Του Γιάννη Τριανταφύλλου (Facebook)Η πτώση, ως γεγονός, είναι αναμφίβολα κάτι θλιβερό. Ενέχει το στοιχείο τής απώλειας περασμένων μεγαλείων, το οποίο δεν γίνεται πάντοτε αντιληπτό από τον πεπτωκότα. Το ότι...
ο σύγχρονος κόσμος -και όχι αυτός του…ανένδοτου, τής Χούντας, του παλατιού κ.λπ.- κινείται με ταχύτητα φωτός, με αποτέλεσμα επαγγελματίες δημοσιογράφοι που μεγαλούργησαν εκείνες τις εποχές να μην τον προλαβαίνουν, είναι προφανές και κατανοητό. Εβδομηνταπεντάρηδες είναι άλλωστε. Πώς να το πράξουν? Επιστήμονες, ειδικοί στην τεχνολογία, γκουρού των Μέσων μάς περιγράφουν τον «γενναίο, νέο κόσμο» των media με αναρίθμητες αναλύσεις ( Σε σημείο να προκαλεί τεράστια απορία η κίνηση του ιδρυτή τής Amazon.com, Τζεφ Μπέζος, αγοράσει προ 3 ετών την Washington Post για 250 εκατομμύρια δολλάρια. «Μα γιατί το έκανε»? αναρωτώνταν όλοι. «ΑΦΟΥ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ»….).
Στην Ελλάδα, φυσικά, έτσι όπως δομήθηκε σαν χώρα τόσα χρόνια οδηγούμενη στην καταστροφή από την εγχώρια ελίτ και καταλήγοντας να κυβερνάται σήμερα από μια καρικατούρα που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή, ξέρουμε πάντοτε καλύτερα. Ετσι, «σκοτώνουμε τον αγγελιοφόρο» που μάς φέρνει τα άσχημα ΝΕΑ. Α, και μια και το’φερε η κουβέντα: η κάποτε κραταιά εφημερίδα πουλά σήμερα καθημερινά γύρω στις 10-15.000 φύλλα, όσος δηλαδή και ο πληθυσμός των Γλυκών Νερών Αττικής. Δεν το λες και «τρελή κυκλοφορία», το λες?
Αλλά, όπως φαίνεται, εκεί, στον παρηκμασμένο ΔΟΛ, αρνούνται να το καταλάβουν. Και, φυσικά, τους φταίνε οι άλλοι, Ετσι, στα ΝΕΑ του ΣΚ, ο ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ στη σελίδα 6, έχει ένα αρθρίδιο υπό τον πασαλιμανιώιτικο τίτλο: «Η ξινίλα τής λουζεριάς» ( προσέξτε, αυτό στα ΝΕΑ, όχι στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ, ούτε στο ΚΛΙΚ του Κωστόπουλου στα δοξασμένα, αμέριμνα και ασύδοτα ’80ς ). Σε αυτό, λοιπόν, το αρθρίδιο, ο συντάκτης επιτίθεται σε ΟΛΟΥΣ για το ότι οι καθημερινές εφημερίδες ή οι εκδόσεις του Σαββάτου ή ακόμη οι Κυριακάτικες ΧΑΝΟΥΝ ΘΕΜΑΤΑ, όπως το Brexit, το μακελειό στη Νίκαια, το μακελειό στο Μόναχο, το πραξικόπημα στην Τουρκία κ.ο.κ. Γιατί? Επειδή γίνονται βράδυ που οι εφημερίδες έχουν ήδη τυπωθεί…
Κι έτσι, κοιμάσαι με Bremain και ξυπνάς με Brexit. Κοιμάσαι με ασφαλή τον κόσμο και ξυπνάς με 85 συνανθρώπους σου σκοτωμένους στη Νίκαια. Κοιμάσαι με τον Recep Tayyip Erdoğan στο έδαφος και ξυπνάς με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο…αεροπλάνο, να ψάχνει να βρει μέρος να φυγαδευτεί. Και όλη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, τα κανάλια, σε Ελλάδα και εξωτερικό, λένε. Και όλη μέρα, τα Social Media σε Ελλάδα και εξωτερικό, γράφουν, σχολιάζουν, αναπαράγουν βίντεο, εικόνες, ειδήσεις.
Και το επόμενο πουρνό, σαν κάπως μπαγιάτικα κουλούρια ( ή σαν το ανέκδοτο με τη χελώνα και τον μπάρμαν, αν προτιμάτε), «σκάνε μύτη» οι εφημερίδες. Που σου περιγράφουν τα γεγονότα που έχεις -σχεδόν- κουραστεί να παρακολουθείς επί ένα 24ωρο. Συν την ανάλυση κάποιου έγκυρου πολιτικού, αριστερού ή δεξιού, στελέχους. Που, συνήθως, το βαριέσαι και δεν σου προξενεί το ενδιαφέρον επειδή γνωρίζεις από πριν τι θα πει και υπέρ ποίου θα ταχθεί, με βάση την κομματική του τοποθέτηση.
Και οι εφημερίδες -κυκλοφοριακά και αξιακά- κατρακυλούν. Και η πρώτη καθημερινή από αυτές, τα κάποτε εμβληματικά ΝΕΑ έχουν πωλήσεις όσο ο πληθυσμός των Γλυκών Νερών Αττικής, κάπου μεταξύ 10-15.000 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ! Και αντί να κοιτάξουν πώς θα βελτιώσουν την ποιότητα, την ακρίβεια, την ταχύτητά τους, βγαίνουν και, με γλώσσα φορτοεκφορτωτή, τα κάποτε έγκυρα ΝΕΑ, ουσιαστικά υβρίζουν τους αναγνώστες τους! Τους αποκαλούν επαρχιώτες! Τους αποκαλούν ξεκούτηδες! Τους αποκαλούν ζουρλούς και ανεμοδούρες! Επαναλαμβάνω: όχι το ΜΑΚΕΛΕΙΟ, όχι η ΑΥΡΙΑΝΗ, τα ΝΕΑ! Κι όλα αυτά υπό τον αγοραίο τίτλο: «Η ξινίλα τής λουζεριάς»! ΤΑ ΝΕΑ!
Τελικά, η αρχαία σοφία είναι αξεπέραστη: Ου γαρ έρχεται μόνον…
enimerosi24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου