Τσάμπα μάγκες...

«Αν σε πειράζουν χριστιανέ μου τα σουτζουκάκια, δοκίμασε μια φορά μπιφτέκια στον αχνό»…

Δημήτρης Νανούρης

Δεν καταλαβαίνω τι θέλει κι ανεβαίνει κάθε φθινόπωρο στη Σαλονίκη ο Θ(ε)Αλέξης, αφού αποδεδειγμένα η ΔΕΘ του ανακατεύει το στομάχι και του γυρίζει τ' άντερα. Αν...
σε πειράζουν χριστιανέ μου τα σουτζουκάκια, δοκίμασε μια φορά μπιφτέκια στον αχνό. Δεν χάλασε δα κι ο κόσμος. Κιμάς τα μεν, κιμάς και τα δε. Ουδόλως τον προστατεύει, θαρρώ, το επικοινωνιακό του επιτελείο. Τον αφήνει εκτεθειμένο, όλο και συχνότερα τώρα τελευταία, ξεβράκωτο σε μποστάνια με επιμήκεις, κυλινδρικούς, άγουρους καρπούς. Τσάμπα πληρώνει τόσους μετακλητούς και αμετακλήτως εκλύτους χαραμοφάηδες. Κρατήστε τον στην Αθήνα, βρε καλόπαιδα. Πού μυαλό; Δεν βοηθούν, βεβαίως, και τα αφιλότιμα τα μετέωρα. Σκιάχτηκαν απ' τ' αστραπόβροντα οι ηγέτες του Νότου και λάκισαν νωρίς νωρίς την Παρασκευή. Χάθηκε να κάνει μια ξεγυρισμένη λιακάδα να μας κατσικωθούν ολόκληρο το Σουκού, οπότε, σαν γαλαντόμος οικοδεσπότης, να μείνει κι ο πρωθυπουργός να τους περιποιηθεί, ξένους ανθρώπους.

Ενα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι, όσο κι αν κόβει ξουράφι, είναι απολύτως λογικό να φυλλορροεί Σεπτέμβρη μήνα μαζί με τα αποδέλοιπα είδη του φυτικού βασιλείου. Σε δαιμονισμένη φόρμα πρόπερσι ο Θ(ε)Αλέξης, στάθηκε καμαρωτός καμαρωτός στο βήμα της ΔΕΘ κι έβγαζε κονίκλους με πετραχήλια απ' το καπέλο. Χρόνια είχε να απολαύσει παρόμοιο σόου το φιλοθέαμον κοινό. Εθισμένο σε υψηλής ποιότητος φαντασμαγορίες, συνέρρεε αγεληδόν στις επόμενες παραστάσεις, έτριβαν τα χέρια τους οι διοργανωτές από τα αλλεπάλληλα σολντ άουτ, αλλά οι υπέρμετρες προσδοκίες διαψεύστηκαν παταγωδώς. Ηταν, βλέπεις, τεράστιο το κοφίνι κι ό,τι αναδυόταν από μέσα φάνταζε ολίγιστο και ουτιδανό. Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου πέρυσι, απέφευγε τη Μακεδονία, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Μέχρι που σκέφτηκε να επιστρέψει πεζή απ' την Κίνα, στην οποία, διόλου τυχαία, βρέθηκε για δουλειές την επίμαχη περίοδο και μάλιστα ακροποδητί. Θες όμως το κακοτράχαλο φυσικό ανάγλυφο, θες οι εμπόλεμες ζώνες, καίτοι φαεινή η ιδέα, εγκαταλείφθηκε κι έφτασε στη Θεσσαλονίκη μ' ένα μικρό καλαθάκι τοσοδούλικο, που μετά βίας χωρούσε κάτι τσουρούτικα, θολά, ακαθόριστα «θα».

Θράσος απύθμενο επέδειξαν φέτος οι επιτελείς του Μαξίμου. Αδιαφορώντας για το σημαινόμενο του ρητού πως ο δολοφόνος οφείλει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός όταν επανέρχεται στον τόπο του εγκλήματος, του 'γραψαν έναν πανηγυρικό σκέτο αυτογκόλ, υποβάλλοντάς τον στη βάσανο να τον εκφωνήσει εκών άκων. «Αναλάβαμε πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι στον ελληνικό λαό και οι δεσμεύσεις αυτές υλοποιούνται στο ακέραιο» διατράνωσε μεταξύ άλλων. Με το συμπάθιο, αλλά τέτοια ευτράπελα δεν τα λες πουθενά, πόσω μάλλον στην τζαναμπέτισσα Νύμφη του Θερμαϊκού. Ας το ψάξει ο κυρ Αλέκος, διότι μυρίζει καραμπινάτη δολιοφθορά εκ των έσω. Τον ανάγκασαν επιπροσθέτως να καυχηθεί, σαν συνοικιακός γόης, πως κατέκτησε το απόρθητο οχυρό, την καρδιά της εξωτικής καλλονής Ξούλας, υποκοριστικό της Ανάπτυξης, την οποία πολιόρκησαν ανεπιτυχώς επί συναπτά έτη τόσο ο ΓΑΠ όσο και οι Σαμαροβενιζέλοι. Ούτε αυτά βγαίνεις να τα ντελαλήσεις στους μαχαλάδες, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαλάσει το προξενιό. Υπερθεμάτισε, εν κατακλείδι, υπέρ των αναθεματισμένων υπερθεματιστών των τηλεοπτικών αδειών με τη φράση: «Το δωρεάν τέλος». Αμ δε. Ο ίδιος και οι συριζαίοι εφαρμόζουν κατά γράμμα το ακριβώς ανάποδο: «Ο βερεσές απέθανεν, ζήτω ο τσάμπας». Τσάμπα εξαγγελίες, τσάμπα υποσχέσεις, τσάμπα μάγκες...