Άρθρο, στο BHMagazino (Λώρη Κέζα), περιορισμένης οπτικής, μονόπλευρο, μονόχνωτο, απονευρωμένο από την πραγματικότητα.
Μακριά από…
την εξέλιξη, το αύριο.
Η ματιά της αρθρογράφου παραμένει στα παραδοσιακά – ισχυρά, όπως τα χαρακτηρίζει – Μέσα. Αλλά, δεν αναρωτιέται, γιατί έχουν μείνει πίσω αυτά τα παραδοσιακά Μέσα. Γιατί δεν μπορούν να διεισδύσουν στην σημερινή κοινωνία. Γιατί μένουν στην γυάλα. Στο μουσείο – να τα βλέπουμε...
Όσον αναφορά στις γαλέρες, στις οποίες επίσης αναφέρεται, φυσικά δεν εμφανίστηκαν με τα site. Τις έχουμε ζήσει στο πετσί μας. Γενιές – δημοσιογράφων - τώρα…
Στο διαδίκτυο σίγουρα υπάρχουν προβλήματα, που ούτε εδώ πρέπει να κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε. Αλλά, τίποτα δεν γυρίζει πίσω.
Και με όλα τα προβλήματα, εδώ – στο διαδίκτυο – τίποτα δεν μένει κρυφό.
Όλα κινούνται με ταχύτητα. Και τη διαύγεια του φωτός.
Και να πάμε στο ζουμί. Στην ελευθερία του δημοσιογράφου, να γράψει αυτό που πιστεύει.
Υπάρχει; Και που;
Μπορεί ας πούμε η αρθρογράφος να γράψει – αυτό το απλό - ότι διαφωνεί μ’ έναν τίτλο της εφημερίδας της; Για να μην πάμε στα σκληρά: Να κοντράρει την άποψη του εκδότη, ακόμη κι όταν έχει επιχειρήματα!
Η εξιλέωση δεν υπάρχει ούτε στην φράση που διαβάσαμε στο άρθρο, ότι τα αφεντικά δεν είναι και τίποτα Άγιοι. Στο κέρδος αποσκοπούν.
Α, επ’ ευκαιρία. Οι τόσες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που εισέπραξαν από τράπεζες ΚΕΕΛΠΝΟ κι άλλες κρατικές πηγές, που πήγαν; Γιατί αφήνουν απλήρωτους – σε συνθήκες γαλέρας – τους εργαζόμενους μήνες τώρα;
Υπάρχουν κι άλλα. Πολλά. Αλλά, ες αργότερον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου