Η διαδρομή του τραπεζίτη, οι «νίκες» και ο αντίκτυπος από την αποχώρησή του...
Οταν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 συμμετείχε σε πολύωρες συσκέψεις στο κτίριο επί της Πλατείας Κάνιγγος με παραγωγικούς φορείς ως γενικός γραμματέας Εμπορίου, ο Μιχάλης Σάλλας δεν ήταν ποτέ δυνατόν να...
φανταστεί τα επόμενα βήματα της καριέρας του. Η πανεπιστημιακή του κατάρτιση, η διορατικότητα και οι σωστές επιχειρηματικές κινήσεις του, αποτέλεσαν πολύτιμα εφόδια ώστε μετά από τρεις δεκαετίες να καταστεί ο ισχυρότερος Ελληνας τραπεζίτης. Η αποχώρησή του από την προεδρία του ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, τον οποίο δημιούργησε και διηύθυνε για 25 χρόνια, αλλάζει τα δεδομένα στον εγχώριο τραπεζικό κλάδο. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος στη δήλωση παραίτησής του: «Είναι προφανές ότι μετά και την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση διαμορφώνεται για το τραπεζικό σύστημα, ασφαλώς και για την Τράπεζα Πειραιώς, ένα νέο εταιρικό και οικονομικό περιβάλλον.
Στο νέο αυτό περιβάλλον χρειάζεται η εμπειρία των παλαιών στελεχών, αλλά κυρίως οι δυνάμεις των νέων ανθρώπων, των νέων managers, οι οποίοι θα επωμισθούν το βάρος να οδηγήσουν την Τράπεζα στη νέα εποχή». Οι παλαιότεροι οικονομικοί συντάκτες θυμούνται τον Ηρακλειώτη καθηγητή στο γραφείο του, στο υπουργείο Εμπορίου, να προσπαθεί να βγάλει άκρη με την γραφειοκρατία των αγορανομικών διατάξεων και να ρίχνει το βάρος του στον εκσυγχρονισμό του Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών. Γρήγορα έκανε το καθοριστικό βήμα περνώντας στον χρηματοπιστωτικό τομέα ως επικεφαλής της ΕΤΒΑ, πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της πρώτης Επιτροπής Εκσυγχρονισμού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Η ίδρυση, το 1989, της εταιρείας «Ιδιωτική Επενδυτική» αποτέλεσε την απαρχή των εξελίξεων που δύο χρόνια αργότερα θα τον οδηγούσαν στη διεκδίκηση της Τράπεζας Πειραιώς. Το 1991, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε την υλοποίηση ενός φιλόδοξου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και στο πλαίσιο αυτό η Εμπορική Τράπεζα προχώρησε στην πώληση της Πειραιώς. Τη διεκδίκησαν δύο σχήματα. Το ένα ήταν ένα γκρουπ εφοπλιστών, το οποίο εκπροσωπούσε ο Σταύρος Νταϊφάς και το δεύτερο μία συμμαχία γνωστών επιχειρηματιών, μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Δασκαλόπουλος, Φουρλής, Βασιλάκης, Δασκαλαντωνάκης, Παπαγεωργίου, Ηλιάδης, με επικεφαλής τον Μιχάλη Σάλλα, που προς έκπληξη της αγοράς κατάφερε να πλειοδοτήσει. Λίγα χρόνια αργότερα, στη συμμαχία εισήλθε και ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, ενώ το 1998, με την εξαγορά της Τράπεζας Χίου, στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας Πειραιώς μπήκε δυναμικά και η οικογένεια Βαρδινογιάννη.
ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Το νέο μάνατζμεντ υπό τον Μιχάλη Σάλλα κατάφερε να αλλάξει τα δεδομένα για τη μικρή τράπεζα, που το 1991 κατείχε μόλις το 0,1% της αγοράς, είχε 200 υπαλλήλους και ενεργητικό 200 εκατ. ευρώ. Με διαδοχικές επεκτατικές κινήσεις έφθασε να είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εγχώριος τραπεζικός όμιλος, με μερίδιο αγοράς 30%, 19.000 εργαζομένους σε Ελλάδα και εξωτερικό (δραστηριοποιείται σε Γερμανία, Βρετανία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία και Ουκρανία), ενεργητικό που προσεγγίζει τα 90 δισ. ευρώ και καταθετική βάση 38 δισ. ευρώ. Βέβαια, ο δρόμος μέχρι την κορυφή δεν ήταν στρωμένος μόνο με… νίκες. Υπήρξαν και «ήττες», τις οποίες όμως όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος ο όμιλος τις ξεπέρασε. Μεταξύ 1998 και 1999 χάθηκε η Ιονική Τράπεζα, την οποία εξαγόρασε τελικά η Alpha Bank με τίμημα πέριξ των 270 δισ. δραχμών. Στη συνέχεια η Πειραιώς διεκδίκησε και την Τράπεζα Εργασίας, η οποία πέρασε στη Eurobank έναντι ενός ποσού-ρεκόρ για την εποχή, που έφθασε το 1,3 τρισ. δραχμές. Την τελευταία οκταετία που η χρηματοπιστωτική και δημοσιονομική κρίση έχουν αφήσει έντονο αποτύπωμα στην ελληνική οικονομία, ο Μιχάλης Σάλλας επιχείρησε να κρατήσει αλώβητη την Πειραιώς. Το κατάφερε και με το παραπάνω, δεδομένου ότι η πρωτοκαθεδρία της στην ελληνική τραπεζική αγορά πιστοποιήθηκε την τελευταία πενταετία.
«ΜΑΧΗ»
Κομβικός σταθμός το 2012, όταν ολοκληρώθηκε η απορρόφηση των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού του υγιούς τμήματος της Αγροτικής Τράπεζας Α.Ε. και η εξαγορά της Γενικής Τράπεζας. Εναν χρόνο αργότερα αποκτήθηκαν οι καταθέσεις, τα δάνεια και τα καταστήματα στην Ελλάδα της Τράπεζας Κύπρου, της Cyprus Popular Bank και της Ελληνικής Τράπεζας. Επίσης, την ίδια χρονιά εξαγοράστηκε και η Millennium Bank. Τελευταία «μάχη» που έδωσε και κέρδισε ο κ. Σάλλας ήταν αυτή της αύξησης κεφαλαίου της Πειραιώς τον περασμένο Δεκέμβριο. Μετά από τις αμφιλεγόμενες κινήσεις του τότε διευθύνοντος συμβούλου της τράπεζας Ανθιμου Θωμόπουλου (πλέον αποτελούν και αντικείμενο εισαγγελικής έρευνας), η Πειραιώς βρέθηκε ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Χρειάστηκε στο παρά πέντε η παρέμβαση του κ. Σάλλα και άλλων υψηλόβαθμων στελεχών προκειμένου να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια.
Η συμμετοχή του στον αντιδικτατορικό αγώνα
Στη διαδρομή του όλα αυτά τα χρόνια, ο Μιχάλης Σάλλας έχει πολύτιμο συμπαραστάτη τη σύζυγό του κ. Σοφία Στάικου. Είναι υπεύθυνη για θέματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και πρόεδρος του Πολιτιστικού Ιδρύματος του ομίλου Πειραιώς, το οποίο έχει πλούσια δράση στην οργάνωση και διαχείριση δικτύου θεματικών μουσείων. Παρότι Κρητικός, ο αγαπημένος προορισμός διακοπών του κ. Σάλλα είναι η Τζια. Το 2004 από κοινού με τον Γιώργο Κοκοτό δημιούργησε το οινοποιείο «Σεμέλη» στη Νεμέα, το οποίο πέρασε εξ ολοκλήρου στην οικογένεια Σάλλα το 2007. Γεννημένος στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1950, ο Μιχάλης Σάλλας ήταν μαθητής Γυμνασίου όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Τον Νοέμβριο εκείνου του χρόνου και όντας μέλος του μαθητικού τμήματος της Νεολαίας Ενωσης Κέντρου, αποφάσισε να συμμετάσχει στον αντιδικτατορικό αγώνα. Από προκηρύξεις κατά της χούντας και τοποθέτηση εκρηκτικών με τους συντρόφους του Εθνικού Κινήματος Κρήτης μέχρι και σύλληψη και καταδίκη τον Φεβρουάριο του 1968 σε τρεις μήνες φυλακή (η ποινή ήταν μικρή γιατί ήταν ανήλικος). Στα 24 του χρόνια, το 1974, έλαβε από τον Ανδρέα Παπανδρέου μία από τις 149 προσκλήσεις για να παραστεί στην Ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, που έμεινε στην ιστορία ως Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αναγνώριζε την επιστημονική του κατάρτιση και την ειδίκευσή του σε χρηματοοικονομικά θέματα. Ο Μ. Σάλλας σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Στη συνέχεια, εργάσθηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Διεθνούς Συγκριτικής Στατιστικής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Από το 1983 έως το 1997 ήταν καθηγητής της Οικονομετρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου