Ντροπή και φόβος...

Δημήτρης Νανούρης

Οι τάσεις της MRB για τον Ιούνιο, όπως παρουσιάστηκαν χθες στον Real FM, αποκαλύπτουν τη σωφροσύνη του πόπολου, που είδε κι απόειδε με τα χαΐρια των...
σύγχρονων ηγετών και αναζητεί τον επόμενο στην Ιλιάδα του Ομήρου. Το 45,4% των 2.000 ερωτηθέντων θα επιθυμούσε να χρίσει πρωθυπουργό τον πολυμήχανο Οδυσσέα και μάλιστα με το περιπαιχτικό προσωνύμιο με το οποίο συστήθηκε στον Πολύφημο, δηλαδή Κανένας. Θα 'ταν ίσως η ιδανική λύση. Ο βασιλιάς δεν είναι μόνο γυμνός, είναι ανύπαρκτος. Να το κλείσουμε άρα το μαγαζί, τέτοιο που 'ναι, να ησυχάσουμε μια και καλή. Ούτως ή άλλως οι αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Για ποιο λόγο να κρατάμε ανοιχτό ένα υποκατάστημα που δεν προσφέρει το παραμικρό και μας βάζει μέσα κι από πάνω;

Ρεντίκολα κανονικά κατάντησαν οι ένοικοι του Μαξίμου. Καταλληλότερος πρωθυπουργός εμφανίζεται ο αυγουλομάτης Κυριάκος με 27,5%, ενώ ο Τζίφρας ακολουθεί καταϊδρωμένος 5,7 μονάδες πίσω. Πάντως αυτή η μηχανή με τους καταλληλότερους που αποδεικνύονται εντελώς ακατάλληλοι όταν κυβερνούν αρχίζει να γίνεται εκνευριστική. Τα ονόματα του Σημίτη, του Κωστάκη -μακροβιότερου καταλληλότερου όλων των εποχών-, του ΓΑΠ, του ΘΑμαρά και τώρα του ΘΑλέξη γράφονται με γράμματα πεποικιλμένα με σκουριασμένο τσίγκο στα σχετικά κιτάπια που διπλοκλειδώνονται ερμητικά στα σκοτεινά ερμάρια της λήθης. Αλήστου μνήμης, πά' να πει.

Για τη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών τι να πεις· έχει πάρει φόρα στην κατηφόρα. Κερδίζουν το μετάλλιο της ανοικτής παλάμης με αρνητικές γνώμες ρεκόρ. Σημειώστε: 63,1% ο Κούλης, 64,2% η πλέουσα προς την ελευθερία Ζωή, 69,8% ο τέως καταλληλότερος, 70,2% ο όνομα και μη χωριό Λεβέντης, 72,5% ο Κουτσούμπας, 75% ο Λαφαζάνης, 75,2% η Φώφη, 78,3% ο δεν μπαίνει ποτέ στο ίδιο Ποτάμι, 79,9% ο Καημένος ο Καμμένος και 81,1% ο υποδυομένος τον Φίρερ Μιχαλολιάκος. Γκραν σουξέ όλοι τους. Ρίχνω μια ιδέα: Τώρα που αλλάζει ο εκλογικός νόμος, να ψηφιστεί τροπολογία ώστε να επανέλθουν οι κάλπες με τα σφαιρίδια. Να φχαριστηθεί ο κοσμάκης δαγκωτό μαύρο. Παρακάμπτω την πρόθεση ψήφου και την παράσταση νίκης, αφού σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα προοιωνίζεται νέα δεινά για τον λαό και τον τόπο.

Η αισιοδοξία των Ελλήνων πιάνει χειρότερο πάτο απ' τη δημοτικότητα των αρχηγών. Το 92,4% πιστεύει πως τα πράγματα στη χώρα μας πάνε πολύ ή αρκετά άσχημα και μόλις το 0,5% ότι είναι σε αρκετά ή πολύ καλό δρόμο. Οι λέξεις οργή, ντροπή και φόβος εκφράζουν το 88,4% και οι ελπίδα, περηφάνια και σιγουριά τους υπόλοιπους. Παντού και πάντα συναντάς χαζοχαρούμενους. «Η οργή είναι καλύτερη απ' τη λύπη. Οταν είσαι θυμωμένος γίνονται αλλαγές» τους επισημαίνει ο Malcolm X, ενώ ο Αγγλος ποιητής John Dryden υπογραμμίζει: «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου». Ο Nicolás Gómez Dávila αναδεικνύει μια διαφορετική διάσταση στο θέμα: «Δεν πρέπει να δίνουμε στους ηλίθιους την ικανοποίηση της οργής μας». Ο Νίτσε διαπιστώνει ότι: «Οποιος δεν φοβάται τον εαυτό του δεν μπορεί να προκαλέσει φόβο», χρησιμότερος όμως μπορεί να μας φανεί ο Καζαντζάκης: «Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει»...

efsyn.gr