Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορική εξέλιξη της Αθήνας, από την
ανακήρυξή της σε πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα,
θα...διαπιστώσει ότι η πόλη αναπτύχθηκε άναρχα, ενώ ουδέποτε εφαρμόστηκαν τα πάμπολλα πολεοδομικά σχέδια που συντάχθηκαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους της.
Το κάθε σχέδιο σκόνταφτε σχεδόν νομοτελειακά σε ισχυρές πιέσεις διαφόρων ομάδων, τα συμφέροντα των οποίων θίγονταν από την εφαρμογή του.
Ανέκαθεν η σπέκουλα της γης αποτελούσε το προνομιακό πεδίο των εκάστοτε επιτήδειων οικοπεδοφάγων, οι οποίοι στην κυριολεξία «έκοβαν και έραβαν» στα μέτρα αποκλειστικά των δικών τους συμφερόντων τη γη της Αθήνας, αφού η πολεοδόμησή της είχε παραχωρηθεί σχεδόν αμαχητί από το κράτος στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων.
Ο αστικός ιστός της δημιουργήθηκε από συνενώσεις θραυσμάτων, περιοχών που είχαν προκύψει από ιδιωτικά σχέδια και αφορούσαν μεγαλύτερες εκτάσεις που είχαν κατακερματιστεί σε μικρότερα οικόπεδα.
Η ένταξη στο σχέδιο ήταν σχεδόν πάντοτε μια πράξη ετεροχρονισμένη.
Ετσι, η πολεοδομική και οικοδομική αυθαιρεσία και η εκ των υστέρων νομιμοποίησή της ήταν η μόνιμη, αλόγιστη πρακτική όλων των κυβερνήσεων, τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά.
Ελεύθεροι χώροι πρασίνου, πάρκα, πλατείες σιγά σιγά εξαφανίζονταν από την αρπακτική βουλιμία της ασύστολης κερδοσκοπίας, η οποία όμως πάντοτε δικαιωνόταν μέσα στον χρόνο...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Τάση Παπαιωάννου πατήστε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου