Η μετακόμιση...

Δημήτρης Νανούρης


Νοικοκύρης και ολιγοδάπανος αποδεικνύεται ο Κυριάκος - δεν γράφω επώνυμο, καθότι προληπτικός. Των αρχών και των τύπων η οικογένειά του, του εμφύσησε τις πατροπαράδοτες αξίες, τις παροιμίες και τα...
γνωμικά. Εφαρμόζει έτσι απαρεγκλίτως το ρητό «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν», εννοώντας, εν προκειμένω, πως «πριν μείνουν άστεγα, φροντίζουν να μετακομίσουν». Διότι με απλήρωτα τα μισθώματα στη Συγγρού από τα μέσα του ’12 δεν τον γλίτωνε τον δικαστικό κλητήρα που να ’χε μπάρμπα στην Κορώνη και σύντεκνο στον Αποκόρωνα. Εφτυσε αίμα ο ταλαίπωρος ο ιδιοκτήτης. Τέτοιους μπαταχτσήδες νοικαραίους ούτε στους εφιάλτες του δεν ματάδε.

Ο Κούλης προέκυψε εξόχως προνοητικός· πώς να το κάνουμε. Ολος ο κόσμος μετακομίζει τον Σεπτέμβριο, πάνε κι έρχονται οι γκοτζαμάνηδες με τα τρίκυκλα, κονομάνε μεραγκλαντάν μεροκάματο και το επενδύουν σε φορτηγά, γερανούς και αναβατόρια, αλισβερίσι να γίνεται, τον Αύγουστο ωστόσο έχουνε κεσάτια. Εσκασε μύτη στην πιάτσα παραμονές της Παναγίας ο αρχηγός της Νου Δου, βλεφάριασε την ταμπέλα «Εκτελούνται μεταφοραί» κι άρχισε να κλαίγεται στον αγωγιάτη να ρίξει την τιμή. Οπως ο Βέγγος στο φιλμ «Θα σε κάνω βασίλισσα».

Ιδεολόγος του «Μένουμε Ευρώπη» και του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» ο ερίφης, αλλά στο παζαρλίκι ανατολίτης αναντάν μπαμπαντάν. «Μωρέ, μουστερής να σου πετύχει ντάλα καύσωνα» σκέφτηκε ο δύσμοιρος ο μεταφορέας. Στην αναβροχιά καλό είν’ και το χαλάζι όμως. Και τι χαλάζι; Σαν ελαττωματικό σφαιρίδιο μπιλιάρδου, ωοειδές και γουρλομάτικο, να σπάει στέκες, να σχίζει τσόχες, να μη σταυρώνεις καραμπόλα στον αιώνα τον άπαντα. Την πήρε τη δουλειά εκών άκων, πέντε μπόγοι όλοι κι όλοι από λεωφόρο σε λεωφόρο, τι είν’ ο κάβουρας, τι είν’ το ζουμί του.

Κοντότριχο γατόνι Κοράτ Ταϊλάνδης ο Κυριάκος, μαυριδερό και δη με πέταλα. Σπίρτο αναμμένο. Οικονόμος απ’ τα γεννοφάσκια του. Εξόπλισε κοτζάμ γραφειάρα, γήπεδο να παίζεις μπάλα έντεκα έντεκα, με χάι τεκ υλικό της Ζίμενς και του ’ρθε τσάμπα. Ασε τα κορόιδα να πληρώνουν. Σιγά μην έσκαγε 95 ζεστά χιλιαρικάκια την πρώτη εκάστου μηνός επειδή μεγαλοπιανόταν ο ατάσθαλος Αντωνάκης. Πήρε σβάρνα τους μαχαλάδες κατά Καμίνια και Ρέντη μεριά, ώσπου ανακάλυψε κτιριάρα επί της Πειραιώς με νοίκι μόλις 9.800 παρακαλώ. Δέκα φορές κάτω. Ηθελε βέβαια κάποιες επισκευές, αλλά τα μπάλωσε εκ των ενόντων. Εκανε τα μερεμέτια με το τσεκούρι του ο Βορίδης και το γυάλισε η δοκησίσοφος Σοφί με το χαρτί υγείας που της περίσσεψε τον Γενάρη του ’15.

Ιδιοφυής συμβολισμός το ότι στην οικοδομή λειτουργούσε παλιότερα βιοτεχνία, η οποία προφανώς έβαλε λουκέτο εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών της παράταξης. Το γεγονός υποδηλώνει, εξάλλου, πως οι τρεις τελευταίοι ηγέτες παρέλαβαν κόμμα εξουσίας και το κατάντησαν μικρομεσαία επιχείρηση βυθισμένη στα χρέη. Η κατασκευή δεν διαθέτει μπαλκόνι, κάτι που συγκαταλέγεται στα αρνητικά της. Απ’ το στενό βεραντάκι της Ρηγίλλης είχαν εκφωνήσει επινίκιους τόσο οι Καραμανλήδες, θείος κι ανιψιός, όσο και ο πατέρας του Κούλη. Του ίδιου, κατά τα φαινόμενα, δεν θα του χρειαστεί. Επί του παρόντος απολαμβάνει την απόγνωση των πιστωτών του, που διασχίζουν την πρωτεύουσα άδοντες το παλιό τραγούδι των Νίκου Μουρκάκου-Γιάννη Παπαδόπουλου: «Στην Κυψέλη στο Παγκράτι/ Νέα Σμύρνη και Μοσχάτο/ για να σε ’βρω έχω κάνει/ την Αθήνα άνω-κάτω»....

efsyn.gr