Εντάξει, ο Κάμερον έκανε την «ανοησία» και υποσχέθηκε δημοψήφισμα για να κερδίσει τις εκλογές στη Βρετανία και να εκτονώσει τη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό των Συντηρητικών. Πήρε το ρίσκο κι έχασε.
Ωστόσο, η...
μοιραία γι’ αυτόν (για τη χώρα του και για την Ευρώπη δεν ξέρουμε ακόμη) κίνηση βοήθησε στο να συνειδητοποιήσουν οι πάντες ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν στέκεται καλά στα πόδια του.
Το Brexit ήταν το κερασάκι. Η τούρτα όμως ήταν έτοιμη από καιρό.
Ο θόρυβος από τους τριγμούς ακουγόταν καθαρά και μόνον οι δογματικοί και οι ηλίθιοι γραφειοκράτες νόμιζαν ότι επρόκειτο για κάτι άλλο.
Η οικονομική κρίση ήταν η αιτία για να αποκαλυφθεί η σαθρότητα του ευρωπαϊκού μοντέλου.
Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ λειτούργησαν σαν συμμορίες.
Προστάτευσαν τα συμφέροντά τους, στήριξαν τους υπάκουους και «σκότωσαν» όποιον διανοήθηκε να εκφράσει αντιρρήσεις.
Ομως υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους. Πίστεψαν ότι η αγανάκτηση και η δυσφορία των πολιτών που εκδηλώνονταν με διάφορες αφορμές δεν συνιστούσαν σοβαρό κίνδυνο και συνέχισαν να προκαλούν με τις επιλογές τους.
Αισθάνονταν ασφαλείς κλεισμένοι στο οχυρό της αλαζονείας τους και με απύθμενο θράσος διατυμπάνιζαν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Επέβαλαν έναν στενό δημοσιονομικό κορσέ, έσωσαν με προκλητικό τρόπο τις τράπεζες και αποζημίωσαν πλουσιοπάροχα τα στελέχη τους (προφανώς για να τα επιβραβεύσουν), υπονόμευσαν τα δικαιώματα της εργασίας, αφυδάτωσαν το κοινωνικό κράτος, ανέτρεψαν εκλεγμένους πρωθυπουργούς γιατί τόλμησαν να έχουν διαφορετική γνώμη (Μπερλουσκόνι, Παπανδρέου), έφτιαξαν κόμματα, διέλυσαν παρατάξεις, πειραματίστηκαν με τις οικονομίες προωθώντας συνταγές λιτότητας που εκτόξευσαν την ανεργία, αύξησαν τις ανισότητες και τη φτώχεια και κατέστρεψαν μια γενιά, τσαλάκωσαν την αξιοπρέπεια χωρών, δίχασαν την Ευρώπη καλλιεργώντας την ιδέα ότι υπάρχουν ενάρετοι και διεφθαρμένοι λαοί, οργάνωσαν χυδαία πραξικοπήματα για να συνετίσουν ατίθασες κυβερνήσεις (Ελλάδα).
Αδιαφόρησαν για τη μεγάλη αποχή στις εθνικές και τις ευρωπαϊκές εκλογές, δεν ταρακουνήθηκαν με τις επιδόσεις των ακροδεξιών και των ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων σε πολλές χώρες της Ευρώπης, δεν ενοχλήθηκαν με τις φυγόκεντρες τάσεις στο θέμα του προσφυγικού.
Τώρα, ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί της γραμμής ότι οι συμφωνίες είναι ιερές και πρέπει να τηρούνται πάση θυσία μας λένε ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι η ίδια μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία, οι λαοί της Ελλάδας, της Βρετανίας, της Δανίας, της Γερμανίας δεν κατανοούν ακριβώς τι κάνουμε» (Σόιμπλε).
Πολύ καλά καταλαβαίνουν οι λαοί τι κάνετε, κύριε Σόιμπλε, και γι’ αυτό όποτε βρίσκουν την ευκαιρία σάς αποδοκιμάζουν.
Να ελπίσουμε ότι η αλλαγή που υπόσχεται ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θα είναι προς το συμφέρον των λαών;
Θα το θέλαμε, αλλά κρατάμε σοβαρότατες επιφυλάξεις γιατί ξέρουμε ποιες είναι οι απόψεις του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου