Σε επικοινωνιακό ορυμαγδό για το rebranding (διαφημιστικό επαναπροσδιορισμό) της χώρας σχεδιάζει να επιδοθεί η κυβέρνηση με στόχο να αλλάξει η διεθνής εντύπωση για την Ελλάδα, ώστε να αναιρεθούν τα αρνητικά στερεότυπα που...
επικράτησαν τα τελευταία χρόνια, να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη και να προσελκυστούν επενδύσεις.
Θετική πρωτοβουλία, αλλά πόσο εύκολο είναι να αλλάξει η δική μας διεθνής εικόνα την ώρα που ακόμη και το brand name (εμπορικό όνομα) της ίδιας της Ευρώπης περνάει μια τόσο βαθιά κρίση εμπιστοσύνης; Σε ποιο περιβάλλον η Ελλάδα περιμένει να δει καρπούς για τις νέες θυσίες;
Η Ευρώπη συνταράσσεται ακόμη μια φορά από κρίσεις αμφισβήτησης, άλλες προφανείς και άλλες υποφώσκουσες.
Σε αυτές που κυριαρχούν στην επικαιρότητα, την πρώτη θέση έχει το δημοψήφισμα για το Brexit, το οποίο, ακόμη και αν καταλήξει με παραμονή των Βρετανών, θα αφήσει πίσω του μια Βρετανία διχασμένη και μια Ε.Ε. υποχρεωμένη να επαναδιαπραγματευθεί την περαιτέρω πολιτική «αυτονομία» της Βρετανίας.
Η Γαλλία, εν μέσω του Εuro και της βίαιης, μνημονιακού τύπου εργασιακής «μεταρρύθμισης», μαστίζεται από μαζικότατες απεργίες, ασύμμετρες τρομοκρατικές απειλές και τη χουλιγκάνικη βία. Η δεύτερη δύναμη της ευρωζώνης κατ' ουσίαν καλείται να επιβάλει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα και «μεταρρυθμίσεις» κινεζικού τύπου, πληρώνοντας ακριβά το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, και έχει βυθιστεί σε κρίση πολιτικής χωρίς ορατή διέξοδο.
Στην Ισπανία, αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θα δούμε δεύτερη δύναμη τους Podemos, τους οποίους πολλοί βιάστηκαν να ξεγράψουν.
Η Ιταλία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, το μεταναστευτικό την απειλεί εκ νέου, οι τράπεζές της κινδυνεύουν να «σκάσουν» και ο Ρέντζι
εκφράζοντας και μεγάλο μέρος της άρχουσας τάξης της χώρας του
έχει αρχίσει το «αντάρτικο» προς το Βερολίνο.
Το ΔΝΤ - με τις πλάτες των ΗΠΑ - αμφισβητεί τη δημοσιονομική ασφυξία που επιβάλλεται στην Ελλάδα και το φθινόπωρο θα επιστρέψει για έναν ακόμη καυγά με τη Γερμανία επαναδιαπραγματευόμενο τη συμμετοχή του στο ελληνικό μνημόνιο με άξονες το χρέος και τα πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά χωρίς να κάνει βήμα πίσω στο «μεταρρυθμιστικό» σκέλος του μνημονίου.
Στο εσωτερικό της χώρας, κάτω από τη σκόνη του άνευ ουσίας ορυμαγδού για τους «Παραιτηθείτε», άρχισε η συζήτηση για μια «νέα συμφωνία» με τους δανειστές (Στουρνάρας, Μητσοτάκης, συν το ΔΝΤ), η οποία πρακτικά σημαίνει ένα... νέο μνημόνιο. Σε αυτό το περιβάλλον η ελληνική προσπάθεια δεν γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους.
Περισσότερο λοιπόν και από το rebranding η χώρα έχει ανάγκη από την εσωτερική της ενίσχυση, ώστε να καταστεί ικανή να σταθεί σε έναν όλο και πιο ασταθή περίγυρο...
Σταύρος Χριστακόπουλος
Πηγή: topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου