'Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν'...

Μπορεί η Άνγκελα Μέρκελ πριν από την Σύνοδο Κορυφής να δήλωνε ότι πρέπει να γίνει το «μεγάλο βήμα μπροστά» με την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά στην πραγματικότητα στις....
Βρυξέλλες δεν είχαμε ούτε καν βήμα... σημειωτόν.

Με την απόφαση για Brexit να καίει ακόμη και τους Ευρωπαίους ηγέτες διχασμένους, ανάμεσα σε αυτούς που περιμένουν νεύμα του Σόιμπλε πριν να μιλήσουν και σε εκείνους που πασχίζουν μήπως χωθεί κάποιο δικό τους αίτημα στις ρωγμές που άνοιξε το βρετανικό δημοψήφισμα, τα πάντα μετατέθηκαν για τον Σεπτέμβριο ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν οι πολλαπλές υπόγειες διαπραγματεύσεις.


Αυτό αποτυπώθηκε και στο χλιαρό και ανούσιο τελικό ανακοινωθέν αλλά και στις δηλώσεις μετά την Σύνοδο Κορυφής. Και είναι αστείο ότι δεν υπήρξε συμφωνία ούτε για το... κλίμα που επικράτησε στις συζητήσεις. Για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας το χαρακτήρισε “πολύ φορτισμένο” ενώ ο γνωστός “φίλος της Ελλάδας” Ζαν Κλοντ Γιούνκερ μίλησε για “πολύ ήρεμη συζήτηση”.

Πριν από τη Σύνοδο βέβαια αρκετοί μιλούσαν για αλλαγές: Ο Ολάντ λχ αφού είπε με πομπώδες ύφος ότι “Η Ευρώπη είναι μια μεγάλη ιδέα και όχι μια μεγάλη αγορά”, δεσμεύτηκε “να δράσει για την μεταρρύθμιση της Ευρώπης”, συνεπικουρούμενος από τον Βαλς που τόνισε ότι “Ήρθε η ώρα να επανεφευρεθεί η ΕΕ” αλλά και τον Ρέντσι που έλεγε πως «Πρέπει να αλλάξουμε την Ευρώπη για να την κάνουμε πιο δίκαιη και ανθρώπινη». Κάπου εδώ μπήκε στο κάδρο και ο Τσίπρας που ζήτησε “Νew Deal για κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη”.

Στη Σύνοδο όμως δεν υπήρχε περιθώριο για τέτοιες αφηγήσεις. Γιατί εκεί δεν ήταν μόνο αυτοί και οι τηλεοπτικές κάμερες που κατέγραφαν τις δηλώσεις, αλλά και όλοι οι άλλοι που μιλάνε δημοσίως μόνο αφού μελετήσουν προσεκτικά τις δηλώσεις της Μέρκελ και του Σόιμπλε, ώστε να μπορούν να συμφωνήσουν... δημιουργικά με τους προλαλήσαντες!

Και αφού η Γερμανία -πολύ λογικά- δεν θεώρησε γόνιμο το έδαφος κατόπιν Brexit για να καταθέσει τα σχέδια που επεξεργάζεται ο Σόιμπλε και περιλαμβάνουν το δικαίωμα του διευθυντηρίου να βάζει βέτο στους εθνικούς προϋπολογισμούς ακόμη και χωρών που δεν είναι σε “πρόγραμμα”, η Σύνοδος κατέληξε σε μία από τα ίδια.

Επιβεβαιώνονται έτσι εκείνοι που, όπως ο Μελανσόν, θεωρούν ότι “από συνάντηση σε συνάντηση, η γερμανική κυβέρνηση εφαρμόζει μια πολιτική σύμφωνα με τα συμφέροντά της και όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα της Ευρώπης”. Αλλά έτσι, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι “η αποτυχία αυτής της Ευρώπης, έχει 'διεύθυνση κατοικίας' αυτήν της γερμανικής κυβέρνησης”...

Βαγγέλης Δεληπέτρος