Ανεξήγητα νεύρα και παρανοήσεις προκάλεσε ένα σχόλιο της Έλενας Ακρίτα στο διαδίκτυο μαζί με τα συλλυπητήρια που η ίδια υπέβαλε στην οικογένεια Μαμιδάκη. Η Ελ. Ακρίτα έγραψε ότι...
«υπάρχουν κι επιχειρηματίες με φιλότιμο» παραθέτοντας και την άποψή της για τη συγκεκριμένη επιχειρηματική οικογένεια που ή ίδια εκτιμάει και σέβεται.
Αυτό το απλό σχόλιο της δημοσιογράφου συνδυάστηκε με ένα προηγούμενο που έγραψε για τα χρέη και τα πλούτη της οικογένειας Μαρινόπουλου. Το κείμενο για τους Μαρινόπουλους χρησιμοποιούσε μεταλλαγμένο το απόσπασμα από την γνωστή ελληνική ταινία με το Μαυρογυαλούρο: «Φάγατε, φάγατε, φάγατε. Φάγατε από παντού. Φάγατε απ' τα τσιμέντα, τα υδραυλικά, τα πόμολα, τους σωλήνες, τα κεραμίδια, τα κουφώματα, τα πατώματα, φάγατε απ' τους προμηθευτές, τους εμποράκους, τα μαγαζάκια, τους εργαζόμενους με τα 'ελαστικά ωράρια' και τα μεροκάματα του τρόμου, φάγατε, φάγατε, φάγατε. Και δεν σας σταμάτησε κάνεις τόσες δεκαετίες. Δεν σας είπε καμιά κυβέρνηση 'όπα λεβέντη παρ' το αλλιώς γιατί βρίσκεις'. Τίποτα. Μούγγα. Κιχ». Στη συνέχεια η Έλ. Ακρίτα παρέθετε τις δικές της πληροφορίες για τα τεράστια πλούτη της οικογένειας και το «πανέμορφο Μαιάμι» που προφανώς φιλοξενεί μέρος αυτού του πλούτου και εξέφραζε με τον δικό της τρόπο τη συμπαράστασή της στους εργαζόμενους της γνωστής αλυσίδας.
Ακολούθησαν πολλές αναρτήσεις και σχόλια. Το σχόλιο όμως που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι αυτό που γράφτηκε για την Ε. Ακρίτα στο ιστολόγιο της Ελλης Στάη «The Toc» με τίτλο: «οι εισαγγελείς της σαπουνόπερας» και περιεχόμενο που ευθέως αποδίδει στην Ελενα Ακρίτα μέχρι και «προσκλητήριο αυτοκτονίας»: «Πόσο ακόμη λαϊκισμό μπορούν να αντέξουν τα μάτια μας και τα αυτιά μας; Εκεί που πιστεύαμε ότι τα έχουμε δει όλα, ήρθε και το ανείπωτο: Προσκλητήριο αυτοκτονίας!». Παράλληλα με βαριές προσβολές καταγγέλλει ο σχολιαστής την δημοσιογράφο για «απίστευτη ελαφρότητα» και αναφέρει: «Μέσα στο 'σκοτεινό μεσαίωνα' των τελευταίων χρόνων που τα έχουμε ακούσει και διαβάσει όλα, ακουμπάμε τον πάτο: Τον κανιβαλισμό και τη ζουγκλοποίηση. Απονομή συλλογικής ευθύνης (και καταδίκης) σε ολόκληρες ανθρώπινες τάξεις και κοινότητες. Με 'εισαγγελείς' κάποιους αυτόκλητους και σαλταρισμένους με μοναδικό προσόν την αναγνωρισιμότητά τους και την επιρροή στη δημόσια μπλογκόσφαιρα».
Σε κάθε περίπτωση βέβαια η Έλενα Ακρίτα έχει υπηρετήσει πολλά χρόνια τη δημοσιογραφία και όχι μόνο στο γυαλί αλλά και στο χαρτί ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί ή όχι κάποιος μαζί της.
Επόμενο ήταν να αντιδράσει διαμαρτυρόμενη για το ανώνυμο, υβριστικό και συκοφαντικό σχόλιο του The Toc που «σκόπιμα διαστρεβλώνει τις αναρτήσεις μου» όπως δικαίως ισχυρίζεται.
Προφανώς και από τις αναρτήσεις της Ελ. Ακρίτα δεν προκύπτει ούτε κατά διάνοια η προτροπή οποιουδήποτε σε αυτοκτονία αλλά μια απλή παρατήρηση που η ίδια έκανε για το φιλότιμο του εκλιπόντος Μαμιδάκη. Μια παρατήρηση που ο κάθε άνθρωπος έχει κάνει κατά καιρούς, όταν κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο ή ένοχο για κάτι, προχωράει σε μια τέτοια ακραία επιλογή.
Εκτός κι αν αυτό που ενόχλησε και εκνεύρισε τελικά περισσότερο είναι το άλλο κείμενο της δημοσιογράφου για την επίσης χρεοκοπημένη εταιρεία του ομίλου Μαρινόπουλου, το πώς έφτασε σε αυτό το σημείο χωρίς έλεγχο από κανέναν, την ίδια στιγμή που η οικογένεια διαθέτει μεγάλο πλούτο.
Όπως και να έχει και ανεξάρτητα με την επιχειρηματική πορεία μεγάλων επιχειρηματιών και οικογενειών που κλυδωνίζονται (πάντα ανεξέλεγκτα) στη δίνη λαθών, ατυχιών, κακών συγκυριών ή απληστίας, παραμένει τελικά ανεξήγητη η ακραία επιθετικότητα απέναντι στην Ελ. Ακρίτα και ειδικά από συναδέλφους της δημοσιογράφους. Ή μήπως όχι;
Υ.Γ. Όσο για το τι σημαίνει, πώς, από ποιους και για ποιους χρησιμοποιείται ο όρος λαϊκισμός προτείνουμε σε κάθε «χρήστη» του όρου να διαβάσει την εξαιρετική συνέντευξη του Ερνέστο Λακλάου με τίτλο «Ο αναγκαίος λαϊκισμός» (περ. Σύγχρονα Θέματα τ.110, Ιούλιος 2010)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου