Η πολιτική εκδίκηση του... πειραματόζωου...

Με λίγα λόγια, έχουμε μπροστά μας όλη τη διαδρομή και τους σκοπούς του πειράματος, όχι φυσικά για να σωθεί η...
Ελλάδα ως χώρα-μέλος της Ένωσης, αλλά για να μη χρεοκοπήσουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που βίωναν τις δονήσεις από την παρατεταμένη κρίση των τοξικών προϊόντων της Wall Street.

Λίγο έως πολύ, όλες αυτές οι συνταρακτικές αποκαλύψεις για τον ρόλο των θεσμών, δηλαδή των Ευρωπαίων μεγαλοπαραγόντων και του ΔΝΤ, ήταν αποσπασματικά γνωστές. Απλά, τώρα κούμπωσαν σε ένα ενιαίο αφήγημα, αποκαλυπτικό της αντίληψης των μεγαλοπαραγόντων της Ε.Ε. για τις χώρες-μέλη, χωρίς ειδικό πολιτικό βάρος και ανάστημα. Με λίγα λόγια, έχουμε μπροστά μας όλη τη διαδρομή και τους σκοπούς του πειράματος, όχι φυσικά για να σωθεί η Ελλάδα ως χώρα-μέλος της Ένωσης, αλλά για να μη χρεοκοπήσουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες που βίωναν τις δονήσεις από την παρατεταμένη κρίση των τοξικών προϊόντων της Wall Street.

Υπάρχουν δύο σημαντικά ερωτήματα. Το πρώτο αφορά τους μετόχους του ΔΝΤ που βρίσκονται μπροστά στην επίσημη βεβαιωμένη αποκάλυψη ότι παραβιάστηκε ο κανονισμός του ΔΝΤ στην περίπτωση της Ελλάδας ύστερα από πιέσεις των Ευρωπαίων. Ποιοι θα και πότε θα λογοδοτήσουν στη γενική συνέλευση του Ταμείου για το συγκεκριμένο αδίκημα; Πώς θα δικαιολογηθεί, για παράδειγμα, ο Πολ Τόμσεν, που βεβαίωνε το Ταμείο ότι η ανεργία στην Ελλάδα το 2012 θα είναι 15% και έπεσε έξω 10 ολόκληρες μονάδες; Υπάρχει φυσικά και το ερώτημα αν θα υπάρξει αυτοκριτική από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τι σκέφτονται να κάνουν για να επανορθώσουν τις βλάβες που υπέστη μια χώρα από τα καταδικασμένα σε αποτυχία πειράματά τους.

Πώς το είχε πει ο χερ Σόιμπλε; «Είναι το πρόγραμμα, ηλίθιε»; Και, για να έχουμε καλό ερώτημα, γιατί το πρόγραμμα στην πρόσφατη περίπτωση της ισπανικής οικονομίας το πήρε ο Ρήνος; Δεν είναι δύσκολες οι απαντήσεις. Η Γερμανία κυριάρχησε στην Ε.Ε. και επέβαλε τις πολιτικές της εκμεταλλευόμενη τις ατέλειες της νομισματικής και οικονομικής ένωσης και τη σιωπηλή συνενοχή της Γαλλίας του Σαρκοζί. Μια τόσο ισχυρή οικονομία όπως η γερμανική, όταν δανείζεται με αρνητικά επιτόκια και ο ευρωπαϊκός Νότος, για παράδειγμα, με διψήφια επιτόκια, γίνεται ασυναγώνιστη και εκμεταλλευτική. Η συγκυρία τής ανόδου των δεξιών δυνάμεων στην Ευρώπη ενίσχυσε τη Γερμανία, άνοιξε τον δρόμο στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, τραντάζοντας τις κοινωνικές κατακτήσεις της ηπείρου. Τα παραμύθια του αδέκαστου και αλύγιστου στους κανόνες Σόιμπλε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την επιχείρηση εξόντωσης της αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ακόμα ένα όπλο στις διαπραγματεύσεις με τον υποκριτή Σόιμπλε και τα όποια τσιράκια τού έχουν απομείνει. Η αντοχή της Αριστεράς στην Ελλάδα ήταν η καλύτερη απάντηση στην ευρωπαϊκή Δεξιά. Ξύπνησε τη σοσιαλδημοκρατία, ενίσχυσε τη δυναμική για προοδευτικές αλλαγές σε όλη την Ευρώπη, άλλαξε τόσο γρήγορα τους πολιτικούς συσχετισμούς και άνοιξε τον δρόμο για την επανίδρυση της Ε.Ε. σε νέες βάσεις. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει, όπως λέει και το τραγούδι, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει...

avgi.gr