Η επόμενη μέρα των ισπανικών εκλογών θυμίζει κάτι από τη μέρα της μαρμότας...Το αποτέλεσμα είναι περίπου ίδιο με εκείνο των...
προηγούμενων εκλογών στις 20 Δεκεμβρίου, τουλάχιστον ως προς τη σειρά κατάταξης των κομμάτων, αλλά με τον Ραχόι αισθητά ενισχυμένο και με το ίδιο αδιέξοδο σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες για κυβερνητικές συμμαχίες.
Ο Μαριάνο Ραχόι και το Λαϊκό Κόμμα, όπως όλα δείχνουν, είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Προσκρούει, όμως, σε ένα βασικό πρόβλημα: κανείς -προς το παρόν τουλάχιστον- δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί του.
Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός προσπαθεί να ρίξει γέφυρες και προς τους Σοσιαλιστές και προς τους κεντροδεξιούς Ciudadanos, χωρίς όμως ανταπόκριση.
Αν και κάποια στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE) παραδέχονται ότι «ήρθε η ώρα του Ραχόι να κυβερνήσει», επίσημα το κόμμα -και μάλιστα διά στόματος του αρχηγού του Πέδρο Σάντσεθ- δηλώνει ότι δεν πρόκειται να τον βοηθήσει είτε συμμαχώντας μαζί του είτε απέχοντας από την κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή.
Ο Αλμπερτ Ριβέρα, ο αρχηγός του Ciudadanos (Πολίτες) τηρεί αμφιλεγόμενη στάση. Μέχρι πρότινος δήλωνε ότι δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση με τον Μαριάνο Ραχόι.
Χθες, ωστόσο, έκανε μια πολύ πιο ήπια δήλωση. «Αν υπάρχει θέληση για μεταρρυθμίσεις, αλλαγή και ανανέωση, το Ciudadanos θα είναι πρόθυμο να συμμετάσχει σε κυβέρνηση», είπε. Τα ισπανικά ΜΜΕ το μετέφρασαν ως «ναι» σε συγκυβέρνηση με το Λαϊκό Κόμμα, αλλά χωρίς τον Ραχόι επικεφαλής.
Το κεντροδεξιό Εθνικιστικό Κόμμα των Βάσκων (PNV), που στο παρελθόν έχει γίνει δεκανίκι σε διάφορες κυβερνήσεις, δηλώνει ότι θα συνομιλήσει με τον Ραχόι εφόσον προσκληθεί, ωστόσο το βλέπει «πάρα πολύ δύσκολο να καταλήξει σε συμφωνία μαζί του».
Ψάχνοντας... αποστάτη
Τα ΜΜΕ, πάνω στη σεναριολογία τους, «ανακάλυψαν» κι έναν βουλευτή από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο ο οποίος θα μπορούσε να απέχει από την ψηφοφορία στη Βουλή ώστε να σχηματίσει κυβέρνηση ο Ραχόι με το Ciudadanos και το PNV.
Πρόκειται για τον Πέδρο Κεβέδο Ιτούρμπε, τον μοναδικό βουλευτή που εξέλεξε το κεντροαριστερό εθνικιστικό κόμμα των Καναρίων Νήσων Nueva Canarias συνεργαζόμενο με το PSOE.
«Τι επιχείρηση λάσπης κι αυτή! Σε καμία περίπτωση δεν θα στηρίξουμε μια κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος», απάντησε ο Κεβέδο μέσα από τον προσωπικό λογαριασμό του στο τουίτερ.
Ο Μαριάνο Ραχόι δήλωσε σήμερα ότι μπορεί να σχηματίσει μια ισχυρή κυβέρνηση τετραετίας ή κυβέρνηση μειοψηφίας προκειμένου να αποφευχθούν νέες εκλογές. Όχι εύκολο σενάριο, καθώς μια τέτοια κυβέρνηση θα ήταν ιδιαίτερα επισφαλής, αλλά ούτε και ανέφικτο.
Αλλο σενάριο εξ αριστερών δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ακόμα κι αν οι Σοσιαλιστές και το Unidos Podemos κατάφερναν να υπερβούν τις διαφορές τους, απέχουν πολύ από την απόλυτη πλειοψηφία των 176 εδρών.
Θα χρειάζονταν οπωσδήποτε και τις έδρες των Ciudadanos, ένα ενδεχόμενο που δεν θέλουν να ακούνε ούτε για αστείο τόσο ο Αλμπερτ Ριβέρα όσο και ο Πάμπλο Ιγκλέσιας. PSOE και Podemos θα μπορούσαν το προηγούμενο διάστημα, που τα νούμερα τους ευνοούσαν περισσότερο, να σχηματίσουν κυβέρνηση με τη στήριξη της Ενωμένης Αριστεράς (IU) και ορισμένων εθνικιστικών κομμάτων.
Αυτή η ευκαιρία όμως χάθηκε. Η κάλπη διέψευσε τα γκάλοπ και τα exit polls, που έδιναν σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία στο άθροισμα σοσιαλιστών και αριστερού μπλοκ.
Η επόμενη μέρα βρίσκει τον Πέδρο Σάντσεθ να παίρνει βαθιές ανάσες ανακούφισης που γλίτωσε την «ατιμωτική» τρίτη θέση και την καθαίρεσή του από την κομματική ηγεσία.
Αυτοκριτική
Στο Podemos, επικρατεί περισυλλογή και προβληματισμός. Κανένας μέσα στο κόμμα, όπως και κανένας δημοσκόπος, δεν είναι ακόμα σε θέσει να απαντήσει στο γιατί έπεσαν τόσο έξω τα γκάλοπ ή γιατί η συμμαχία με την IU όχι απλά δεν έφερε περισσότερες ψήφους, αλλά ενδεχομένως «έδιωξε» πάνω από ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους, οι οποίοι τον Δεκέμβριο είχαν ψηφίσει ένα από τα δύο κόμματα.
Ο συντονιστής της IU στην Ανδαλουσία, Αντόνιο Μαΐγιο, παραδέχτηκε σε τηλεοπτική συνέντευξή του ότι περίμεναν καλύτερα αποτελέσματα. Επίσης στο Podemos, σύμφωνα με την «El Mundo», έχουν ξεσπάσει οι πρώτες γκρίνιες ανάμεσα στον Πάμπλο Ιγκλέσιας, που τάχθηκε υπέρ της συμμαχίας με την Ενωμένη Αριστερά, και τον υπ’ αριθμόν δύο του κόμματος Ινίγο Ερεχόν, ο οποίος ήταν πολύ διστακτικός.
H ιδέα για τη συμμαχία IU και Podemos άρχισε να συζητείται έντονα την επαύριο των προηγούμενων εκλογών, όταν διάφοροι αριστεροί αναλυτές αλλά και κομματικά μέλη διαπίστωσαν ότι το άθροισμα των ψήφων και των εδρών των δύο κομμάτων ξεπερνούσε τους Σοσιαλιστές.
Φαίνεται όμως ότι ανεξάρτητα από τις όποιες μετεκλογικές συνεργασίες, οι προεκλογικές δεν δρουν απαραιτήτως αθροιστικά. Η Ενωμένη Αριστερά έχει ήδη ένα κακό προηγούμενο σ’ αυτό το κομμάτι.
Το 2000 ένωσε προεκλογικά τις δυνάμεις της με το Σοσιαλιστικό Κόμμα προκειμένου να εκτοπιστεί ο τότε δεξιός πρωθυπουργός Χοσέ Μαρία Αθνάρ.
Τα δύο κόμματα δεν κατέβηκαν με κοινό ψηφοδέλτιο όπως τώρα, κατέληξαν όμως σε μια προεκλογική συμφωνία σημείων. Αποτέλεσμα: ο Αθνάρ επανεξελέγη με απόλυτη πλειοψηφία. Το PSOE έχασε 3,5 μονάδες και 16 έδρες σε σχέση με το 1996 και ο τότε αρχηγός του, ο μετέπειτα επίτροπος Οικονομικών Χοακίν Αλμούνια, παραιτήθηκε.
Ακόμα πιο βαρύ ήταν το τίμημα για την ούτως ή άλλως μικρότερη Ενωμένη Αριστερά, η οποία έχασε κυριολεκτικά τους μισούς της ψηφοφόρους. Από το 10,54% έπεσε στο 5,45% κι έχασε 13 έδρες. Εκτοτε, δεν κατάφερε ουσιαστικά να συνέλθει. Το καλύτερο εκλογικό της αποτέλεσμα ήταν το 2011 με 6,92%.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου