Μιλάμε για τη χώρα που ο Ερντογάν κέρδισε ψηφοφόρους (όταν δεν ψήφιζαν τα δέντρα) χαρίζοντας ηλεκτρικές κουζίνες σε χωριά που δεν έχει φτάσει ακόμα ο ηλεκτρισμός. Σε ανθρώπους που καίνε καβαλίνες το χειμώνα για να...
ζεσταίνονται. Φυσικά και είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις αυτούς τους πολύ θυμωμένους και φοβισμένους ανθρώπους. Μόλις τους γεμίσεις τα μυαλά με πλάνα εκδίκησης, τους καλείς να αναλάβουν δράση, δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση ότι τους υπολογίζεις. Κάπως έτσι δεν έγινε και το 1955 με τα Σεπτεμβριανά της Πόλης;
Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, ξηλώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες χιλιάδες στρατιωτικοί και δικαστικοί (που κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στο πραξικόπημα), ενώ με ακόμα πιο συνοπτικές διαδικασίες η κυβέρνηση Ερντογάν επεξεργάζεται την επαναφορά της θανατικής ποινής. Το θέμα είναι να τελειώνει άμεσα η «δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση» με όλους όσοι την αμφισβητούν, για να περάσει σε ξεκαθαρίσματα με τους Σύρους πρόσφυγες και φυσικά με τους Κούρδους, οι οποίοι για την τουρκική κυβέρνηση και τα ΜΜΕ έχουν μόνο μία ιδιότητα, «τρομοκράτες».
Με τους ακαδημαϊκούς ξεμπέρδεψε πριν από καιρό, το ίδιο και με τους διαδηλωτές του Γκεζί. Τότε, για παραδειγματισμό, κατηγόρησε διάφορους διάσημους ηθοποιούς, που διαδήλωσαν στο Γκεζί, για χρήση ναρκωτικών που ξαφνικά βρέθηκαν στα σπίτια τους. Φυσικά οι συλλήψεις έγιναν viral για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Με την Ergenekon μάζεψε αρκετούς κεμαλιστές, αλλά κάποιοι ξέφυγαν στο εξωτερικό. Με τους αλεβίτες, απ’ όσο φαίνεται, ο Ερντογάν σχεδιάζει να καθαρίσει στέλνοντας το «λαό» που προχτές, σύμφωνα με τα περισσότερα μίντια, στάθηκε απέναντι στα τανκς. Ποιοι άλλοι μένουν για να καθαρίσει τη χώρα του ο Ερντογάν; Και όταν την καθαρίσει τελικά ποιοι θα είναι οι τυχεροί που θα μείνουν;
Από προχτές Τούρκοι επικοινωνούν με τον έξω κόσμο σε μια προσπάθεια να εγκαταλείψουν τη χώρα προτού η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο. Οι δρόμοι της Τουρκίας γέμισαν πτώματα. Ποιοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Ερντογάν να σταματήσουν το πραξικόπημα; Ποιοι κατέβηκαν στους δρόμους; Ο λαός; Και ποιο κομμάτι του λαού; Γιατί όταν μιλάμε για Τουρκία ο λαός είναι μια κατακερματισμένη έννοια. Παράξενο, πολύ παράξενο που ο Εντογάν λίγες ώρες μετά το πραξικόπημα που ίσως να του στοίχιζε τη ζωή, εμφανίστηκε άνετος, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο, μέσα στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, χωρίς καμία προφύλαξη και έκανε δηλώσεις νικητή με αναφορές στον Αλλάχ. Πολύ περίεργο επίσης που λίγες ώρες μετά ήξερε και ποιοι ήταν υπεύθυνοι και προχώρησε σε χιλιάδες συλλήψεις.
Μετά το ομαδικό SMS που έστειλε ο Ερντογάν στα κινητά των Τούρκων, καλώντας τους να κατέβουν στους δρόμους, μαζεύτηκαν φανατικοί γύρω από τα τζαμιά ψάλλοντας και εκφοβίζοντας οποιονδήποτε δεν είναι μαζί τους. Οι ιμάμηδες εδώ και χρόνια κάνουν καλά τη δουλειά τους. Έχουν συσπειρώσει τα οικονομικά πιο εξαθλιωμένο κομμάτι του λαού γύρω από τη θρηκεία. Αφού δεν υπάρχει ζωή εδώ, θα υπάρχει κάπου κοντά στον Αλλάχ. Μιλάμε για τη χώρα που ο Ερντογάν κέρδισε ψηφοφόρους (όταν δεν ψήφιζαν τα δέντρα) χαρίζοντας ηλεκτρικές κουζίνες σε χωριά που δεν έχει φτάσει ακόμα ο ηλεκτρισμός. Σε ανθρώπους που καίνε καβαλίνες το χειμώνα για να ζεσταίνονται. Φυσικά και είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις αυτούς τους πολύ θυμωμένους και φοβισμένους ανθρώπους. Μόλις τους γεμίσεις τα μυαλά με πλάνα εκδίκησης, τους καλείς να αναλάβουν δράση, δίνοντάς τους την ψευδαίσθηση ότι τους υπολογίζεις. Κάπως έτσι δεν έγινε και το 1955 με τα Σεπτεμβριανά της Πόλης;
Από χτες κυκλοφορούν βίντεο από τον «λαό» που εντελώς τυχαία κατέβηκε οπλισμένος πιο βαριά από τους πραξικοπηματίες, που τελικά αποδείχτηκαν στρατιώτες που τους είχαν πει ότι πάνε για άσκηση. Το ίντερνετ έχει γεμίσει με βίντεο 17χρονων φαντάρων που φωνάζουν ότι δεν ήξεραν πού τους πήγαιναν και ότι κατάλαβαν ότι κάτι πάει λάθος όταν άρχισαν να τους επιτίθενται στο δρόμο. Άσκηση στη γέφυρα του Βοσπόρου. Ακούγεται παράλογο; Όχι τόσο, όταν έχεις εκπαιδευτει να ακούς καθημερινά τα παρανοϊκά διαγγέλματα του Ερντογάν. Οι δρόμοι προχτές γέμισαν με δολοφόνους φανατικούς που βγήκαν παγανιά να σκοτώσουν και δήλωναν απογοητευμένοι που έβρισκαν στρατιώτες ήδη σκοτωμένους από όμοιούς τους. Κάποιοι από αυτούς από τη λύσσα τους, κατέληξαν να ξεσκίζουν τα πτώματα με τα χέρια.
Ο «λαός» που αντιστάθηκε στα τανκς χοροπηδούσε πάνω σε κουφάρια παιδιών που πιθανόν ήρθαν από τα βάθη της ανατολικής Τουρκίας, με μοναδικό στόχο να ξεμπερδεύουν με το στρατό χωρίς να σκοτώσουν Κούρδους και χωρίς να σκοτωθούν οι ίδιοι. Όσες λογικές φωνές έχουν παραμείνει σε αυτή τη χώρα μιλούν για άγρια πυροδότηση ακραίου ρεύματος και οι πιο αισιόδοξοι μιλούν για ιρανοποίηση της χώρας, ενώ οι άλλοι φοβούνται νέα Συρία. Μην ακούσω άλλο «είναι νωρίς για προβλέψεις, οι εξελίξεις θα δείξουν», γιατί η σημερινή κατάσταση μαγειρεύεται πάνω από δέκα χρόνια, όταν οι μεγάλες εφημερίδες της Δύσης πρόβαλλαν τους δείκτες ανάπτυξης μιας χώρας στην οποία κάθε μέρα παίζεις με τις πιθανότητες να βρεθείς είτε στη φυλακή είτε νεκρός...
Έμυ Ντούρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου