Βαρουφάκης: Δώρον άδωρον η μείωση των πλεονασμάτων μετά το 2018...

Τη σημασία να έχει «διαχρονική νομική ισχύ άνευ όρων και αξιολογήσεων» η αναδιάρθρωση του χρέους τονίζει  σε συνέντευξή του στην «Αυγή» ο πρώην υπουργός Οικονομικών και συν-ιδρυτής του DiEM25 Γιάνης Βαρουφάκης, επισημαίνοντας την...
ανεπάρκεια των λύσεων που εξετάζονται προς το παρόν, καθώς θεωρεί ότι επιβαρύνουν το χρέος προσφέροντας ως αντάλλαγμα «ευκολίες πληρωμών». Παράλληλα, εκτιμά πως είναι «δώρον άδωρον» η μείωση των πλεονασμάτων μετά το 2018 στο 2%, εάν το 2018 θα πρέπει η Ελλάδα να πετύχει 3,5%.

Επίσης, τονίζει ότι το περασμένο καλοκαίρι δεν έπρεπε η κυβέρνηση να υποκύψει στον εκβιασμό του Grexit - ανεξάρτητα της πιθανότητας να προχωρήσει σε αυτό το Βερολίνο, μια πιθανότητα που θεωρεί ότι είχε υπερεκτιμήσει ο ίδιος ενώπιον του πρωθυπουργού ανεβάζοντάς την στο 50%. Ακόμη, παραπέμπει στους λαούς της Ευρώπης να αποφανθούν αν το «καθαρό όφελος» της Άνοιξης της Αθήνας για την Ελλάδα και την Ευρώπη ήταν θετικό και απαντά σε όσους τον κατηγόρησαν ως υπέρμαχο του Grexit κατά την περσινή περίοδο διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΟΥΡΙΔΗ, ΦΟΙΒΟ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟ

* Θεωρείτε ότι το σημερινό πρόγραμμα, από οικονομική και πολιτική άποψη, είναι βιώσιμο; Εάν μειωθεί ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα σε περίπου 2% μετά το 2018, καθίσταται βιώσιμο;

Πρόκειται για τις σπάνιες περιπτώσεις που η οικονομική ανάλυση δεν αφήνει περιθώριο για αμφιβολίες: το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο και δεν μπορεί να είναι όσο ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2018 (3,5% του ΑΕΠ) είναι υπερδιπλάσιος του μέγιστου που συνάδει με την ανάκαμψη (το πολύ 1,5% του ΑΕΠ). Η φιλολογία για μελλοντική μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος μετά το 2018, σε περίπου 2%, αφού όμως πιαστεί το 3,5% του 2018, είναι ο ορισμός της έκφρασης «δώρον άδωρον».

Ο λόγος είναι απλός: Κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν θα επενδύσει σήμερα στην πραγματική παραγωγή όταν γνωρίζει πως το 2018 η τρόικα (για να επιτευχθεί το απαράδεκτα υψηλό νούμερο του 3,5%) θα διατάξει στο υπουργείο Οικονομικών να επιβάλει νέους φόρους στον ίδιο και νέα μέτρα στους εν δυνάμει πελάτες του που τους «στραγγίζουν» την αγοραστική δύναμη. Με αυτή την προοπτική, ο επενδυτής δεν θα επενδύσει σήμερα περιμένοντας πότε, και εάν, ο στόχος του πρωτογενούς μειωθεί. Έως τότε όμως η Ελλάδα θα έχει χάσει άλλα δύο χρόνια, η ύφεση θα έχει βαθύνει, οι αριθμοί του προγράμματος θα έχουν εκτροχιαστεί πλήρως και, τότε, ο μόνος που θα χαίρεται θα είναι ο κ. Σόιμπλε που, χαμογελώντας ειρωνικά, θα λέει: «Σας τα έλεγα εγώ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να τα καταφέρει...»

Περιληπτικά, από μακροοικονομικής πλευράς, η ελληνική οικονομία, με δεδομένα (α) την μακρόχρονη υφεσιακή της δυναμική, (β) επενδύσεις που συνεχώς υστερούν των αποταμιεύσεων (παρά το γεγονός ότι οι αποταμιεύσεις συρρικνώνονται), και (γ) της παντελούς έλλειψης τραπεζικής πίστης (λόγω κόκκινων δανείων που δεν αντιμετωπίζονται μέσω των αγοραίων μεθόδων που απαιτεί η τρόικα), θα πιάσει το 2018 τον εξωφρενικό στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ μόνο μέσω της έντονης επιδείνωσης της ύφεσης, της στάσης επενδύσεων και της τραπεζικής κρίσης που ανατρέπουν το πρόγραμμα.

* Η αναδιάρθρωση του χρέους, όπως εξετάζεται -κυρίως μέσω της μετακύλισής του στον ESM για να διασφαλιστούν χαμηλότερα επιτόκια και πιο μακρά περίοδος αποπληρωμής- είναι στη σωστή κατεύθυνση;

Είναι ακριβώς στη λάθος κατεύθυνση, για λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ εξήγησε στον ελληνικό λαό την περίοδο 2011-2014, με αποτέλεσμα τη λαϊκή εντολή του Ιανουαρίου του 2015. Για να μην κουράζω τους αναγνώστες, όπως λέγαμε από το 2011, η επιμήκυνση ενός μη βιώσιμου χρέους οδηγεί όχι στην ελάφρυνσή του αλλά στο ακριβώς αντίθετο: στην επιβάρυνσή του με αντάλλαγμα «ευκολίες πληρωμών»...

Για να διαβάσετε ολόκληρη την συνέντευξη. πατήστε ΕΔΩ.