απέπνεε αισιοδοξία ,αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό για το εγχώριο κοινό ως αντίδοτο στο κλίμα ατονίας και βαρυγκόμιας υπό το τρέχον και διαρκές φάντασμα του οικονομικού αδιεξόδου της χώρας . Είχε προηγηθεί η παρουσία της εύστοχης Κατερίνας Κορακάκη και ακολουθήσει ο υπερανθεκτικός Σπύρος Γιαννιώτης στο βάθρο των μεταλλείων του Ρίο , που στα μάτια των ταλαιπωρημένων πολιτών δικαίωναν τη προσπάθεια, το κόπο, το πάθος και το ήθος των Ελλήνων αθλητών .
Ήταν ένας Δεκαπενταύγουστος νίκης και ανάτασης στο αθλητικό πεδίο που μετέδιδε μια πλήρη συναίσθηση ιστορικότητας της στιγμής. Ασφαλώς λιγότερα φορτισμένη με την έννοια της πολιτικής υπέρβασης από την ίδια χρονική στιγμή του Δεκαπενταύγουστου του 1974 όταν φθάνοντας στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ο Ανδρέας Παπανδρέου εξερχόμενος του αεροπλάνου δήλωνε "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες
Ωστόσο μια μέρα μετά τον φετινή γιορτή της Μεγαλόχαρης ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας επιχείρησε να στείλει ένα τολμηρό μήνυμα προς το Βερολίνο. Ενθαρρυμένος από την έκθεση της διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τις Γερμανικές οφειλές προς τη χώρα , διακήρυξε το διπλωματικό δρόμο για τη διεκδίκηση τους μέσω διαπραγματεύσεων με τη γερμανική κυβέρνηση, αλλά και τον δικαστικό σε περίπτωση που η Γερμανία επιμείνει στη σημερινή αρνητική της στάση.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Βασίλη Πήλου, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου