και ο πιο δύσπιστος, ακόμα και αυτός ή αυτή που καλοπροαίρετα, ακριβώς γιατί θεωρεί ότι αυτά που βλέπει και ακούει δεν είναι τίποτα άλλο παρά «παρεκκλίσεις» και «διαστρεβλώσεις» της «ελεύθερης αγοράς» δεν μπορεί παρά να νοιώθει τουλάχιστον άβολα. Δεν θα έπρεπε όμως.
Γιατί όλο αυτό το σύστημα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει και να αναπαράγει τον εαυτό του εάν δεν ενέτασσε μέσα στη λο
ό τους ως μέρος της. Οχι μόνο ιδεολογικά, δηλαδή ως «αντίληψη για τα πράγματα» αλλά και στην πράξη μέσω της ενσώματης συμμετοχής – μικρής ή μεγάλης – στο πάρτι.

Οχι. Δεν «τα φάγαμε μαζί». Δεν είχαν καμιά σχέση με αυτό το πάρτι, οι χιλιάδες άνεργοι που πάντα υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία. Ούτε οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, στα μαγαζιά, στους δρόμους, στην οικοδομή, στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες. Δεν είχαν καμιά σχέση τα παιδιά του stage οι συμβασιούχοι, οι κλητήρες και οι χαμηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι μικροαγρότες, οι μικρομαγαζάτορες, οι συνταξιούχοι των 500 και 600 ευρώ και τα εκατομμύρια άλλοι και άλλες που βρίσκονται στα ισόγεια και τα υπόγεια της ελληνικής κοινωνίας. Εκ” των πραγμάτων δεν μπορούσαν να είχαν.

Αυτό το πάρτι, ήταν αποκλειστικά του αστισμού. Μαζί με την αποκάλυψη του, ξεβρακώνεται και αυτός!

left.gr