Είναι απολύτως ανάρμοστο να κρίνεις κάποιον από το παρουσιαστικό του, ωστόσο, στην περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον τόσο οι Βρετανοί, όσο και τα media φαίνεται ότι με προθυμία κάνουν μια εξαίρεση. Ο ρόλος του...στην πιο δύσκολη στιγμή της βρετανικής ζωής θεωρείται καθοριστικός και τον ίδιο ευθέως πλέον στα ΜΜΕ και στα social media τον παρομοιάζουν με τρολ, με καλικάντζαρο, που αφού αναστάτωσε τις ζωές όλων – και εκείνων που τον υποστήριξαν και όσων δεν τον εμπιστεύθηκαν ποτέ – αφού άφησε τη χώρα στο μέσο ενός τεράστιου χάους, αποχώρησε, περιμένοντας να καθαρίσουν τις ζημιές του οι άλλοι.
Ωστόσο, δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα για τον “Bojo”, όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούσαν φίλοι και εχθροί στην πολιτική, στη δημοσιογραφία, στα αυτοδιοικητικά του Λονδίνου. Η ζωή τις περισσότερες φορές του χαμογελούσε, ακόμη και όταν τον έπιανε επ’ αυτοφώρω στις πλέον ανάρμοστες στιγμές του και εκείνος πάλι είχε έναν τρόπο χειρισμού των ντροπιαστικών καταστάσεων και μία φιλοσοφία που τον έκανε σχεδόν συμπαθή.
Γενικώς, ο Τζόνσον ήταν ο άνθρωπος που τα κατάφερνε, όποιες κι αν ήταν οι συνθήκες. Ήταν ένας μετρ της αναπλαισίωσης, κάποιος που πάντα ήξερε να γυρίζει το παιχνίδι, υπέρ του. Όχι αυτή τη φορά, όμως...
Ο "Mr Johnson" υπήρξε ένας καλοζωισμένος κύριος, κάποιος που ποτέ δεν κρίθηκε για την αξιοπιστία του ή για την εντιμότητα του, αλλά για αυτή τη συμπαθή γραφικότητα, κάτω από την οποία ανέλυε με μαεστρία τα πολιτικά μελλούμενα και εξύφαινε τα δικά του πολιτικά σχέδια. Εκκεντρικός, γυναικάς, ετοιμόλογος, ο άντρας που σήμερα βγαίνουν ανέκδοτα για τα μαλλιά και τις γκριμάτσες του, είχε υπάρξει από τους πιο δημοφιλείς στο γυναικείο φύλο, από την εποχή που φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και μπαινόβγαινε στο Ήτον, ως προνομιακός συνομιλητής ή προνομιακός εχθρός μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων των ημερών μας.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι του αρέσει να ακούει τη φωνή του, οι πιο συγκρατημένες ότι δεν φταίει ο Μπόρις που είναι ομιλητικός, δραστήριος και του αρέσουν τα κοινά. Έτσι κι αλλιώς, μαζί με τον αδελφό του, τον Τζο, έχουν παράδοση σε δραστηριότητες που κυκλώνουν τόσο την πολιτική όσο και τη δημοσιογραφία. Για την ακρίβεια, οι βίοι των δύο αδελφών, για αρκετό καιρό, μοιάζουν παράλληλοι. Και ο Τζον Τζόνσον εμφανίζει πλούσια πολιτική δράση με τους Συντηρητικούς και εκείνος έκανε καριέρα στον τομέα των επενδύσεων με μία θέση επικεφαλής στους Financial Times να τον περιμένει.
Βέβαια, το πέρασμα του Μπόρις από τη δημοσιογραφία ήταν μάλλον θορυβώδες, κάποτε σκανδαλώδες, γεμάτο από άρθρα που συζητιούνταν, τόσο στους “Times”, όσο και στην “Daily Telegraph”, αλλά υπήρξε από τους γραφιάδες που πάντοτε είχε τον τρόπο του να τα φέρνει βόλτα, να βγαίνει από πάνω, να χρησιμοποιεί υπέρ του τα λεκτικά ευρήματα και τους νεολογισμούς που, κατά καιρούς, γεννούσε η βρετανική επικαιρότητα. Ακόμη κι όταν το 2004 η ζωή – και οι δημοσιογράφοι – δυσκόλεψαν σοβαρά τον Μπόρις, εκείνος κατάφερε με παροιμιώδη ευκολία να ξεγλιστρήσει από τη δύσκολη κατάσταση. Οι New York Times θυμούνται χαρακτηριστικά εκείνο το πρωινό του 2004, όταν ο Τζόνσον έπρεπε να πιει τον καφέ του αγκαλιά με ένα πάκο tabloids, που πολύ γλαφυρά παρέθεταν μερικές ενοχλητικότατες φήμες: ότι ο Τζόνσον διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση με γυναίκα που όχι απλώς άφησε έγκυο, αλλά πλήρωσε τόσο για την έκτρωση όσο και τη σιωπή της. Τότε, ο "Μπόρις", με τα ακατάστατα μαλλιά και τον γεμάτο ειρωνεία λόγο ήταν συντάκτης του περιοδικού “Spectator” και ενοχλητικό μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου. Παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες, το σκάνδαλο δεν έδειξε να τον αποσυντονίζει: με αφοπλιστική άνεση – σορτς και μπαντάνα – δεν είχε διστάσει να χαρακτηρίσει την ιστορία... κουραφέξαλα, τα δημοσιεύματα αναληθή και με το πιο γοητευτικό χαμόγελο του είχε ευχηθεί στους δημοσιογράφους καλή μέρα και καλή τύχη. Η ιστορία απέδειξε ότι ψευδόταν και ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά και δεν θα ήταν και η τελευταία. Αυτό ακριβώς το σκάνδαλο είχε γίνει η αιτία για να χάσει τη θέση του ως εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος των Συντηρητικών, αλλά ούτε αυτό είχε φανεί να τον επηρεάζει. Ειδικά, εκείνη την περίοδο φαινόταν να έχει στη φαρέτρα του ένα βέλος για κάθε αναποδιά που του εμφανιζόταν. Και κυρίως, είχε ήδη φανεί το χάρισμα του να παίζει με το θυμικό των συμπατριωτών του και να επιβάλλεται εκεί που άλλοι θα θεωρούνταν καμένα χαρτιά.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...
Πηγή:lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου