Οσο λιγότερο την έζησα τόσο περισσότερο την αγάπησα την Αλεξανδρούπολη. Δείχνουν τα πλάνα τούς οκτώ Τούρκους, τις δηλώσεις των δικηγόρων, τους διαμαρτυρόμενους Ελληνες μουσουλμάνους κι εγώ κοιτάζω στο ..βάθος, να αναγνωρίσω δρόμους, να δω το πρόσωπο κάποιου γνωστού από τους ελάχιστους που έχω εκεί.
Πώς καταφέρνει αυτός ο τόπος να με συγκινεί απλά και μόνο γιατί γεννήθηκα εκεί και πέρασα μία, μόνο μία δεκαετία από τη ζωή μου! Ναι, ξέρω, «πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία…»
«Αντε βρε, πάλι στα Μέσα και στα έξω είστε», είπα στη φίλη μου, που όταν μιλάω τηλεφωνικά μαζί της είναι σαν να πίνουμε καφεδάκι κάτω από τον Φάρο. «Μεγάλες στιγμές ζούμε. Περάσαμε τον Ατλαντικό. Τώρα πια μας ξέρει κι ο Ομπάμα. Και να σου πω, όλες οι δικηγορίνες μας δεν είναι ξανθιές. Και φυσικές καμία - σχεδόν. Πάντως περνάμε πολύ δύσκολα».
Τα γεγονότα στην Τουρκία διόγκωσαν το οικονομικό πρόβλημα της πόλης. Οι Τούρκοι είναι καλή τουριστική δύναμη, όμως έκλεισαν τα σύνορα, ακυρώθηκαν κρατήσεις στα ξενοδοχεία, οι ταβέρνες αναποδογύρισαν τις καρέκλες πάνω στα τραπέζια και τα εμπορικά, που ήδη πήγαιναν κατά διαόλου, ζούνε μέρες πένθους.
«Ελπίζουμε να μην κρατήσει αυτό πολύ γιατί χαθήκαμε. Γίνονται διάφορες προσπάθειες να κινηθεί λίγο η αγορά. Να, τώρα στις 24-28 είναι η 17η Διεθνής Εκθεση Alexpo, που γίνεται στο λιμάνι. Μετά, λένε, στις 11 Αυγούστου θα έχουμε Λευκή Νύχτα. Θα μου πεις, τι είναι αυτή μπροστά στις τόσες μαύρες μέρες μας; Ε, ο πνιγμένος…».
Και μέσα σε δευτερόλεπτα αλλάζει το τροπάρι. «Ωχ, μωρέ, όλα θα γίνουν. Και ο αγωγός και το εργοστάσιο της ζάχαρης θα σταθεί στα πόδια του… Εμείς να είμαστε καλά! Κάτσε, κάτσε, περίμενε. Να, τώρα πέρασαν έξω από το μαγαζί κάτι παράξενοι τύποι. Εχουν σκάσει μύτη διάφοροι από δαύτους ετούτες τις μέρες. Ξέρεις, μαύρο γυαλί και έτσι. Τα δαχτυλάκια από το μακρύ χέρι της Αγκυρας είναι. Εχουν μαζευτεί εδώ για τους “8”».
Μου λέει διάφορα, της λέω κι εγώ τα δικά μου. Κλείνουμε. Κι εγώ, πάλι μπροστά στην τηλεόραση μήπως πετύχω κανένα πλάνο από την Αλεξανδρούπολη. Εκείνη, το βραδάκι, θα πάει στην παραλία, με μύδια, μελιτζάνες και ρετσίνα «και τα μάτια μας στη θάλασσα, μήπως μετά τα ελικόπτερα μας επισκεφτεί και κάνα υποβρύχιο».
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου