Σύμφωνα με την αξιωματική αντιπολίτευση και τους σχολιαστές που την στηρίζουν, η κυβέρνηση φέρνει τώρα εκλογικό νόμο και προσπαθεί να...
τον περάσει για να ισχύσει στις επόμενες εκλογές γιατί έχει προεξοφλήσει την ήττα της και επιδιώκει με κάθε τρόπο να κόψει τον δρόμο προς την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Πού στηρίζουν αυτή τη σιγουριά τους; Μα στις δημοσκοπήσεις που δίνουν (σχεδόν όλες) καθαρό προβάδισμα στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θα έπρεπε όμως τα στελέχη της Ν.Δ. και οι αναλυτές να είναι πιο προσεκτικοί γιατί τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες οι επαγγελματίες του είδους διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
Τα παραδείγματα πολλά:
Εθνικές εκλογές στη Βρετανία: ο Κάμερον σάρωσε, αν και τα γκάλοπ άλλα προέβλεπαν.
Εκλογές στο Ισραήλ: ο Νετανιάχου κέρδισε με άνεση κόντρα στα προγνωστικά.
Δημοψήφισμα στην Ελλάδα: για μάχη στήθος με στήθος μάς προετοίμαζαν οι δημοσκόποι και τα κόμματα του «ναι» (μάλλον είχαν μπερδέψει την επιθυμία τους με την πραγματικότητα) και τους προέκυψε πανωλεθρία.
Εκλογές στην Ελλάδα τον Γενάρη του 2015 και τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου: ούτε μία εταιρεία δεν έπιασε τη μεγάλη διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. Μερικές μάλιστα επέμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή ότι όλα θα κρίνονταν στο νήμα.
Εκλογές στην Ισπανία: οι δημοσκοπήσεις «έβλεπαν» τη συνασπισμένη Αριστερά καθαρά δεύτερη, αλλά αυτή τερμάτισε τρίτη και καταϊδρωμένη.
Προκριματικές εκλογές στις ΗΠΑ: και ο Σάντερς στους Δημοκρατικούς και ο Τραμπ στους Ρεπουμπλικάνους εθεωρούντο ξεγραμμένοι από τους ερευνητές.
Ο πρώτος το πάλεψε μέχρι το τέλος και παραλίγο να κάνει το θαύμα, ο δεύτερος πήρε το χρίσμα και διεκδικεί την προεδρία.
Συνεπώς ψυχραιμία, γιατί καραδοκούν η γελοιοποίηση και η απογοήτευση.
Το μίσος δεν είναι καλός σύμβουλος. Τυφλώνει τη σκέψη και παρασύρει σε βολικές εκτιμήσεις.
Η αίσθηση πάντως που υπάρχει σήμερα είναι ότι η Ν.Δ έχει πάρει κεφάλι. Λογικό. Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Ωστόσο όσοι έχουν καταλήξει στην άποψη ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι περίπατος για τη Ν.Δ., ας κοιτάξουν ορισμένα ευρήματα: η συσπείρωση της Ν.Δ. έχει πιάσει ταβάνι, ενώ του ΣΥΡΙΖΑ είναι στον πάτο (κοντά στο 50%).
Οι διαρροές του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Ν.Δ. είναι περιορισμένες.
Αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές και σήμερα εμφανίζονται προβληματισμένοι ή θυμωμένοι δεν πάνε στην αξιωματική αντιπολίτευση αλλά στους αναποφάσιστους, στο άκυρο, στο λευκό και στην αποχή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα επιστρέψουν οπωσδήποτε, ούτε όμως ότι αποκλείεται να το κάνουν στη λογική του «μικρότερου κακού», κάτι που είδαμε να συμβαίνει και άλλες φορές στο παρελθόν: με το ΠΑΣΟΚ (1996, 2009), με τη Ν.Δ. (2007, 2012).
Από άποψη πολιτικού βάρους η ψήφος ενθουσιασμού και ελπίδας είναι πολύ διαφορετική από την ψήφο με μισή καρδιά.
Αριθμητικά όμως είναι το ίδιο πράγμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου