Πυροβολώντας το παρελθόν...

Ένα θέατρο του παραλόγου παίζεται μήνες τώρα, με κορύφωση (;) τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Η κυβέρνηση εγκαλείται για τα όσα έκανε -ή ενδεχομένως...
σκέφτηκε να κάνει- το καλοκαίρι του 2015, ενώ μεσολάβησαν εκλογές με γνωστά τα πεπραγμένα και τις τελικές διλημματικές επιλογές που προηγήθηκαν στους ψηφοφόρους. Εάν ένα συγκεκριμένο μέρος του Τύπου και κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση μαζί με το κομμάτι εκείνο του ΠΑΣΟΚ που έχει ταυτιστεί πλήρως με τις επιλογές Σαμαρά εκτιμούν ότι ο τρόπος να υποσκάψουν την κυβέρνηση είναι να κάνουν «ευαγγέλιο» τις -πάλαι ποτέ αμέτρητες- συνεντεύξεις του Βαρουφάκη και το βιβλίο του Γκάλμπρεϊθ μάλλον δεν ξέρουν να κάνουν τη δουλειά τους. Πυροβολώντας το παρελθόν -και δη αυτό που εσύ ορίζεις ως παρελθόν- ούτε καθορίζεις το παρόν, ούτε σχεδιάζεις το μέλλον. Το μόνο που πετυχαίνεις είναι να γίνεσαι ακόμη πιο αναξιόπιστος. Και ως μέσο ενημέρωσης, και ως αντιπολίτευση.

Οι πράξεις που έχουν ανέβει σ' αυτό το θέατρο του παραλόγου είναι αμέτρητες: Κραυγές το καλοκαίρι “μην τολμήσετε να βγάλετε τη χώρα από το ευρώ”, κραυγές τώρα “γιατί τολμήσατε να κάνετε ένα σχέδιο για την περίπτωση που θα βγάζατε τη χώρα από το ευρώ”. Αγνοώντας την πραγματικότητα, που θέλει τη χώρα να είναι στο ευρώ.

Κραυγές την άνοιξη “γιατί αργείτε να κλείσετε την αξιολόγηση”, κι άμα τη λήξει της, κραυγές για το “πώς θα κλείσετε την επόμενη αξιολόγηση”. Αγνοώντας την πραγματικότητα, που θέλει να έχουν συμφωνήσει κυβέρνηση και δανειστές να κλείσουν γρήγορα και αναίμακτα τη δεύτερη αξιολόγηση.

Κραυγές προ εβδομάδων “ετοιμάζεστε να σύρετε τη χώρα στις εκλογές”, κραυγές λίαν προσφάτως ότι “δεν σας βγήκε το σενάριο για διπλές εκλογές”. Αγνοώντας την πραγματικότητα ότι η κυβέρνηση δηλώνει σχεδόν μονότονα ότι δεν σκοπεύει να πάει σε πρόωρες εκλογές.

Για να μην αναφερθούν καν οι όψιμες ευαισθησίες που επιδεικνύουν κάποιοι για τα λουκέτα και τα βάσανα του πολίτη. Οι ίδιοι κάποιοι που βάφτιζαν αυτές τις ευαισθησίες “λαϊκισμό”.

Τελικά, την πιο... ορθολογική περιγραφή της κατάστασης την έκανε χθες -εκτός Βουλής, στην έκθεσή του για το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα- ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος: “Από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης μέχρι και σήμερα, οι δυσμενείς μακροοικονομικές συνθήκες οδήγησαν σε ονομαστικές περικοπές μισθών, στην αύξηση της ανεργίας, στην αύξηση του ποσοστού των εργαζομένων σε θέσεις μερικής απασχόλησης και σε πιο ευέλικτες μορφές εργασίας...”. Αλλά κι αυτός μένει στη διαπίστωση και ξεχνά παντελώς ότι με την προτεραία ιδιότητά του ως υπουργός Οικονομικών δεν κατάφερε να φρενάρει τίποτε από τα παραπάνω. Θα μπορούσαμε να πούμε και ότι σιγοντάριζε...

avgi.gr