Για την Ελλάδα, ως χώρα, ο αθλητισμός είχε ολοκληρωθεί το 2004, μετά τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Το πώς και το γιατί μπορεί να το καταλάβει ο καθένας μας γιατί...
ακόμη το… πληρώνουμε ενώ τα περίφημα ολυμπιακά ακίνητα έμειναν άδεια μέχρι να χρησιμεύσουν τώρα για να στεγάσουν τους συνανθρώπους μας από τη Συρία και τις άλλες χώρες που προσπαθούν να αναζητήσουν το όνειρό τους στην Ευρώπη, αφήνοντας πίσω τους τον εφιάλτη του πολέμου!
Μετά την παρένθεση του 2004, όταν αρκετός κόσμος είχε αγαπήσει-επαγγελματικά-τον στίβο και τα υπόλοιπα αθλήματα, το ενδιαφέρον των Ελλήνων περιορίστηκε στη ρουτίνα της ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας και το αντάμωμα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ!
Κι έρχεται τώρα αυτή η «παρέα των έξι» να μας ξεναγήσει ξανά στο παρελθόν! Ότι είχαμε… ξεχάσει, μας το θυμίζουν και πάλι τα ισάριθμα μετάλλια (τρία χρυσά, ένα ασημένιο και δύο χάλκινα) της Κατερίνας Στεφανίδη στο επί κοντώ, του Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους της ενόργανης γυμναστικής, της Άννας Κορακάκη στη σκοποβολή, του Σπύρου Γιαννιώτη στην ανοιχτή θάλασσα, του Παναγιώτη Μάντη και του Παύλου Καγιαλή στα 470 της ιστιοπλοίας.
Πως θα το διαχειριστούμε άραγε, αυτό το μήνυμα των «6» που πάλεψαν σχεδόν μόνοι τους και έφτασαν στην κορυφή, δοξάζοντας την Ελλάδα, από τη στιγμή που έχουμε βάλει λουκέτο στο πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου, το οποίο εξακολουθεί να συγκινεί τον περισσότερο κόσμο;
Θα περιοριστούμε στην υποχρέωσή μας να παραδίδουμε τη φλόγα των αγώνων από την Ολυμπία στην πόλη που θα διοργανώνει την Ολυμπιάδα;
Κάθε απάντηση δεκτή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου