Ούτε κόκκινα χαλιά, ούτε επίσημοι τον περίμεναν στο αεροδρόμιο (ΒΙΝΤΕΟ)...
-"...από πότε βάζουμε βαρόμετρο στα μετάλλια, αν αυτά είναι ένα ή δύο, αν είναι χρυσό ή αργυρό;"...
Η μοναξιά είναι κάτι που έχει συνηθίσει ο Σπύρος Γιαννιώτης... Άλλωστε όταν κολυμπάς για 1 ώρα και 52 λεπτά, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την...
άφιξή του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, λίγα μόλις 24ωρα μετά την κατάκτηση του παλικαρίσιου αργυρού μεταλλίου στα 10.000 μέτρα, στην οποία απουσίαζαν οι επίσημοι και οι τυμπανοκρουσίες.
Εδώ βέβαια θα μπορούσε να φέρει τις αντιρρήσεις του κάποιος λέγοντας το εξής: «Η κίνηση της κυβέρνησης να παρευρεθεί στην άφιξη της Άννας Κορακάκη αποδοκιμάστηκε από μεγάλη μερίδα του κόσμου». Ναι, ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν πήρε το χρυσό. Ναι, δεν κατέκτησε δύο μετάλλια σε μία διοργάνωση. Όμως όλα αυτά αντισταθμίζονται από το γεγονός οτι ο Έλληνας Πρωταθλητής αποσύρεται από την ενεργό δράση, έχοντας μία καριέρα γεμάτη επιτυχίες και διακρίσεις.
Και επίσης, από πότε βάζουμε βαρόμετρο στα μετάλλια, αν αυτά είναι ένα ή δύο, αν είναι χρυσό ή αργυρό;
Για αυτό λοιπόν, από τη στιγμή που υπήρξε υποδοχή στην Άννα Κορακάκη με τιμές αρχηγού κράτους, κάτι ανάλογο θα έπρεπε να γίνει και για τον Σπύρο Γιαννιώτη. Ο ίδιος βέβαια μπορεί να τη... βρήκε με τη μοναξιά (με εξαίρεση τους δημοσιογράφους, τους φίλους και τους συναθλητές του που τον περίμεναν), που όπως είπαμε είναι συνηθισμένος, αλλά όπως και να έχει η εικόνα ξενίζει.
Στις 12:00 περίπου, ο αργυρός ολυμπιονίκης έκανε την εμφάνισή του στην αίθουσα αφίξεων, συνοδευόμενος από τον προπονητή του Νίκο Γέμελο και την συναθλήτριά του, Κέλλυ Αραούζου που κατετάγη 11η, έχοντας τυλιγμένη στο λαιμό του μία ελληνική σημαία.
Με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, ο 36χρονος κολυμβητής, ξεκίνησε τις δηλώσεις του, λέγοντας: «Ήταν κάτι μαγικό. Κάτι που ονειρεύεται κάθε αθλητής και τελικά το πραγματοποίησα», ενώ αναφορικά με τον λόγο που ζήτησε να μην γίνει η ένσταση, τόνισε: «Γιατί ο Ολλανδός ήταν αυτός που άπλωσε πρώτος το χέρι του στο φίνις, οπότε εγώ ήμουν δεύτερος. Έτσι είναι τα πράγματα. Είμαι όμως χαρούμενος γιατί στόχος μου ήταν το μετάλλιο».
Όσον αφορά το πως νιώθει; «Δικαίωση, όταν προσπαθείς για κάτι και έρχεται μετά από τόσα χρόνια, είναι κάτι μοναδικό», ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει η αναφορά στην απόσυρσή του από την ενεργό δράση. «Είναι κάτι ωραίο να σταματάς ψηλά. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα», ξεκαθαρίζοντας όμως οτι δεν πρόκειται να απομακρυνθεί από τον αθλητισμό: «Τον αθλητισμό τον κάνω 30 χρόνια, δεν πρόκειται να φύγω. Είναι μέρος της ζωής μου. Θα συνεχίσω από οποιοδήποτε ποστ».
gazzetta.gr
-"...από πότε βάζουμε βαρόμετρο στα μετάλλια, αν αυτά είναι ένα ή δύο, αν είναι χρυσό ή αργυρό;"...
Η μοναξιά είναι κάτι που έχει συνηθίσει ο Σπύρος Γιαννιώτης... Άλλωστε όταν κολυμπάς για 1 ώρα και 52 λεπτά, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με την...
άφιξή του από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, λίγα μόλις 24ωρα μετά την κατάκτηση του παλικαρίσιου αργυρού μεταλλίου στα 10.000 μέτρα, στην οποία απουσίαζαν οι επίσημοι και οι τυμπανοκρουσίες.
Εδώ βέβαια θα μπορούσε να φέρει τις αντιρρήσεις του κάποιος λέγοντας το εξής: «Η κίνηση της κυβέρνησης να παρευρεθεί στην άφιξη της Άννας Κορακάκη αποδοκιμάστηκε από μεγάλη μερίδα του κόσμου». Ναι, ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν πήρε το χρυσό. Ναι, δεν κατέκτησε δύο μετάλλια σε μία διοργάνωση. Όμως όλα αυτά αντισταθμίζονται από το γεγονός οτι ο Έλληνας Πρωταθλητής αποσύρεται από την ενεργό δράση, έχοντας μία καριέρα γεμάτη επιτυχίες και διακρίσεις.
Και επίσης, από πότε βάζουμε βαρόμετρο στα μετάλλια, αν αυτά είναι ένα ή δύο, αν είναι χρυσό ή αργυρό;
Για αυτό λοιπόν, από τη στιγμή που υπήρξε υποδοχή στην Άννα Κορακάκη με τιμές αρχηγού κράτους, κάτι ανάλογο θα έπρεπε να γίνει και για τον Σπύρο Γιαννιώτη. Ο ίδιος βέβαια μπορεί να τη... βρήκε με τη μοναξιά (με εξαίρεση τους δημοσιογράφους, τους φίλους και τους συναθλητές του που τον περίμεναν), που όπως είπαμε είναι συνηθισμένος, αλλά όπως και να έχει η εικόνα ξενίζει.
Στις 12:00 περίπου, ο αργυρός ολυμπιονίκης έκανε την εμφάνισή του στην αίθουσα αφίξεων, συνοδευόμενος από τον προπονητή του Νίκο Γέμελο και την συναθλήτριά του, Κέλλυ Αραούζου που κατετάγη 11η, έχοντας τυλιγμένη στο λαιμό του μία ελληνική σημαία.
Με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, ο 36χρονος κολυμβητής, ξεκίνησε τις δηλώσεις του, λέγοντας: «Ήταν κάτι μαγικό. Κάτι που ονειρεύεται κάθε αθλητής και τελικά το πραγματοποίησα», ενώ αναφορικά με τον λόγο που ζήτησε να μην γίνει η ένσταση, τόνισε: «Γιατί ο Ολλανδός ήταν αυτός που άπλωσε πρώτος το χέρι του στο φίνις, οπότε εγώ ήμουν δεύτερος. Έτσι είναι τα πράγματα. Είμαι όμως χαρούμενος γιατί στόχος μου ήταν το μετάλλιο».
Όσον αφορά το πως νιώθει; «Δικαίωση, όταν προσπαθείς για κάτι και έρχεται μετά από τόσα χρόνια, είναι κάτι μοναδικό», ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει η αναφορά στην απόσυρσή του από την ενεργό δράση. «Είναι κάτι ωραίο να σταματάς ψηλά. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα», ξεκαθαρίζοντας όμως οτι δεν πρόκειται να απομακρυνθεί από τον αθλητισμό: «Τον αθλητισμό τον κάνω 30 χρόνια, δεν πρόκειται να φύγω. Είναι μέρος της ζωής μου. Θα συνεχίσω από οποιοδήποτε ποστ».
gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου