Το νομοσχέδιο της περασμένης Τρίτης με τη διευθέτηση των τελευταίων απαιτήσεων των δανειστών για την πρώτη αξιολόγηση (ακολουθούν προφανώς και...
άλλες αξιολογήσεις και άλλα προαπαιτούμενα) του τρίτου μνημονίου δεν ήταν η πρώτη προσαρμογή της σημερινής κυβέρνησης στις εντολές των δανειστών.
Από τον περασμένο Μάιο και προκειμένου να προχωρήσει η πρώτη αξιολόγηση, για να λάβει η χώρα χρήματα (το 80% επέστρεψε άμεσα στους δανειστές ως εξόφληση προηγούμενων δανεικών και με το υπόλοιπο 20% βγήκε το καλοκαίρι), η σημερινή κυβέρνηση φρόντισε για τη θεσμική κατοχύρωση όλων των απαιτήσεων που οι δανειστές προβάλλουν σταθερά και αμετακίνητα μέσω μνημονίων και δανειακών συμβάσεων από το 2010 μέχρι και τώρα.
Με πιο απλά λόγια, από τον περασμένο Μάιο η Βουλή ψήφισε και παράδωσε στους δανειστές:
Τον έλεγχο του μηχανισμού εσόδων.
Τον έλεγχο του μηχανισμού «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας.
Τον απόλυτο (και αυτοματοποιημένο) έλεγχο στα δημοσιονομικά.
Με τη θεσμοθέτηση της ανεξαρτησίας (από τον έλεγχο αυτής και της όποιας επόμενης ελληνικής κυβέρνησης) της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, του Υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) και του αυτόματου κόφτη δαπανών για την τήρηση του προϋπολογισμού (Αυτόματος Μηχανισμός Δημοσιονομικής Προσαρμογής), ο έλεγχος των δανειστών διαχέεται πέρα από της σφαίρα της οικονομίας και εγκαθίσταται απροκάλυπτα στο κέντρο της πολιτικής διαδικασίας.
Αν σε αυτά προστεθεί και η «ανεξαρτησία» του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που ελέγχει το Τραπεζικό Σύστημα, γίνεται σαφές ότι από εδώ και στο εξής οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν το παραμικρό περιθώριο κεντρικών ή ακόμη και ήσσονος σημασίας πολιτικών επιλογών. Οι θεσμοθετημένες «ανεξάρτητες» αρχές (με άλλα λόγια υπάλληλοι επιλεγμένοι από τους δανειστές) θα είναι αυτές που θα αποφασίζουν για:
τα δημοσιονομικά,
τις δημόσιες δαπάνες - επενδύσεις,
τις αποκρατικοποιήσεις.
Με άλλα λόγια, ο όποιος στρατηγικός σχεδιασμός για τις κινήσεις και τον προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας φεύγει από τα χέρια των εκλεγμένων κυβερνήσεων και παραδίδεται σε μηχανισμούς οι οποίοι είναι δομικά ενταγμένοι σε ένα σύστημα που κυρίαρχο μέλημά του είναι η μέγιστη απόδοση των κεφαλαίων που οι δανειστές επένδυσαν κατά την ελληνική «διάσωση»...
topontiki.gr
άλλες αξιολογήσεις και άλλα προαπαιτούμενα) του τρίτου μνημονίου δεν ήταν η πρώτη προσαρμογή της σημερινής κυβέρνησης στις εντολές των δανειστών.
Από τον περασμένο Μάιο και προκειμένου να προχωρήσει η πρώτη αξιολόγηση, για να λάβει η χώρα χρήματα (το 80% επέστρεψε άμεσα στους δανειστές ως εξόφληση προηγούμενων δανεικών και με το υπόλοιπο 20% βγήκε το καλοκαίρι), η σημερινή κυβέρνηση φρόντισε για τη θεσμική κατοχύρωση όλων των απαιτήσεων που οι δανειστές προβάλλουν σταθερά και αμετακίνητα μέσω μνημονίων και δανειακών συμβάσεων από το 2010 μέχρι και τώρα.
Με πιο απλά λόγια, από τον περασμένο Μάιο η Βουλή ψήφισε και παράδωσε στους δανειστές:
Τον έλεγχο του μηχανισμού εσόδων.
Τον έλεγχο του μηχανισμού «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας.
Τον απόλυτο (και αυτοματοποιημένο) έλεγχο στα δημοσιονομικά.
Με τη θεσμοθέτηση της ανεξαρτησίας (από τον έλεγχο αυτής και της όποιας επόμενης ελληνικής κυβέρνησης) της Γενικής Γραμματείας Εσόδων, του Υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) και του αυτόματου κόφτη δαπανών για την τήρηση του προϋπολογισμού (Αυτόματος Μηχανισμός Δημοσιονομικής Προσαρμογής), ο έλεγχος των δανειστών διαχέεται πέρα από της σφαίρα της οικονομίας και εγκαθίσταται απροκάλυπτα στο κέντρο της πολιτικής διαδικασίας.
Αν σε αυτά προστεθεί και η «ανεξαρτησία» του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που ελέγχει το Τραπεζικό Σύστημα, γίνεται σαφές ότι από εδώ και στο εξής οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν το παραμικρό περιθώριο κεντρικών ή ακόμη και ήσσονος σημασίας πολιτικών επιλογών. Οι θεσμοθετημένες «ανεξάρτητες» αρχές (με άλλα λόγια υπάλληλοι επιλεγμένοι από τους δανειστές) θα είναι αυτές που θα αποφασίζουν για:
τα δημοσιονομικά,
τις δημόσιες δαπάνες - επενδύσεις,
τις αποκρατικοποιήσεις.
Με άλλα λόγια, ο όποιος στρατηγικός σχεδιασμός για τις κινήσεις και τον προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας φεύγει από τα χέρια των εκλεγμένων κυβερνήσεων και παραδίδεται σε μηχανισμούς οι οποίοι είναι δομικά ενταγμένοι σε ένα σύστημα που κυρίαρχο μέλημά του είναι η μέγιστη απόδοση των κεφαλαίων που οι δανειστές επένδυσαν κατά την ελληνική «διάσωση»...
topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου