Ο χαλβάς του Θανάση...

Θεία Ντόρα, καλέ θεία Ντόρα...

Αμαρτία εξομολογημένη: Στην Αριστερά είχαμε από παλιά μια κρυφή -και λίγο ένοχη- συμπάθεια στους Μητσοτάκηδες. Θες γιατί ο γενάρχης δεν ήταν ποτέ αντικομμουνιστής και δεν ξόδευε πολιτικό κεφάλαιο...
στην αντιαριστερή ρητορική, που πουλούσε πολύ μια εποχή. Θες γιατί, παρά τις ριζικές πολιτικές διαφορές με μας, οι πολιτικοί της οικογένειας είχαν πάντα μια κάποια ευπρέπεια στον λόγο τους. Θες γιατί, σε χρόνια δύσκολα, αναγνώριζαν με τον τρόπο τους το δικαίωμά μας στην πλήρη νομιμότητα, δεν είναι τυχαίο ότι με τους Μητσοτάκηδες φτάσαμε κάποτε από τη συμπάθεια και στο... τσάι.

Νέοι καιροί, νέα ήθη όμως. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τον χοντροκομμένο νεοφιλελευθερισμό του Κυριάκου -σόι πάει το βασίλειο επ’ αυτού. Αλλά με την ακράτεια του λαϊκισμού του. Και κυρίως με την παντελή έλλειψη μέτρου, νηφαλιότητας, ευπρέπειας, σοβαρότητας, όταν αναφέρεται στους αριστερούς αντιπάλους του. Με την προσχώρησή του στις χειρότερες παραδόσεις της Δεξιάς, που ευνοούν εμφύλιες επενδύσεις για την απόσπαση κομματικών κερδών. Και φυσικά με την υστερία των χαρακτηρισμών -ψεύτες, απατεώνες, επικίνδυνοι, ανίκανοι, καταστροφείς, εμπρηστές, και πάει λέγοντας.

Και καλά ο Κυριάκος. Την είδε, ή τον έπεισαν φαίνεται, ότι αν μιλάει σαν Μανιαδάκης θα γίνει Καραμανλής. Ακόμα πιο εντυπωσιακή όμως είναι η μεταμόρφωση της Ντόρας. Δεν υπάρχει συζήτηση στη Βουλή που να μην έχει ως υπόκρουση τις τσιρίδες της από κάτω. Έχει χάσει κάθε μέτρο σε όσα λέει, και στον τρόπο που τα λέει. Ξέραμε μια εύστροφη, σοβαρή, εκνευριστικά ψύχραιμη και χαμογελαστή πολιτικό, που δεν πρόσβαλλε και δεν τραμπούκιζε τους αντιπάλους της. Άξιζε τον κόπο να διαφωνεί κανείς μαζί της. Και στη θέση της βλέπουμε μια πολιτικό της τρακατρούκας. Κάτι μεταξύ Μισέλ και Φαήλου.

Έφτασε χθες να ξεφωνίσει την κυβέρνηση, με αφορμή τις άδειες στα κανάλια, για φασιστοειδείς αντιλήψεις. Μας έβγαλε φασίστες! Και υποτίθεται ότι ξέρει το βάρος των λέξεων. Τι πληγές μπορούν να ανοίξουν. Αλλά το είπε, κι αυτή ξέρει το γιατί. Αυτό που εμείς ξέρουμε είναι ότι κάτι τέτοια άρρωστα δεν σηκώνουν σοβαρή απάντηση. Ίσως τους ταιριάζει καλύτερα μια αυθαίρετη παράφραση των γνωστών στίχων του Σαββόπουλου: Θεία Ντόρα, καλέ θεία Ντόρα, αύριο πες μας για δράκους, πες μας για σπαθιά. Και φύλαξε και για μας λίγο χαλβά...

Καρτερός Θανάσης