Το fado είναι το παραδοσιακό τραγούδι των Πορτογάλων. Μελαγχολική μελωδία, με στίχους που συνήθως παραπέμπουν σε απώλεια, νοσταλγία, παραίτηση...από την προσπάθεια και υποταγή στη σκληρή μοίρα...
Η πορεία της εθνικής ομάδας της ιβηρικής χώρας μέσα στις δεκαετίες δεν θα μπορούσε παρά να συνοδεύεται από ένα fado. Για όλες αυτές τις φορές που προσπάθησε, που μόχθησε, που έφτασε ένα βήμα από το (οποιοδήποτε) τρόπαιο, αλλά δεν τα κατάφερε.
Η πιο πικρή εμπειρία των Πορτογάλων συμπίπτει με την ενδοξότερη στιγμή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού: τον τελικό της 4ης Ιουλίου 2004, μέσα στη Λισαβόνα. Θεωρούσαν ότι είχε φτάσει πια η στιγμή για να γευθούν τη χαρά ενός τίτλου.
Ομως η πίκρα στο πρόσωπο του μεγάλου Εουσέμπιο και τα δάκρυα στα μάτια του νεαρού Κριστιάνο Ρονάλντο τη στιγμή που το κύπελλο είχε ντυθεί με τη γαλανόλευκη σημαία στα χέρια του Θοδωρή Ζαγοράκη ήταν οι πιο εύγλωττες εικόνες ενός «βατού» ονείρου, που αποδείχθηκε άπιαστο.
Η Πορτογαλία επιστρέφει σήμερα στον τελικό, για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Τώρα δεν είναι φαβορί, όπως πριν από 12 χρόνια. Τώρα επιχειρεί να «κλέψει» από τους οικοδεσπότες το τρόπαιο, ό,τι έπαθε δηλαδή η ίδια πριν από 12 χρόνια.
Ομως απέναντί της βρίσκει την ομάδα που της έχει πάρει την μπουκιά από το στόμα κάθε φορά που επιχειρούσε να ξεπεράσει τον εαυτό της. Γιατί η Γαλλία είναι ο «κακός δαίμονας» των Λουζιτανών.
Ας πάμε τον χρόνο πίσω, στο Euro 1984, που πάλι διεξαγόταν επί γαλλικού εδάφους. Η Πορτογαλία είχε να εμφανιστεί σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης από το 1966, όταν ο Εουσέμπιο την είχε οδηγήσει στην τρίτη θέση στο Μουντιάλ της Αγγλίας.
Μόλις έφτασε στα γήπεδα της Γαλλίας, η κατάσταση στην ομάδα ήταν εμφυλιοπολεμική, με την κόντρα των παικτών της Μπενφίκα με αυτούς της Πόρτο.
Μόνο ο επιθετικός Ζορντάο και οι δύο αναπληρωματικοί τερματοφύλακες δεν αγωνίζονταν στους δύο αυτούς μεγάλους συλλόγους.
Η εθνική είχε τέσσερις (!) προπονητές, τον Μοράις (που προερχόταν από την Πόρτο), τους Τόνι και Ζοσέ Αουγκούστο (από την Μπενφίκα) και τον καθολικής αποδοχής Φερνάντο Καμπρίτα, που αναγραφόταν ως πρώτος προπονητής στο φύλλο αγώνα!
Και όμως, από εκείνο το άναρχο σύνολο ξεπήδηξε μια ομάδα που εντυπωσίασε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εφτασε μέχρι τον ημιτελικό της Μασσαλίας και εκεί οι Γάλλοι ίδρωσαν για να την αποκλείσουν.
Οι Πορτογάλοι προηγήθηκαν στην παράταση, αλλά στο 114' ισοφάρισε ο Ντομέργκ και, στο 120', όταν πια όλοι νοερά ετοιμάζονταν για πέναλτι, ο Μισέλ Πλατινί πέτυχε το νικητήριο γκολ.
Fast forward στο 2000 και το Euro που διεξάχθηκε στην Ολλανδία και στο Βέλγιο. Οι Λουζιτανοί εμφανίζονται με τη «χρυσή γενιά» τους, παίκτες που το 1991 είχαν κατακτήσει για δεύτερη φορά το Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων. Φίγκο, Ρουί Κόστα, Πάουλο Σόουζα, Ζόρζε Κόστα, αλλά και οι Βίτορ Μπαΐα, Φερνάντο Κόουτο, Ζοάο Πίντο...
Κέρδισαν και τους τρεις αγώνες στον όμιλό τους, αφήνοντας εκτός συνέχειας τα φαβορί Αγγλία και Γερμανία! Κατόπιν απέκλεισαν την Τουρκία και ξαναβρήκαν μπροστά τους σε ημιτελικό τη Γαλλία.
Στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας, ο Φαμπιέν Μπαρτέζ έκανε την απόκρουση της ζωής του σε εξ επαφής σουτ του Αμπελ Ζαβιέρ και... πάλι παράταση.
Η χαριστική βολή ήρθε από τον Ζινεντίν Ζιντάν, που ευστόχησε σε πέναλτι στο 117'!
Εξι χρόνια αργότερα, στη Γερμανία, διεξάγεται το Παγκόσμιο Κύπελλο και η Πορτογαλία προσπαθεί εκεί να ξεχάσει τον προ διετίας «ελληνικό εφιάλτη».
Ο Λουίς Φίγκο είναι παρών, ενώ ο Κριστιάνο Ρονάλντο στα 21 χρόνια του και με σημαντική εμπειρία πλέον στην Πρέμιερ Λιγκ είναι ο παίκτης στον οποίο στρέφονται άπαντες.
Οι Ιβηρες προσπερνούν χωρίς προβλήματα τη φάση των ομίλων και μετά αποκλείουν ξανά (όπως και το 2004) την Ολλανδία και την Αγγλία. Στον ημιτελικό, περιμένει η Γαλλία του «αφιονισμένου» για το τρόπαιο Ζινεντίν Ζιντάν.
Ο Ζιζού θα σκοράρει ξανά για να στερήσει από την Πορτογαλία τη συμμετοχή σε έναν τελικό.
Ο τότε τεχνικός των Πορτογάλων, Λουίζ Φελίπε Σκολάρι, είχε πει μετά τον αγώνα για τον Λουίς Φίγκο, που θα αποχωρούσε από την Eθνική μετά τον μικρό τελικό της διοργάνωσης: «Με το δικό του “αντίο”, θα κάνουμε πισωγύρισμα 20 χρόνων».
Ομως ο «Φελιπάο» διαψεύστηκε. Η Πορτογαλία βρίσκεται στον τελικό του Euro 2016, έτοιμη να ξορκίσει φαντάσματα δεκαετιών και να αγκαλιάσει το πρώτο μεγάλο διεθνές τρόπαιο της ιστορίας της.
Το εμπόδιο είναι μεγάλο: πάλι η Γαλλία! Οποιος πιστεύει όμως σε «κακούς δαίμονες», πρέπει να πιστεύει παράλληλα και σε καλούς οιωνούς, έτσι δεν είναι; Το Euro 2016 είναι η διοργάνωση όπου οι παραδόσεις έχουν πάει... περίπατο.
Η Ιταλία υπέταξε τον «μπαμπούλα» της, την Ισπανία, το ίδιο έκανε και η Γερμανία με την Ιταλία, όπως και η Γαλλία με τη Γερμανία.
Η Ιστορία ξαναγράφεται στο τουρνουά αυτό και ίσως τώρα είναι η ευκαιρία για να αλλάξει μελωδία το πορτογαλικό ποδόσφαιρο.
Εκτός κι αν τηρηθεί η παράδοση που θέλει τους Γάλλους να αποδεικνύονται πάντα οι... χείριστοι οικοδεσπότες και να κρατούν τα τρόπαια για λογαριασμό τους.
Εγινε το 1984 με την παρέα του Πλατινί, το 1998 με αυτή του Ζιντάν και τώρα ευελπιστούν να πάρουν σειρά ο Γκριζμάν και τα φιλαράκια του!...
Βασιλική Παπαντωνοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου