Λέξεις, αναλύσεις, διαπληκτισμοί, προφητείες και ευχολόγια. Όλοι πια κατοικούμε στους απόηχους της μετά-Brexit εποχής. Κανείς όμως δεν μπορεί μετά βεβαιότητας να απαντήσει στο τι...
μέλλει γενέσθαι. Η απόφαση δεν έχει προηγούμενο. Και δεν μπορούμε να ανατρέξουμε στα κιτάπια της ιστορίας για να βρούμε στο manual τις οδηγίες αντιμετώπισης Brexit. Αυτή η αμηχανία στρέφει πολλούς στην ανθρωπογεωγραφία των στρατοπέδων του δημοψηφίσματος, ώστε να καταλάβουν ποιες ήταν οι προσδοκίες, οι φόβοι και τα κίνητρα των Brexiters.
Αυτό που καταλαβαίνει κανείς από μια ματιά στα δυο στρατόπεδα, είναι πως το δημοψήφισμα αποκάλυψε τα ρήγματα που κοιμόντουσαν κάτω από το πέπλο της ρουτίνας της καθημερινής βρετανικής ζωής. To δημοψήφισμα δημιούργησε βαθιές πληγές. Μια εσωκομματική ιδεολογική διαμάχη των Τόριδων έγινε αντιπαράθεση γενεών και αντιπαράθεση εθνών. Και αυτοί που ψήφισαν για την έξοδο της χώρας από την Ευρώπη ήταν αυτοί που αισθάνονται την ζωή τους ασύμβατη με τις ταχύτητες και τις εκτάσεις αυτού του παλαβού κόσμου. Και νιώθουν πως κάτι χάνουν. Αλλά τι νομίζουν ότι χάνουν;
Από ορισμένους αριστερούς κύκλους, η έξοδος ερμηνεύεται ως ΟΧΙ στην «νεοφιλελεύθερη» Ευρώπη της λιτότητας. Αυτό βέβαια δεν ισχύει. Η πολιτική νίκη ανήκει σε αυτούς που έθεσαν τα επίδικα. Και αυτά δεν τέθηκαν ούτε από το «Lexit» ούτε από την αριστερή κριτική προς την «ΕΕ της λιτότητας». Τέθηκαν από μια συμμαχία νέο-θατσερικών Τόριδων και ακροδεξιών που ρητόρευσαν κατά της μετανάστευσης και υπερ της «εθνικά κυρίαρχης» οικονομικής απορύθμισης...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο πατήστε ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου