Καραμανλής: Η πιο ανόητη λύση...

Καθώς όλοι μιλούν για ένα άρθρο που ζητά να γίνει ο Καραμανλής ανώτατος άρχοντας του Ελληνικού κράτους, να γιατί αυτό είναι κακή ιδέα...

Μερικές φορές σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Ο Θανάσης Μαυρίδης έγραψε στο Liberal ένα άρθρο που λέγεται «Η λύση του Κωνσταντίνου Καραμανλή» που έχει...
προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.    

Κατά τη γνώμη μου, στο άρθρο γράφονται αρκετά σωστά, το συμπέρασμα όμως δεν δικαιολογείται από πουθενά. Μετά από ένα σωρό «ναι μεν αλλά» που θυμίζουν ποδοσφαιρικές ντρίπλες και προσποιήσεις για το ποιος φταίει και πόσο, κι αφού έχουν θολωθεί τα νερά, ρίχνεται η κεραμίδα πως ό,τι έγινε έγινε και τώρα θα μας ενώσει (και κατ' επέκταση σώσει) όλους ο Καραμανλής. Η ελπίδα έρχεται λοιπόν, μιας και μέσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα «υπάρχει και μία εν δυνάμει ευκαιρία. Να υπάρξει ένας νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που θα αναλάβει το έργο να ενώσει τους Έλληνες και να εγγυηθεί την ομαλότητα στους ανώμαλους καιρούς μας», δηλαδή ο Καραμανλής.    

Αντιγράφω το σχετικό απόσπασμα: 

Πολλά μπορεί κανείς να πει για την περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή. Νομίζουμε ότι κάποια στιγμή θα θελήσει κι ο ίδιος να κάνει την αυτοκριτική του. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μοναδικός υπεύθυνος για το ναυάγιο ήταν εκείνη η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια αλληλουχία γεγονότων που ξεκίνησαν το 2000 και κορυφώθηκαν το 2010 με τις επιλογές Παπανδρέου. Ακόμη κι έτσι το πλοίο θα μπορούσε να είχε σωθεί αν γινόντουσαν έγκαιρα τα αυτονόητα και είχε επικρατήσει ένα κλίμα συναίνεσης. Αν αντί για τις πλατείες και τους αγανακτισμένους είχαμε ένα new deal μεταξύ των κοινωνικών εταίρων για να βγούμε από την κρίση. Όλοι έχουν την συμμετοχή τους σε αυτό το ναυάγιο.   

Να είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς! Η κυβέρνηση Καραμανλή έφταιξε επειδή εκτόξευσε το έλλειμμα στην στρατόσφαιρα. Αλλά και η κυβέρνηση Σημίτη δεν ήταν αγγελικά πλασμένη. Την κρίση δεν την έφεραν τα μνημόνια, όπως θέλουν κάποιοι να βαυκαλίζονται. Από την άλλη πλευρά, οι χειρισμοί της πλευράς Παπανδρέου ήταν κάτι περισσότερο από τραγικοί. Και τέλος οι πλατείες σκότωσαν και τα τελευταία αποθέματα λογικής που υπήρχαν σε αυτή την χώρα. Σήμερα οι αγανακτισμένοι είναι κυβέρνηση και εφαρμόζουν σκληρότερα μνημόνια από εκείνα του Παπανδρέου! Ας μην ψάχνουμε, λοιπόν, έναν και μοναδικό υπεύθυνο για την κρίση...   

Τα μειονεκτήματα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως πρωθυπουργού είναι εκείνα που μετατρέπονται σε πλεονεκτήματα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός Καραμανλής απέτυχε επειδή πίστευε περισσότερο στις συλλογικότητες απ' ότι απαιτεί η διακυβέρνηση μιας χώρας. Καλώς ή κακώς, συνέβη. Δεν ξέρουμε αν ο Κωστής Στεφανόπουλος, για παράδειγμα, θα ήταν καλός πρωθυπουργός. Ήταν όμως ένας τέλειος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μπορεί να αποδειχτεί ο καλύτερος Πρόεδρος! Η χώρα χρειάζεται τα καλά του στοιχεία, χρειάζεται μία απόλυτα συναινετική λύση για την επόμενη ημέρα. Θα χρειαστεί να κτίσουμε την χώρα και πάλι από την αρχή. Να γίνει μία νέα αρχή από τα ερείπια. Χρειάζεται, λοιπόν, κι ένα άλλο κλίμα σε σχέση με αυτό που επικρατεί σήμερα. 

Σήμερα κάποιοι μιλούν για τη «Λύση του Κωνσταντίνου Καραμανλή». Θα ήταν λύση, μόνο για τον ίδιο όμως: Να συνεχίσει να πληρώνεται χωρίς να κάνει πολλά, να τον λατρεύουν ως Ανώτατο Άρχοντα και να παραμείνει διακοσμητικός και τεμπέλης...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Άρη Δημοκίδη, πατήστε ΕΔΩ.