Τα πράγματα έχουν ως εξής: Η κοινωνία, χονδρικά, έχει διαιρεθεί σε τρία κομμάτια: α), το εξαθλιωμένο, β) αυτό που επιβιώνει μεν, αλλά βλέπει την εξαθλίωση ως πιθανό ενδεχόμενο, γ) αυτό που ευημερεί. Ίσως όχι όπως στο παρελθόν, αλλά δεν τραβάει κάποιο ιδιαίτερο ζόρι.
Ο...
ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να κάνει την κωλοτούμπα, απευθυνόταν κυρίως στα δυο πρώτα τμήματα του πληθυσμού. Μετά την κωλοτούμπα, το εξαθλιωμένο τμήμα πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων. Οι κάρτες σίτισης και διάφορα τέτοια "ευεργετήματα" είναι σαν να δίνεις ασπιρίνη στον καρκινοπαθή. Αυτό το τμήμα, και με δεδομένο πως η αριστερά δεν προσφέρει όραμα αλλά γενικόλογες διακηρύξεις που δεν πείθουν κανένα, θα απέχει από τις διαδικασίες. Αυτό φάνηκε ήδη στις προηγούμενες εκλογές όπου η συμμετοχή ήταν μειωμένη. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να δημιουργηθεί κάποιος πόλος που θα προσπαθήσει να συσπειρώσει αυτό το κομμάτι, αλλά προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Το τρίτο τμήμα, αυτό που δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα από την κρίση, ψηφίζει κατά κύριο λόγο Κούλη, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα μπορεί να αλιεύσει από αυτούς. Άρα του απομένει το μεσαίο κομμάτι. Εκεί στοχεύει σχεδόν αποκλειστικά. Εάν καταφέρει να μη γίνουν χειρότερα τα πράγματα, αυτό το κομμάτι θα συνεχίσει να τον στηρίζει. Κι αυτό γιατί οι προσδοκίες είναι μειωμένες από όλους. Αυτό που ζητά η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι να σταματήσει η κατηφόρα. Επειδή πιστεύω ότι η οικονομία έχει πιάσει πάτο και δύσκολα θα πάει πιο κάτω, αυτό το στοίχημα μάλλον θα το κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, οι επιπτώσεις των μέτρων που πήρε θα φανούν το επόμενο διάστημα. Αλλά και πάλι πιστεύω ότι η εικόνα δεν θα αλλάξει ριζικά. Εδώ μπαίνει όμως το μεγάλο ερώτημα: φθάνει αυτό το κομμάτι για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις επόμενες εκλογές; Δύσκολο να απαντηθεί. Κυρίως διότι ο μνημονιακός χρόνος τρέχει με τεράστια ταχύτητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πανίσχυρος Γιωργάκης του '09 σήμερα δεν υπάρχει στο χάρτη.
Αν όμως η κυβέρνηση βελτιώσει λίγο τους δείκτες, και με δεδομένο πως η ΝΔ του Κούλη δεν κάνει γκελ στις πλατιές λαϊκές μάζες, είναι πιθανό να συνεχίσει να ηγεμονεύει. Άλλωστε, στις εκλογές δεν έχει καμία σημασία αν ψηφίζουν 100 ή 200. Το ποσοστό του κάθε κόμματος αφορά σε αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν. Όπως δείχνουν τα πράγματα, και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν αυτοί που καταφέρνουν, με τον α, β ή γ τρόπο να επιβιώνουν. Κι αυτοί, τουλάχιστον με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ (τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τη ΝΔ 5, 10, 100 μονάδες μπροστά τις θεωρώ αστείες). Επίσης, σημαντικό ρόλο θα παίξουν και θέματα που μπορεί να μην έχουν άμεσο αντίκτυπο στο βιωτικό επίπεδο των πολιτών (βλέπε καταπολέμηση της διαφθοράς), αλλά την κοινωνία την επηρεάζουν.
Βέβαια, εκτός αυτών που ανέφερα, είναι πολύ πιθανό να παίξουν ρόλο και εξελίξεις που δεν αφορούν αποκλειστικά στο εσωτερικό. Η Τουρκία, ο μόνιμος πονοκέφαλος της χώρας, βρίσκεται σε αναβρασμό. Το αυτό ισχύει και στην Ευρώπη μετά το Brexit. Η μη τιμωρία της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, κατά την ταπεινή μου άποψη, αφορά ακριβώς σ' αυτό το γεγονός. Όσο κι αν ο Σόιμπλε και η παρέα του το παίζουν σκληροί και ανένδοτοι, κατά βάθος αντιλαμβάνονται ότι όλα κρέμονται από μια κλωστή. Ένα Italexit ή κάτι παρόμοιο η εύθραυστη Ε.Ε δεν θα το αντέξει.
Ένας καλός φίλος, διανοούμενος και θεωρητικός του μαρξισμού, μου είπε ότι ο Τσίπρας 1/1 του 2018 δεν θα είναι πρωθυπουργός. Εγώ υποστήριξα το αντίθετο. Ο χαμένος θα τραπεζώσει τον άλλον.
Η νεκροψία θα δείξει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο...
Νίκος Αραπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου