Υπάρχει μια ιστορία που δεν ξέρω πόσο αληθινή είναι, αλλά μου την έχει διηγηθεί ως αληθινή, όπως την άκουσε και αυτός, τότε στα κινηματογραφικά πλατώ, ο συγχωρεμένος σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος...Σε κάποιο στούντιο εκεί στα τέλη του ’50, που γυρίζονταν δυο και τρεις ταινίες μαζί, ένα γυμνάσιο θηλέων έκανε επίσκεψη για να δουν οι μαθήτριες πως γυρίζονταν οι ταινίες. Πήγαν όλες μαζί στο καμαρίνι της Βουγιουκλάκη, να πάρουν αυτόγραφο και ξαφνικά...
ακούστηκε μία κραυγή, υστερική, από μια μαθήτρια: “Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!”. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, πατείς με πατώ σε, όλα τα κορίτσια έτρεξαν σαν τρελλά να δουν από κοντά τον πιο ..γόη από όλους τους τότε γόητες του ελληνικού σινεμά. Είτε είναι αληθινή ιστορία είτε όχι, το “Κορίτσια ο Μπάρκουλης!” χαρακτήρισε τη ζωή, την καριέρα και την προσωπικότητα του Ανδρέα Μπάρκουλα που έφυγε…
Ο ίδιος ο Μπάρκουλης από ότι ξέρω διασκέδαζε να διηγείται ότι γεννήθηκε μια πολύ “παράξενη” μέρα για την νεώτερη ελληνική ιστορία. Γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1936, παρέα με τη δικτατορία του Μεταξά, στον Πειραιά. Άρχισε να παίζει στο θέατρο πριν κλείσει τα 15 του χρόνια, σε παραστάσεις στον Πειραιά, πήγε και στη σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη, αλλά το ’56 πήρε άδεια ως εξαιρετικό ταλέντο και έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο Θέατρο, στον “Κορυδαλλό” του Ανούιγ, στο θέατρο Ρεξ- Κοτοπούλη. Αμέσως τον άρπαξε και ο Ελληνικός Κινηματογράφος, και η πρώτη ταινία που γύρισε ήταν η “Μαρία Πενταγιώτισσα”, ως συμπρωταγωνιστής της Αλίκης, το 1957. Σχεδόν αμέσως γύρισε και τη δεύτερη, το “Τρία παιδιά Βολιώτικα”, η οποία βγήκε την ίδια σαιζόν αλλά λίγο πιο νωρίς από την “Πενταγιώτισσα” στα σινεμά, και εκεί πολλοί λένε ότι αυτή είναι η πρώτη του ταινία - κάτι που είναι λάθος.
Για οκτώ χρόνια γύρισε πάρα πολλές ταινίες, όλες σε μικρές εταιρίες παραγωγής, αλλά πάντα πρωταγωνιστής, δίπλα στην Αλίκη, στην Καρέζη, στη νεαρούλα Άννα Φόνσου, που εκτόξευσαν την δημοτικότητά του και, φυσικά, το κασέ του. Οι ταινίες αυτές δεν έσπαγαν τα ταμεία στην πρώτη προβολή, αλλά δούλευαν πολύ στη δεύτερη και τρίτη προβολή και στην επαρχία, και ο Μπάρκουλης ήταν από τα χρυσά χαρτιά για το ελληνικό σινεμά τότε. Έτσι καθώς, όμως, δεν πρόσεχε που έπαιζε, και μαζί με τις καλύτερες έπαιξε και σε μερικές από τις χειρότερες ταινίες, κάποια στιγμή το άστρο του άρχισε να θαμπώνει και εκεί που γύριζε ως και δέκα ταινίες το χρόνο, το 1964, στα 28 του μόλις χρόνια, έμοιαζε σχεδόν να μη βρίσκει δουλειά.
Ο Αλέκος Σακελλάριος μου είχε πει πως τότε τον πλησίασε ο Μπάρκουλης και τον παρακάλεσε να τον βάλει να παίξει σε κάποια ταινία του, ακόμη και σε μικρό ρόλο. Κι ο μπαρμπα-Αλέκος του έδωσε τη χρυσή ευκαιρία. Τον έβαλε στη Φίνος Φίλμ και του έδωσε ένα ρόλο στο “Δόλωμα” δίπλα στην Αλίκη. Εδώ ξεκινάει η δεύτερη καριέρα του Μπάρκουλη στο σινεμά, όπου αποδεικνύει πως από ωραίος, γοητευτικός κλπ, είναι και σπουδαίος ρολίστας, για κάθε ρόλο, κωμωδία ή δράμα.
Για μια δεκαετία σχεδόν, στη Φίνος Φιλμ, αλλά και στην Καραγιάννης Καρατζόπουλος λίγο μετά, παίζει πρώτους ή δεύτερους ρόλους, σε ταινίες όπως “Τζένη Τζένη”, “Η ζούγκλα των πόλεων”, “Κοινωνία ώρα μηδέν”, “Ζητείται επειγόντως γαμπρός”, “Μια τρελλή τρελλή σαραντάρα” και πολλές πολλές ακόμη και είναι αυτές που πραγματικά του δίνουν, στο σινεμά τουλάχιστον, την εκτίμηση για το ταλέντο του, πέρα από το “Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!”.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, ΕΔΩ...
πηγη thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου